بحث زبان در دانشگاه‌های ایران شوخی است/ استادانی نداریم که بتوانند به زبان خارجی تدریس کنند

دکتر مجید سرسنگی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا درباره ناتوانی دانشگاه‌ها در استفاده از زبان دوم برای تعامل با کشورهای دنیا اظهار کرد: امروز در جهان فارغ از گفت‌وگو نمی‌توان با ملت‌ها تعامل کرد؛ اینطور نیست که ملتی در جغرافیای خود پنهان شود و بگوید من کاری با دیگران ندارم. ما ناچار به تعامل و گفت‌وگو با دیگر کشورها هستیم و به همین خاطر ما باید یک زبان گفت‌وگو هم داشته باشیم. طبیعتا در دنیا چند زبان بین‌المللی وجود دارد که شایع‌ترین آن زبان انگلیسی است. ما اگر بخواهیم دانشگاهایمان در سطح بین‌المللی توفیق داشته باشند حتما باید روی بحث زبان کار کنند. به نظرم در حال حاضر بحث زبان در دانشگاه‌های ما شوخی است. خیلی از اساتید ما زبان بلد نیستند، یعنی زبان دوم بلد نیستند و دانشجویانمان هم به طریق اولی؛.

وی ادامه داد: عمده‌ای آموزش‌های زبان که به دانش‌آموزان و دانشجویان داده می‌شود، آموزش‌های کاربردی و درستی نیست، اکنون دانشجویان فوق لیسانس و دکتری داریم که نمی‌توانند یک متن خارجی را ترجمه کنند. طبیعتا نمی‌شود یک دانشگاهی بگوید من دانشگاه بین‌المللی هستم اما در واقع به یک زبان دیگر با دنیا تعامل داشته باشد.

معاون فرهنگی دانشگاه تهران گفت: یکی از مشکلات ما برای جذب دانشجویان خارجی بحث زبان است، چرا بیشتر دانشجویان خارجی در کشور از منطقه و کشورهای سوریه و عراق و افغانستان است؟! به خاطر اینکه ما قدرت این را نداریم که بورس‌هایی به زبان خارجی برای دانشجویان تدارک ببینیم. استادانی نداریم که بتوانند به زبان خارجی تدریس کنند. مشکل زبان در دانشگاه‌های ما یک مشکل جدی است. یعنی اگر ما می‌خواهیم به سطح یک دانشگاه‌ بین‌المللی برسیم باید این مشکل را حل کنیم، باید اساتید و دانشجویان و کادر دانشگاه زبان دوم بلد باشند. کدام یک از کارمندان ما تخصص دارند که با یک دانشجوی خارجی در بخش آموزش و یا سایر بخش‌های دانشگاه صحبت کنند.

سرسنگی اضافه کرد: با دو واحد زبان تخصصی در دانشگاه، یک دانشجو نمی‌تواند در مسابقات مختلف به زبان انگلیسی شرکت کند. دانشگاه‌ها باید به این فکر بیافتند تا این نقیصه را حل کنند به ویژه دانشگاه‌های بزرگ که داعیه این را دارند که بین‌المللی شوند و دانشجو جذب کنند و تعامل داشته باشند. تعامل بین‌المللی داشتن و بین‌المللی شدن بدون اینکه ما یک زبان دوم را داشته باشیم، امکان‌پذیر نیست.

وی تاکید کرد: اینکه دانشگاه‌های ما با کشورهای زیادی ارتباط برقرار کنند خوب است اما این امکان‌پذیر نیست که ما 10 زبان دنیا را در کشورمان پرورش دهیم هرچند که این بیشتر یک آرزو و امید است تا یک طرح عملیاتی؛ به نظرم این هم جالب نیست که هر دانشگاهی مامور ارتباط با چند تا کشور شود، علم را نمی‌توان حوزه‌ای کرد. ما نیاز داریم با همه کشورهایی که با ما ارتباط داریم تعامل داشته باشیم از آنها چیزی یاد بگیریم و به آنها چیزی یاد دهیم. فراگرفتن یک زبان دوم به عنوان یک زبان بین‌المللی به این معنا نیست که همیشه از آن چیزی بگیریم. اگر من فردا من بخواهم در کشوری وارد شوم و انقلاب خودم را تبلیغ کنم و ارزش‌های نظام خودم را تبلیغ کنم باید بتوانم با آن جامعه حرف بزنم.

معاون فرهنگی دانشگاه تهران افزود: ما نیاز داریم با همه کشورهایی که می‌توانیم با آنها ارتباط داشته باشیم و در بستر سیاسی جمهوری اسلامی ایران تعریف شده‌اند، ارتباط برقرار کنیم و در حوزه علمی با آنها رفت و آمد داشته باشیم و همه این اتفاقات نیازمند این است که اساتید، دانشجویان و مدیران ما حداقل یک زبان بین‌المللی دنیا را فرا گرفته باشند.