قوی‌ترین مرد جهان: تبعیض بین ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی را از بین ببریم

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، بخش عمده مدال‌های ورزشی ایران در رشته‌های مختلف در طول یک سال از سوی ورزشکاران جانباز و معلول به دست می‌آید. با وجود تاکید نهادهای جهانی و حتی کمیته بین المللی المپیک مبنی بر هم ارزش بودن دستاوردهای ورزشی المپیک و پارالمپیک همچنان ورزشکاران «پارا» با سختی‌های بیشتری روبرو هستند.

شرایط خاص بدنی این ورزشکاران امکان تمرین در هر شرایطی را از آنها میگیرد تا کار بسیار سخت تر شود. اما با وجود همه سختی‌های کار تعداد مدال‌های ورزشکاران این رشته هر سال نسبت به سال گذشته بیشتر می‌شود.

یکی از شاخص ترین ورزشکاران عرصه جانبازان و معلولان کسی نیست جز سیامند رحمان، ورزشکار 30 ساله تکابی که سال‌هاست وزنه می‌زند و کوهی از افتخارات دارد.

قوی ترین مرد معلول جهان افتخارآفرینی‌های خود در میادین بین المللی و خصوصا پارالمپیک را از سال 2010 شروع کرد. فیزیک خاص بدنی اش و البته نام خاصی که داشت باعث شد خیلی سریع بر سر زبان‌ها بیفتد.

حاصل هشت سال حضور مستمر این وزنه بردار معلول در رقابت‌های مختلف، دو طلای پارالمپیک، 5 طلای جهانی،دو طلای بازی‌های آسیایی و دو طلای رقابت‌های بین المللی است. البته سیامند در رقابت‌های جهانی و بین المللی نیز دو نقره به دست آورده است.

در سالروز گرامیداشت جانباز وی در رابطه با مشکلات ورزشکاران جانبازان و معلولین گفت: ورزشکار چه معلول باشد و چه از لحاظ بدنی سالم تحت هیچ شرایطی نباید از لحاظ مالی دغدغه ای داشته باشد و در استرس و نگرانی به سر ببرد. خود من در سال‌های اخیر هم بابت حقوق کم از سوی صندوق حمایت از وزرشکاران پارالمپیکی ناراضی بوده ام و هم از میزان و نحوه پرداخت پاداش‌ها. حقوق‌های یک میلیون تومانی دردی از ورزشکار دوا نمی کند.

وی تاکید کرد: همین الان ورزشکارانی که از لحاظ جسمانی نقص و مشکلی ندارند با مشکلات فراوانی روبرو هستند، این وضعیت برای ورزشکارانی با شرایط خاص مثل من شدیدتر است. اینکه در رقابت‌های جهانی و پارالمپیک مدال بگیریم هیچ تضمینی برای آینده ما نیست. در اینجا گاهی اوقات تبعیض‌هایی هم بین ورزش‌های المپیکی و پارالمپیکی دیده می‌شود که باید از بین برود.

رحمان افزود: جانبازان همیشه مورد تکریم و ستایش هستند. باید جایگاهی بسیار والا برای این عزیزان قائل باشیم و اجازه ندهیم متحمل سختی شوند. جانبازی که در ورزش حرفه ای فعالیت می‌کند هرگز نباید کمبود داشته باشد. باید بدون اینکه به آینده خودش و خانواده اش فکر کند به فکر این باشد که به هدفی که در ورزش دارد برسد. اما متاسفانه وضعیت اینطور نیست. ورزشکار جانباز و معلول در حین تمرین و مسابقه باید به فکر قسط‌های عقب افتاده اش باشد. باید به این فکر کند چطور از پس هزینه‌های زندگی بربیاید.

این وزنه بردار پارالمپیکی درباره امکانات ورزشی برای جانبازان و معلولین در شهرستان‌ها گفت: شرایط مناسب نیست، همیشه گفته ایم همه چیز باید بهتر شود اما کسی حرف گوش نمی کند. البته بسیاری از ورزشکارانی که شرایط خاص بدنی دارند فقط برای عشق و علاقه خود ورزش می‌کنند و هیچ توقعی ندارند اما همیشه نمیتوان با این ذهنیت یکسان ادامه داد و انتقاد نکرد. ورزش جانبازان مظلوم است و ما نمی خواهیم همیشه مظلوم بمانیم.

منبع: جام‌جم