گزارشی از یک دیدار؛
نشان‌داران بی‌نشان
در پیچ‌وخم کوچه پس کوچه‌های روزمرگی نام و نشانی از آنان نمی‌بینی، در دنیای افسار گسیخته و گم کرده راه، که نام و نشان، آب و نان می‌آورد. بی‌نام‌ونشان مانده‌اند تا مبادا نام و نشانشان آب و نان شود و چه مردانه پای آرمانشان ایستاده‌اند.
صحبت از مردان مردی است که با نثار بخشی از گوهر وجود، جان شیرینشان را پای هدفشان پیش‌فروش کرده‌اند. آن‌ها که در معامله با خدا، ماندند تا چراغ راهی برای گم‌شدگان در وادی دنیا باشند. صحبت از جانبازان است، جانبازان سرافرازی که اسطوره‌های مقاومت و پایمردی نام‌گرفته‌اند. آن‌ها که در طریق عاشقی چون سروی استوار ایستاده و قامت افراشته‌اند.
آنان که تجسم آزادی و آزادگی دردمندانه هستند و جوان مردی، برادری، وفا، ایثار، شجاعت و دلاوری را به خوبی معنا کردند.
چهارم شعبان و میلاد علمدار عشق و مهربانی حضرت ابوالفضل العباس(ع) فرصتی است تا با نگاه دقیق‌تر به آدم‌های دور و برمان، جانبازان بی‌نام و نشانی را ببینیم که با توکل به خدا و تکیه بر توانایی‌های خود بر مدار عاشقی تلاش می‌کنند.
اما سالن جلسات حوزه ریاست واحد سمنان، شاهد حضور خودجوش کارکنانی بود که آمده بودند تا این روز را به رئیس جانبازشان تبریک بگویند. رئیسی که تا به امروز کمتر کسی از جانباز بودنش اطلاع داشت و باور آن برای بسیاری دشوار بود.
دکتر عبدالله خالصی دوست، چهره دانشگاهی با سابقه طولانی کار دانشگاهی، کمتر از یک سال است که سکان این دانشگاه را در استان عالم پرور و خردورز سمنان به دست گرفته و یادگاری است از جانبازان دفاع مقدس که با توکل به اراده الهی و تاسی از مولا و مقتدایش در راه خدمت به جامعه اسلامی کمر همت بسته است.
به‌منظور دیدار با همکاران جانباز دانشگاهی‌اش روز پرکاری را با حضور در منزل آنان گذرانده بود، از راه رسیده با جمعی از کارکنانی مواجه شد که به رسم ادب و قدرشناسی حاضر بودند.
متواضعانه وارد شد و در سخنانی کوتاه چنین گفت: «من خودم را جانباز نمی‌دانم. جانباز واقعی حضرت ابوالفضل العباس (ع) است که در مسیر تکلیفی که رهبر نهضت، حضرت امام حسین(ع) برایش مشخص کرد سر از پا نشناخت و هر آنچه از گوهر وجود داشت بی‌هیچ منتی تقدیم کرد. در حکم برادر، لحظه‌ای در نقش یک فرمانده، گاهی در نقش یک نگهبان ساده و دست آخر مامور به آوردن آب برای کاروان شد. او به ما نشان داد در راه رسیدن به ارزش‌ها نه تنها نام و نشان که رگ و ریشه هم جایگاهی نباید داشته باد.»
او با یادآوری کلام آن امام عاشقی که جانبازان را رهبران نهضت اسلامی خواند، نام و نشان و جایگاه و منصب را در راه خدمت صادقانه و رسیدن به اهداف بزرگ، بی‌ارزش و مسئولیت‌ها را بار امانتی دانست که در مسیر زندگی از جانب خدا به هر فرد اعطا شده است.
خالصی دوست اشاره‌ای هم به شرایط سخت و دشوار کار در دانشگاه کرد و دانشگاهیان و همکاران دانشگاهی را در کنار سایر اقشار جامعه اسلامی مجاهدان و ایثارگران در راه خدا خواند و همگان را به تقویت و تداوم روحیه همدلی صادقانه دعوت کرد و گفت: خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار.
انتهای پیام/
