خیریه‌های بی مجوز اعتماد مردم به کار خیر را از بین می برد
این خیریه‌ها شر درست می‌کنند!
حتما شما هم در کوچه و خیابان و حتی در منزل با کسانی که خود را نماینده یک خیریه معرفی می کنند و از شما درخواست کمک مالی دارند، مواجه شده اید. آیا این افراد برای یک خیریه معتبر فعالیت می کنند
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، زن جوان و خوش پوش با بسته شدن درب متروی واگن بانوان، بالای ردیف صندلی‌ها می‌ایستد و با صدای رسا و بلند می‌گوید: « خانمها صبحتون به خیر» سرها به سمت صاحب صدا می‌چرخد و توجه همه که به سمت زن خوش پوش جلب می‌شود زن جوان در حالی که برگه ای سیاه و سفید را رو به جمعیت می‌گیرد، خود را نماینده یک خیریه معتبر معرفی می‌کند و از مسافرها برای کودکان یتیم درخواست کمک مالی می‌کند. طولی نمی کشد که خانم‌های مسافر تحت تاثیر جملاتی مثل «کودکان بی سرپرست»، «نان شب»، «دعای خیر» و... مبالغی را به سمت زن جوان می‌گیرند و او هم با خوشرویی برای آنها دعای خیر می‌کند!
حتما شما هم این صحنه و یا صحنه‌های مشابه آن را زیاد دیده اید. کسانی که به عنوان نماینده خیریه در مراکز عمومی و کوچه و خیابان صد راه شما می‌شوند، در مسیرهای پر رفت و آمد میز و صندوق کمک برپا می‌کنند و یا حتی به درب منزل مراجعه می‌کنند. همه این افراد هم مدعی هستند که نماینده یک خیریه معتبر هستند. اما یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد که تعداد این افراد از خیریه‌های معتبر و دارای مجوز بسیار بیشتر هستند.
مددجوهای روزمزد در سطح شهر
آقای جعفری مددکار یکی از خیریه‌های معروف پایتخت در گفت و گو با مهر می‌گوید: « متاسفانه نهادهای متولی امور خیریه‌ها دچار بی برنامگی و بی نظمی بزرگی هستند. اصلا علت زیاد شدن خیریه‌ها و بعد از آن سواستفاده بعضی تحت عنوان خیریه از این آشفته بازار به همین علت است.
گاهی صاحب یک خیریه برای اینکه به قول خودش اشتغالزایی کند کسانی را مامور می‌کند تا ازمردم در سطح شهر پول جمع آوری کند، بدون اینکه به شکل بد این جمع آوری پول در چشم مردم که در واقع یکجور گدایی است، فکر کند. گاهی هم یک نهاد مسئول برای اینکه هزینه مددجوی خود را تامین کند او را به عنوان مامور به سطح شهر می‌فرستد و به او حقوق روزمزد می‌دهد. یعنی به جای اینکه مددجو را تحت حمایت خودش قرار دهد، برای راحت تر شدن کار او را به سطح شهر می‌فرستد تا برای خیریه پول جمع آوری کند و در پایان روز هم مبلغی مثلا در 30تا 50هزارتومان بگیرد. تازه صاحب خیریه با این روش فکر می‌کند با یک تیر دو نشان زده است!»
آقای جعفری می‌گوید: « این افراد در واقع در حال فعالیت با مجوز هستند اما چون نیروی آموزش ندیده هستند و در واقع خودشان نیاز به سرپرستی و حمایت دارند، نمی توانند چه طور با مردم برخورد کنند و رفتارهای نسنجیده آنها و یا مهم نبودن اصل فعالیت خیریه برای آنها باعث از دست رفتن اعتماد مردم به خیریه‌ها می‌شود.
از طرف دیگر به خاطر زیاد شدن این افراد، کسان دیگری هم پیدا می‌شوند که بدون مجوز و اصلا بدون اینکه از طرف خیریه ای خاص باشند از مردم پول دریافت و در واقع کلاه برداری می‌کنند. در این شرایط تشخیص نماینده خیریه مجوز دار از بی مجوز هم برای مردم سخت می‌شود.»
هر برگه ای مجوز خیریه نیست
در میان هیاهوی صدقه‌هایی که به دست زن جوان نماینده خیریه می‌رسد، خانم مسنی با صدای آهسته می‌گوید« از کجا بدانیم واقعا از طرف خیریه هستید؟» زن جوان که انگار آمادگی این سوال را داشت برگه فتوکپی سیاه و سفید را دوباره رو به جمعیت بالا می‌گیرد و می‌گوید: « این مجوز ماست. مجوز رسمی از خیریه ای که به صورت قانونی ثبت شده است» و بعد هم اسم و آدرس خیریه را بلند بلند می‌خواند و از مسافران مترو دعوت می‌کند تا اگر دوست دارند از محل خیریه بازدید کنند.
اما به گفته آقای جعفری هیچکدام از اینها نشانه مجوز معتبر نیست و درست کردن مجوز جعلی با ابزارهای فنی این روزها اصلا کار سختی نیست.
