حدود 15 درصد شکستگی‌های استخوان در کودکان مربوط به صفحه رشد است

دکتر محمدرضا گیتی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سرویس پزشکی خبرگزاری آنا درباره شکستگی صفحه رشد در کودکان گفت: صفحات رشد بافت‌هایی غضروفی هستند که در دو سرانتهایی استخوان‌های بلند مانند ران، ساق، بازو و ساعد قرار دارند و مسئول رشد طولی آنها هستند. این غضروف‌ها از بافت نرم و غیرمتراکم ساخته شده است به همین دلیل بسیار آسیب‌پذیر هستند و زمانی که استخوان دچار حادثه می‌شود غضروف به سرعت حتی پیش از‌ آنکه استخوان صدمه ببیند دچار آسیب می‌شود.

وی شکستگی صفحه رشد استخوانی را یکی از حوادث نسبتا شایع شکستگی استخوان در کودکان دانست و افزود: تا قبل از سن بلوغ و بسته شدن صفحه رشد این غضروف‌ها بسیار آسیب‌پذیر هستند اما بعد از سن بلوغ این غضروف‌ها تبدیل به استخوان می‌شود و استحکام بالایی می‌یابد.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه گفت: وقتی ضربه به استخوان وارد می‌شود ممکن است غضروف رشد از استخوان جدا نشود و تنها یک آسیب سلولی اتفاق بیفتند اما بعد از گذشت زمان عوارض خود را نشان دهد اما در غالب موارد وارد شدن ضربه به استخوان موجب جدا شدن غضروف از استخوان و بروز علائمی دقیقا همانند شکستگی می‌شود.

گیتی در ادامه با توجه به علائم شکستگی صفحه رشد استخوانی گفت: علائم این عارضه شامل کج شدن استخوان، درد، تورم، خونریزی و کبودی، ناتوانی در حرکت عضو آسیب دیده و ... می‌شود که این کودکان آسیب دیده باید به صورت اورژانس به بیمارستان منتقل شوند و استخوان شکسته تحت بیهوشی عمومی جااندازی شود.

به گفته وی؛ از جااندازی استخوان شکسته بدون بیهوشی و در مطب پزشک به شدت باید اجتناب شود.

این فوق تخصص ارتوپدی درباره یکی از مشکلات تشخیص این عارضه گفت: شکستگی‌ها به راحتی در رادیوگرافی و عکسبرداری تشخیص داده می‌شوند اما متاسفانه در برخی مواقع شکستگی صفحه رشد استخوانی در رادیوگرافی و عکسبرداری مشخص نمی‌شود و پزشک برای تشخیص دقیق نیاز به عکس‌برداری از عضو مقابل و سالم دارد تا آنها را با هم تطبیق دهد.

گیتی با هشدار نسبت به مراجعه برخی افراد به شکسته‌بند گفت: افراد برای جااندازی صفحه رشد شکسته نباید به شکسته بند مراجعه کنند زیرا به دلیل فشاری که به استخوان وارد می‌شود ممکن است عوارض جبران ناپذیری ایجاد شود.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: پزشکان ارتوپد سعی می کنند تا حد امکان از کارگذاری هرگونه فلز از قبیل پیچ، مهره و ... در استخوان اجتناب کنند زیرا این مساله موجب اختلال در رشد استخوان‌ها و در نتیجه تناقض در رشد آنها می‌شود به گونه‌ای که اندام آسیب دیده کوتاه‌تر از اندام دیگر می‌شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: زمانی که والدین کودک آسیب دیده خود را به بیمارستان ارجاع می‌هند به آنها گفته می‌شود که حتی در صورت انجام کامل روش‌های درمانی باز هم‌چنان درصدی احتمال بروز عوارض وجود دارد بنابراین تا مدتی نیاز است کودک تحت نظر پزشک ارتوپد باشد.