گزارشی از راسته مارک فروشان بازار تهران؛
اینجا مارک آدیداس می‌زنیم؛ساخت ایران!
سالهاست که تولیدکنندگان ایرانی برای فروش محصولاتشان از مارک خارجی استفاده می‌کنند. سری به صنف مارک فروشان زدیم. افرادی که می‌گویند این ایام سفارش مارک ایرانی نسبت به قبل رونق گرفته.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، قصه جا زدن پوشاک ایرانی به جای جنس خارجی و لباس‌های ترک ماجرای تازه‌ای نیست. زمانی که تولید کننده‌های وطنی برای سرپا نگهداشتن کارگاه‌های تولیدی و جلب اعتماد خریداران داخلی مجبور بودند کالای خودشان را با هویت محصولات کشورهای همسایه روانه بازار کنند. محصولاتی که اگر هویت ایرانی شان احراز می‌شد، با افت فروش در بازار رو به رو می‌شدند. برای همین هم در این بلبشو استفاده از مارکهای خارجی روی کالاهای داخلی راه میانبر تولید کنندگان وطنی بود. تولید کننده‌هایی که ترجیح می‌دادند به جای نام خودشان از برندهای معروف و غیر معروف خارجی استفاده کنند. به همین خاطر کافی است سری به بازار تهران و پاچنار بزنید تا در کنار همه راسته‌های جورواجور به راسته یراق فروش‌ها و مارک فروش‌ها برسید. جایی که حالا سالهاست پاتوق تولید کننده‌هایی است که برای فروش اجناسشان سفارش انواع و اقسام مارک‌ها را می‌دهند. مارک‌هایی که غیر از اسامی خارجی حتی خودشان هم حاصل دست تولید کننده‌های ایرانی اند. راسته‌ای که می‌گویند طی این چند سال به خاطر تغییر ذائقه مشتریان ایرانی تمایل بیشتری به تولید مارکهای وطنی کرده‌اند؛ اما همچنان می‌شود رد پای پررنگ خارجی‌ها را در محصولاتشان پیدا کرد.
با مارکهای وطنی آدیداس و نایک آشنا شوید
وقتی از مترو پانزدهم خرداد بالا می‌آیید و خودتان را لا به لای بساط دستفروشان و شلوغی جار زن‌های بازار پیدا می‌کنید برای یافتن نشانی راسته مارک و یراق باید سر وقت یکی از کسبه همان حوالی بروید تا بیشترشان متفق القول شما را به سمت پاچنار راهنمایی کنند. راسته ای که اگر خوب فکر کنید شاید هرگز نتوانید ما به ازای آن را در هیچ جای دیگر دنیا ببینید. جایی که در آن تولید کنندگان داخلی حوزه پوشاک سراغ تولیده کننده‌های داخلی حوزه مارک و یراق می‌روند تا برای کالاهای وطنی یک لیبل «خارجی» تولید کنند و آن را تحویل مصرف کننده ایرانی بدهند. جایی که وقتی بین همه گذرهای بازار به آن می‌رسید حجره‌ها و مغازه‌هایی را می‌بینید که کارشان بافندگی تولید مارکهای معروف دنیاست. از نایک و زارا گرفته تا آدیداس و پوما آن هم در سایزها و اندازه‌های مختلف که بسته به پوشاک مورد نظر روی محصول فروشندگان جا خوش می‌کنند.
مردم می‌دانند که مارک‌ها اصل نیست
اینجا راسته مارک و یراق است. سر که می‌گردانی انواع و اقسام مارکهای شرکت‌های معروف دنیا نگاهت را می‌دزدند مارکهای چسبی و پارچه‌ای که در قالب‌های رولی و بعضا فله ای روی هم تلمبار شده‌اند و منتظرند تا فروشنده‌ها و خیاط‌های بازاری سروقتشان بیایند. اینجا مارک‌ها پارچه ای به صورت رولی و نواری در دسترس‌تر هستند و یراق و مارکهای فلزی که شکل لوکستری دارند جایشان پشت شیشه و ویترین مغازه‌هاست. مغازه‌هایی که جلوی چشم عموم مردم دست به فروش مارک می‌زنند و ظاهرا هیچ چیز پنهانی دور از چشم فروشنده و خریداران هم اتفاق نمی افتد. به همین دلیل اولین سوالی که ذهنمان به آن مشغول می‌شود این است که در حال حاضر با وجود علم فروشنده و خریدار ایرانی دیگر چه دلیلی برای استفاده از این مارکهای خارجی باقی می‌ماند سعید 26 سال دارد و یکی سالی می‌شود که در این راسته مشغول به کار است کسی که وقتی درباره این موضوع ازاو سوال می‌کنیم در جوابمان می‌گوید:« زدن مارک فارغ از همه بحث‌های اصل و تقلبی بودن آن، وجودش باعث می‌شود که محصول شما یک سر و شکل رسمی و بازاری به خودش بگیرد علاوه بر این؛ مارک یک جورهایی شناسنامه کار به حساب می‌آید و شما از طریق آن می‌توانید به سایز لباس یا به فراخور جنس پارچه ای که دارید از نحوه نگهداری آن گاه باشید.»
