روایتگری جانباز 70 درصد در دانشگاه آزاد اسلامی سنقر و کلیایی

به گزارش خبرنگار آنا، رضا خالقی رئیس واحد سنقر و کلیایی در این مراسم بر نقش ارزشمند جانبازان و رشادت‌های آنان به عنوان تداوم راه شهدا در دوران 8 سال دفاع مقدس تاکید و اظهار کرد: جانبازان چراغ تابناک ایران اسلامی هستند و نزد خدای بزرگ از جایگاهی خاص برخوردارند و ما به این قهرمانان واقعی دوران دفاع مقدس می‌بالیم و به وجود آنها افتخار می‌کنیم.

حجت الاسلام‌ صفدری امام جمعه سنقر و کلیایی هم با گرامیداشت یاد و خاطره شهدا و امام شهیدان و تبریک ایام مبارک ماه شعبان و روز جانباز گفت: جایگاه و شان خانواده‌ شهدا و ایثارگران بسیار بالاست و در نزد خداوند اجر و قرب فراوانی دارند و عزت، اقتدار‌، سربلندی و ابهت ایران اسلامی مرهون خون شهدا و جانفشانی و مقاومت رزمندگان در دفاع مقدس است.
وی افزود: جانبازان الگوی تمام قد غیرت، عزت و شرافت هستند که با تحمل سختی‌ها، مشقت‌ها و ناملایمات هرگز از باورها و اعتقادات خود عقب نشینی نکردند.

امام جمعه سنقر وکلیایی با اشاره به تهدیدات دشمن بر علیه ملت و نظام مقدس ما از بدو انقلاب تاکنون، تنها راه رهائی از این ورطه‌های خطرناک را در سایه رهبری داهیانه حضرت امام (ره) و پیروی از منویات مقام معظم ولی فقیه امکان‌پذیر دانست.
صفدری ادامه داد: جانبازان شهیدان زنده، اسوه صبر، تلاش و مقاومت هستند و گرامیداشت ایثارگری‌ها و رشادت‌های رزمندگان و جانبازان و انتقال آن به نسل آینده از جمله وظایف استادان دانشگاهی و دانشگاهیان که به عنوان الگو در جامعه هستند، به شمار می‌رود.

کرم رضا اعظمی جانباز ۷۰ درصد شهرستان سنقروکلیایی که در 22 سالگی از ناحیه دو چشم جانباز شده است هم به روایت ایام جانبازی‌، لحظه ادای تکلیف و مشکلات جانبازان هم کیش خودش در جمع پرشور دانشجویان پرداخت.
وی درباره نحوه به جبهه رفتن خود بیان کرد: همانطوری که جمهوری اسلامی ایران، ناجوانمردانه در سال 1359 هدف حمله نظامی دنیای استکبار قرار گرفت و هر ایرانی احساس شرعی و ملی می‌کرد که به جبهه برود و از حریم ایران اسلامی دفاع کند من نیز احساس کردم که باید به سهم خود در این امر خطیر سهیم باشم و دین خود را به نظام اسلامی ادا کنم هر چند که هدفم شهادت بود اما با مصلحت خداوند متعال به افتخار جانبازی نائل آمدم از آنجا که جانبازان با شهدا بودند باید به شهدا ملحق شوند شهادت انتهای تکلیف و جانبازی ابتدای تکلیف است.
اعظمی در جواب یکی از دانشجویان در خصوص نحوه مجروحیت خود توضیح داد: 14 اسفند 63 در منطقه عملیاتی قصرشیرین شب هنگام در سنگر مورد اصابت ترکش خمپاره دشمن قرار گرفتم و از ناحیه سر و صورت مجروح و بیهوش شدم؛ سپس به وسیله امدادگران به پشت جبهه و از آنجا به بیمارستان 520 ارتش کرمانشاه و سپس به بیمارستان امام خمینی(ره) تهران منتقل شدم.

وی با بیان اینکه تا تاریخ 26 فروردین 64 در بیمارستان بستری بودم، گفت: چون بینایی دیدگانم را از دست داده بودم به بیمارستان‌های لبافی نژاد و فارابی هم اعزام شدم و چون پزشکان از مداوای من نا‌امید شدند، جهت مداوا به کشور آلمان اعزام شدم اما از نظر بهبود چشمانم نتیجه‌ای گرفته نشد و در تاریخ 5 اردیبهشت 64 به ایران بازگشتم.
اعظمی ادامه داد: آن لحظه‌ای که مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفتم بلافاصله باور کردم که تکلیف خود را انجام داده‌ام و به هدفم رسیده‌ام هر چند زیباترین عضو چشم است، چون زیبائی‌ها با چشم دیده می‌شود، با روشنایی دنیا وداع کردم به حضرات معصومین علیهم السلام متوسل شدم و آرامش و امید جایگزین دیدگانم شد، چون انسان با توکل به خدا و توسل به معصومین علیهم السلام سخت‌ترین امتحانات را پشت سر می‌گذارد و صبر و امیدواری توشه زندگی می‌شود با وجود اینکه بیش از سی سال مجروحم انگار تا دیروز سالم بوده و تنها امروز نابینا و فردا شفا پیدا می‌کنم.