این مددکار خیریه در باره مجوزهای معتبر می‌گوید: «برگه مجوز حتما باید شماره ثبت و شماره مجوز داشته باشد. از طرف دیگر بسته به اینکه خیریه مجوز را از کجا گرفته باشد باید مهر برجسته آن سازمان هم پای برگه باشد. بسته به اینکه خیریه برای چه هدفی تاسیس بشود مجوزها از طریق قوه قضائیه، وزارت کشور یا پلیس امنیت اجتماعی صادر می‌شود. مثلا اگر موسسه ای برای کودکان یتیم یا زنان سرپرست خانوار فعالیت کند مجوز فعالیت آن را پلیس امنیت اجتماعی صادر می‌کند و اجازه فعالیت در زمینه‌های دیگر امور خیریه ای را هم ندارد. از طرف دیگرمجوز فعالیت هر خیریه در شهری که مجوز می‌گیرد صادر می‌شود. یعنی کسی که مجوز خیریه از شهر کرج گرفته است نمی تواند در تهران فعالیت کند.
آقای جعفری نکته جالب توجهی هم درباره قبض‌های کاغذی خیریه می‌گوید: «به غیر از کمیته امداد امام خمینی(ره) و بهزیستی هیچ موسسه دیگری حق داشتن دسته قبض کاغذی ندارد. ثانیا صادر کردن این قبض‌ها چون روی آن مبلغ گذاشته می‌شود و به در ازای پولی که خیر می‌دهد به او فقط یک کاغذ داده می‌شود، از نظر شرعی هم ایراد دارد.»
کار خیر فقط پولی نیست
وقتی صحبت از کار خیر می‌شود اکثر افراد به نیاز مالی افراد بی بضاعت فکر می‌کنند. در واقع رشد قارچ گونه خیریه‌ها و زیاد شدن خیریه‌های بی مجوز هم در راستای همین تفکر شکل گرفته اند. در حالی که کار خیر فقط با رسیدن پول به صورت مستقیم به نیازمند انجام نمی شود.
خانم اسدی، آشپزی که در یکی از موسسه‌های خیریه تهیه غذا برای نیازمندان کار می‌کند به مهر می‌گوید: « موسسان این خیریه خواستند کار متفاوتی انجام بدهند، چون خیریه‌های زیادی بودند که به عناوین مختلف برای نیازمندان پول جمع می‌کردند. یک روز من را صدا زدند و گفتند شما که آشپزی ات خوب است بیا و برای یک خیریه آشپزی کن و چه کار خیری بهتر از اینکه هر روز عده ای نیازمند را از غذا بی نیاز کنیم. ضمن اینکه تعدادی از نیازمندانی که توانایی کار در امور آشپزی هم داشتند در این کارگاه استخدام شده اند و حقوق دریافت می‌کنند»
درمانگاه خیریه ای، تدریس برای کودکان کار، برپایی نمایشگاه‌های صنایع دستی و فروش محصولات خانگی و... هم از دیگر فعالیت‌های خیریه ای هست که لزوم آن دریافت پول خارج از چارچوب یک نهاد از مردم نیست. ضمن اینکه در این روش به جای ایجاد شغل کاذب برای مددجوها که سودی هم برایشان ندارد، این افراد می‌توانند یک مهارت هم یاد بگیرند و محصولات یا خدمات ناشی از کار خودشان را به فروش برسانند.
ما همه معتبریم!
زن جوان نماینده خیریه را بیرون قطار در حال مرتب کردن وسائلش می‌بینم و به سراغش می‌روم. می‌پرسم به نظرت این نحوه جمع آوری پول برای نیازمندان کمی دور از شان یک خیریه نیست؟ زن جوان که انگار آمادگی پاسخگویی به این سوال را هم دارد با همان صدای رسا می‌گوید: «ببین خانم کار خیر اما و اگر ندارد. قطعا برای من هم راحت نیست که بین مسافران بچرخم و یک قران دوهزار جمع کنم اما به خاطر ثوابش این کار را انجام می‌دهم»
می خواهم درباره مجوز و شماره ثبت بپرسم که قطار بعدی می‌رسد و می‌گوید: « کار خیر اختیاری است. شما اگر جای بهتری برای رسیدگی به نیازمندان سراغ دارید پولتان را آنجا خرج کنید. اما بدانید همه ما از جای معتبر می‌آییم! »
زن جوان می‌رود و این سوال‌ها را بی جواب می‌گذارد که مسئول رسیدگی به پولهایی که خیریه‌های غیرمعتبر می‌گیرد چه می‌شود؟ اصلا چرا باید کسانی بتوانند با سوء استفاده از عواطف و احساسات دینی مردم از آنها پولی بگیرند که معلوم نیست به مقصد برسد؟ و مسئول رسیدگی به این آشفته بازار که در نهایت باعث از بین رفتن اعتماد مردم به فعالیت‌های خیریه ای می‌شود چیست؟
منبع: مهر
انتهای پیام/