برایمان مارک معروف و غیر معروف فرقی ندارد
بیشتر ما با مارکهای معروف دنیا آشنا هستیم. برندهایی که هرکدام بسته به محصولی که دارند قیمتشان متفاوت است. اینجا می‌شود غیر از برندهای نام آشنا مارک محصولات دسته چندم کشورهای مختلف را پیدا کرد.برای همین یکی از سوال‌هایی که ذهنمان را به خودش درگیر می‌کند این است که قیمت و ارزش هر مارک برای تولید و بافتن آن چقدراست؟ اینکه آیا قیمت هر مارک بسته به میزان شهرت و اعتبار اسمی که قرار است روی آن درج شود تغییر می‌کند؟ به عنوان مثال هزینه تولید مارک معروفی مثل آدیداس از هزینه یک مارک ترک گرانتر تمام می‌شود؟ وقتی این موضوع را با یکی از فروشنده‌های کهنه کار این حوزه مطرح می‌کنیم او در جوابمان چیز دیگری می‌گوید:« برخلاف تصور عموم برای ما هیچ فرقی نمی کند که سفارش دهنده چه مارکی از ما می‌خواهد. می‌تواند زارا یا اصلا یک مارک ناآشنای چینی باشد. حتی ایرانی و خارجی آن هم برایمان فرقی ندارد. چیزی که در قیمت تولید مارک برای ما تعیین‌کننده است. جنس خود مارک است؛ اینکه چرمی، چاپی یا بافت باشد و شما مثلا برای بافت آن از چه سایز و چه بافت و چه رنگ‌هایی می‌خواهید استفاده کنید.»
بیشتر مارک‌ها ساخت خودمان است
یکی از چیزهایی که اینجا به چشم می‌آید مدل‌های مختلف مارک‌هاست. مدل‌های ریز و درشتی که در جنس‌های گوناگونی مثل چرمی، فلزی و پارچه‌ای عرضه می‌شود. هر کدام از مارک فروشان اینجا با توجه به سفارشی که می‌گیرند تمام تلاششان را می‌کنند که تمیزترین کار را به خریداران خود تحویل دهند. حسین یکی دیگر از کاسب‌هایی بازاری در این حوزه است او درباره تولید این مارک‌ها می‌گوید:«بیشتر این کارهایی که می‌بینید در حال حاضر تولید و بافت‌های خودمان است ولی تک وتوک می‌شود کارهایی مثل نمونه‌های فلزی را پیدا کرد که آنها را وارد می‌کنیم.»
این چند سال سفارش کارهای ایرانی بیشتر شده
وقتی پای بحث کالای ایرانی و خارجی را به میان می‌آید. بیشتر آدم‌های این صنف روی یک نکته اشتراک نظر دارند.آن هم اینکه رویکرد مصرف کننده‌های داخلی نسبت به استفاده از کالای با کیفیت ایرانی طی چند سال گذشته تغییرات رو به بهبودی را با خود به همراه داشته است. تاجایی که مردم حالا نسبت به گذشته خودشان هم به این موضوع واقف اند که بخش قابل توجهی از پوساک موجود در بازار و با مارکهای خارجی حاصل زحمت خیاطان و تولیدکننده‌های وطنی است.« ما اینجا علاوه بر مارکهای خارجی مارکهای داخلی را هم تولید می‌کنیم و سفارش می‌گیریم در این حد که می‌توانم بگویم در حال حاضر فروش مارکهای ایرانی با خارجی تقریبا نصف،نصف است و حتی در این مدت سفارش مارکهای ایرانی نسبت خارجی بیشتر بوده و روند روبه رشدی داشته و دارد؛ علاوه بر این شما تولید کننده‌هایی را در نظر بگیرید طی سالیان با یک برند خاص خارجی بین هم صنفی‌ها و بازاری‌های خودشان شناخته شده اند. این افراد چون اجناسشان با همان مارک تقلبی در ایران جای خودش را باز کرده برایشان فرق نمی کند و همچنان ترجیح می‌دهد که به جای طراحی یک مارک جدید از همان نمونه خارجی اش استفاده کنند»
منبع: مهر
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
