گلایه‌های خداداد عزیزی از موانع رشد اقتصادی:
نگذاشتند اشتغال‌زایی کنم/ دلالی، آسان‌ترین شیوه درآمد در ایران
کاپیتان پیشین تیم ملی ایران گفت: تلاش زیادی کردم تا مجوز قطعه سازی را در صنعت خودروسازی بگیرم ولی دلالان با پول‌های زیرمیزی نگذاشتند 60 خانواده سر سفره کارخانه‌ای که احداث کرده بودم، بنشینند.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، در تاریخ فوتبال ایران فوتبالیست‌های متعددی بودند که در لیگ‌های اروپایی، عربی و آمریکایی حضور داشته‌اند و توانسته‌اند برای کشور ارزآوری کنند. بازیکنانی نظیر علی دایی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی‌کیا، جواد نکونام، علی کریمی و .... از این دسته بازیکنان هستند که با آوردن ارز از کشورهای مختلف برای اقتصاد داخلی مثمرثمر بوده‌اند.
سوالی که در این میان برای بسیاری از علاقه‌مندان به اقتصاد و فوتبال پیش آمده این است که لژیونرهای ایرانی با درآمدهای خود از تیم‌هایی که در آن بازی کرده‌اند، چه شغلی را علاوه بر حضور در فوتبال پیشه کرده‌اند و آیا توانسته‌اند با ایجاد اشتغال افرادی از جامعه ایران را مشغول به کار کنند. به همین منظور سراغ خداداد عزیزی رفته‌ایم که در تیم‌های اف‌ث‌کلن آلمان، سن‌خوزه آمریکا، النصر امارات و آدمیراواکر ترکیه 6 سال از عمر فوتبالی خود را گذرانده و درآمدهای مختلفی را کسب کرده است.
جزء فراموش شده‌ها هستم
خداداد عزیزی در خصوص اینکه وقتی به ایران از فوتبال اروپا بازگشت در این سال‌ها کسی از او پرسیده چه راهی را رفته که به اینجا رسیده است، گفت: «در ایران از این سوال‌ها نمی‌پرسند. من ارز وارد مملکت کردم ولی در قانون کسی نبود که از من راه و روش بخواهد. 12 سال پیش فوتبال را کنار گذاشتم درست است که مردم به من احترام می‌گذارند اما تقریبا جزء فراموش شده‌ها هستم و کسی نیامد بگوید خرت به چند. مثلا چه شد که به اینجا رسیده‌ای. من فکر می‌کنم این سوال در ایران به جوابی نمی‌رسد چرا که ما تصمیم‌گیرنده نیستیم.»
کوچک‌ترین نظری از ما نمی‌گیرند
وی ادامه داد: «به عنوان مثال به خاطر یک سال قرار دادم درآلمان یک میلیون دلار گرفتم. الان یک کارخانه که کار صادرات دارد در سال یک میلیون دلار فروش نمی‌کند ولی این حرف‌ها اصلا مهم نیست، چون همه چیز با رابطه شروع می‌شود. ورود خود ما به استادیوم‌ها هم برخی مواقع با مشکل است. معمولا فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و کلا متولیان ورزش فوتبال در ایران در مورد کوچک‌ترین چیزی از ما نظر نمی‌گیرند. تازه برخی جاها حرف هم که بزنیم باید جوابگوی نظرات‌مان باشیم. مثلا در مورد مسئله ورود خانم‌ها به استادیوم‌ها اگر ما مصاحبه کنیم و بگوییم خانم‌ها حق دارند به استادیوم بروند، بعدا که این مسئله تبدیل به یک چالش اجتماعی شود می‌گویند شما بودید که با مطرح کردن این حرف‌ها باعث شدید خانم‌ها مطالبه حق‌شان را بکنند. هیچ کس نمی‌آید از راهنمایی‌های ما استفاده کند همانطور که هیچ کس نیامد از علی کریمی و علی دایی که چند سالی در خارج از ایران فوتبال بازی کردند بپرسد شما که پول و ارز وارد این مملکت کردید چقدر مورد احترام هستید.»
مانع اشتغال‌زایی‌‌ام شدند
عزیزی در مورد اینکه با ارزی که وارد ایران کرد چه اشتغالی را شروع کرد، گفت: «پولی که من وارد ایران کردم به پیشنهاد پدرم که دوست داشت از کنار آن پول مردم زیادی دارای شغل شوند و نان بر سر سفره‌هایشان ببرند با همکاری سابکو که زیر نظر ایران خودرو کار می‌کرد کارخانه‌ای را راه اندازی کردیم. 51 درصد از سهام در اختیار من و 49 درصد برای سابکو بود. یک قطعه‌ای در کره‌جنوبی پیدا کردیم که دانش فنی آن در اختیار فرانسوی‌ها و کره‌ای‌ها بود به نام عایق‌های مگنت که برای ماشین‌آلات و خودروها استفاده می‌شد و توسط آن کارخانه می‌توانستند مانع خروج ارز از ایران شوند.»
