وقتی آقای کارگردان برای یانکی ها می نگارد/ علیرضا داوودنژاد یا آمریکایی نژاد؟

به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا، علیرضا داوود نژاد قلم به دست گرفت و این بار نه برای سینما، که برای ینگه دنیا و ترامپ نگاشت و برای مخاطب یا مخاطبان همین نامه، از صلح طلبی ملت آمریکا نوشت؛ آنچنان که گویی راه برای صلح و ثبات جهانی، یکی است و آن راه و رسم همین ملت آمریکایی است.

هر چند دغدغه های آقای کارگردان در کسوت پدرخوانده ای برای یانکی ها قابل درک است، اما در لابلای متن نگاشته شده، توصیفات و ترکیباتی به کار رفته است که به راحتی نباید از کنار آن گذشت. توصیفاتی که تلاش دارد عمده جامعه آمریکایی را ناجی بشری و بشردوست ترین منجی معرفی کرده و بیش از هر چیزی، دلبستگی و دلدادگی به رسم و راه یانکی ها از آن می بارد.

پرچم آمریکا را در میدان آزادی به اهتزاز در می آورید؟ در حالی که 40 سال است آمریکا می خواهد پرچم ایران را در کشور خودمان به زیر بکشد؟ 40 سال از انقلاب می گذرد و آمریکا با تمام توانش و میلیاردها دلار هزینه نتوانست پرچمش را در ایران به اهتزاز در آورد آن وقت شما آقای داوود نژاد یا بهتر است بگویم آمریکایی نژاد به همین راحتی میدان آزادی را می خواهید به پرچم آمریکا مزین کنید؟ در کدام دوره از تاریخ آمریکا صلح طلب بوده است؟

آیا این «ملت بزرگ آمریکا»، همان ملتی نیست که در نظر سنجی 60 درصد از مردمانش به این سوال که اگر آمریکا برای متوقف کردن ایران ناچار به استفاده گسترده از سلاح اتمی علیه شهرهای بزرگ آن شود رای موافق دادند؟ آیا این «ملت بزرگ آمریکا» همان ملتی است که به ارعاب، تهدید و آزار ملت‌های دیگر احتیاجی ندارد؟

شما تا به حال پرچم ایران را در آمریکا به اهتزاز در آورده اید؟ آیا تا به حال سفیر فرهنگی ایران در آمریکا شده اید؟

"باید قدر این ملت بزرگ را دانست." منظور شما کدام ملت است؟ از همان ملتی که بیشترین جنگ را در جهان به پا کرده باید قدردانی کرد؟ پس حق و حقوق ملت ما چه می شود که هشت سال در مقابل رژیم متجاوز بعثی در کنار رزمندگان جنگیدند تا اکنون شما از ملت آمریکا قدردانی کنید. شما یا حافظه تاریخی تان بسیار ضعیف است و یا تاریخ معاصر ایران را از یاد برده اید؟

ملت های زجرکشیده و مظلوم دنیا نمی توانند فقط به امید آن روزی بنشینند که کارخانه‌های اسلحه‌سازی آمریکا، تغییر کاربری ‌دهند و نیروهای به قول شما خوش‌قریحه، متخصص و خلاقش به کار آبادانی و ارتقاء کیفیت زندگی همه ابناء بشر بپردازند.

کشوری که هر ساله از حیث صادرات تسلیحات نظامی، جایگاه اول را در میان کشورهای جهان احراز می کند و با تجارت تسلیحات نظامی در منطقه خاورمیانه و قراردادهای میلیاردی با کشورهای آن آتش جنگ را در این منطقه گرم نگاه می دارد چگونه می تواند در راستای خیر خواهی و انسان دوستی و اقدامات بشر دوستانه گام بر دارد؟

کشوری که برای جبران کسری بودجه دفاعی اش، فعالیت های خود در خارج از کشور را افزایش می دهد آیا اینگونه احتیاجی به ارعاب، تهدید و آزار ملت‌های دیگر ندارد؟

آقای داوود نژاد قبل از اظهار نظرهای این چنینی کمی مطالعه بفرمایید و سطح آگاهیتان را از ملت و کشور آمریکا بالا ببرید، دولت و سیاست خارجی آمریکا جز برای منفعت ملت خود گامی بر نمی دارد و درصد قابل توجهی از همین ملت آمریکا برای محقق شدن آن، پشتیبان سیاست های دولتمردان خود هستند.

چگونه کشوری که خود دارنده ۴۵ درصد از کلاهک های هسته ای دنیا است میتواند در راستای خلع سلاح هسته ای در دنیا گام بردارد؟ حکایت ضرب المثل "رطب خورده، منع رطب چون کند؟" است.

متن نامه علیرضا داوودنژاد در دفاع از آمریکا به ترامپ به شرح ذیل می باشد:

منبع: راه دانا