وی ادامه داد: «ما پس از ورود ماشین آلات از کره خط تولید را آماده و دانش فنی را تهیه کردیم ولی همین که قرار شد مجوز را بگیریم آنهایی که در راه واسطه‌گری و دلالی رشوه می‌گرفتند و درصد دریافت می‌کردند اجازه ندادند ما دارای مجوز شویم. این ماجرا باعث شد که من تصمیم گرفتم به جای کارسازی و راه‌اندازی شغل که از قبل آن 50 تا 60 خانواده دارای پوشش می‌شدند بروم سراغ دلالی و خرید و فروش ملک .»
سراغ ماهی گرفتن رفتم تا از گرسنگی نمیرم
وی درباره اینکه چه کسانی نگذاشتند او باعث اشتغال در جامعه شود، گفت: «ما قطعه‌ای را وارد کردیم. آن را توسط کارخانه‌ای که احداث کرده بودیم آماده تولید کردیم تا از واردات این قطعه رها شویم. برای اینکه روی پای خودمان بایستیم و به خودکفایی برسیم ولی همانطور که گفتم آنهایی که منافع داشتند نگذاشتند ما مجوز بگیریم. اینجا بود که فهمیدم خیلی از تولیدکنندگان اسیر چه چالش‌هایی هستند. قطعه‌ای که ما آن را تولید کرده بودیم نیاز به 14 استاندارد جهانی داشت که ما تنها یکی دو تا از آن 14 استاندارد را به طور کامل نداشتیم و از صد در صد آن دو مورد 60 درصد استاندارد را داشتیم ولی باز هم به ما مجوز داده نشد. آن وقت به کارخانه‌هایی که تنها سه مورد از 14 مورد استاندارد جهانی را داشتند مجوز داده بودند. در حقیقت متوجه شدم نمی‌خواهند ما محصولی را تولید کنیم که به سود اقتصاد کشور باشد. درنتیجه دمم را روی کولم گذاشتم و به جای آنکه ماهگیری به دیگران یاد بدهم خودم سراغ ماهی گرفتن رفتم تا از گرسنگی نمیرم.»
دلالان نگذاشتند به خودکفایی برسیم
وی در مورد اینکه پس از برجام ایران از لحاظ اقتصادی در چه وضعیتی قرار دارد، گفت: «من آدم سیاسی نیستم و سر هم از سیاست در نمی‌آورم. ولی مردم را می‌بینیم. مردم ما در وضع خوبی قرار ندارند یک عده‌ای که تعدادشان کم است شرایط بسیار خوبی دارند ولی ما با وجود داشتن نفت و منابع طبیعی فراوان، افراد فقیر زیاد داریم. شاید ربطی هم به برجام نداشته باشد ولی وقتی اخبار اعلام می‌کند یکسری از کارخانه‌ها درب‌شان بسته می‌شود همین موضوع بیانگر آن است که اوضاع مردم بدتر شده است. ما هنوز با آمریکا در کش و قوس ثبت برجام هستیم. من خداداد عزیزی که رابطه داشتم و مرا می‌شناختند و در خیلی جاها کارم را راه می‌انداختند نتوانستم برای یک خط تولید و جلوگیری از واردات یک قطعه کاربردی مجوز بگیرم چرا که با زد و بند و پول زیر میزی افراد دیگری که همگی دلال بودند اجازه ندادند ما به خودکفایی برسیم.»
وی افزود: «بهترین کار در ایران دلالی است چون خیلی از دلال‌ها پول مالیات نمی‌دهند و هر جور هم که بخواهند درصد می‌گیرند. این دلالی کار بدی هم نیست. در همه جای دنیا انجام می‌شود ولی در ایران فرق می‌کند. مثلا در کارگزاری فوتبال همه جای دنیا کارگزاران 15 درصد از مبلغ قرارداد را می‌گیرند ولی در ایران من خودم موردی دیدم که یک کارگزار همان ابتدای کار 50 درصد قراردادش را گرفت و پی کارش رفت. ما افرادی را داریم که بخواهند به جامعه خدمت کنند ولی دلال‌ها با رشوه‌هایی که می‌دهند اجازه نمی‌دهند که مملکت به خودکفایی برسد.»
انتهای پیام/
