*عبدالله اسماعیلی آبدر
چگونه جمهوری اسلامی، الگوی منطقه می‌شود؟
توافق لوزان، افق جدیدی را در سیاست خارجی کشورمان گشود. اکنون زمان آن است تا روحیه خود را در سیاست خارجی به قاعده اقتصادی و سیاسی حداکثرسازی منافع در راستای صلح و توسعه پایدار بنا کنیم.
ما می‌توانیم برای گسترش و نفوذ فرهنگی مجدد خود در حوزه تمدنی ایران از شمال چین تا کرانه‌های نیل تلاش کنیم. متاسفانه در دو قرن گذشته تاریخ ما پر از شکست و ناکامی است و بازی‌هایی در سطح بین‌المللی با مجموع صفر یا برد- باخت رقم خورده است. اکنون وقت آن رسیده که ما بازی‌هایی با نتیجه برد – برد آغاز کنیم.
پیشرفت و اعتلای جمهوری اسلامی در شرایط کنونی با برداشتن گام‌های استوار در مسیر صلح و ثبات و تنش‌زدایی در منطقه و ایجاد روابط سازنده و مثبت با همسایگان بر اساس یک استراتژی نوین محقق خواهد شد.
شکست قدرت‌های سلطه‌گر جهانی در عراق، افغانستان، سوریه و .... از یک سو و از سوی دیگر برآمدن تروریست‌های القاعده، النصره، داعش، طالبان و جندالله و مشکلات مردم در سوریه، بحرین، یمن و... یک پیام گویا به همراه دارد: تنها کشوری که می‌تواند به ثبات و امنیت منطقه کمک کند و راه صلح و ثبات را در خاورمیانه هموار سازد، ایران است.
| با ایجاد مردم‌سالاری دینی، ترمیم رابطه ملت و دولت، مردمی کردن اقتصاد ایران، گسترش آزادی‌های قانونی و بسیاری موارد دیگر باید جمهوری اسلامی ایران به صورت الگویی زیبا در منطقه معرفی و مورد توجه سایر جوامع و کشورهای منطقه قرار گیرد |
ایران برای اثرگذاری فرهنگی و اقتصادی در این منطقه باید تعاملات دوجانبه با این کشورها برقرار کند، با آنها وارد تشکیل اتحادیه‌های منطقه‌ای و اقتصادی شود. با بورسیه کردن دانشجویان این کشورها در داخل، نفوذ پایدار خود را در منطقه تضمین کند. از سوی دیگر باید نگاهی هم به شرق داشت. از شمال چین، قزاقستان، تاجیکستان تا داغستان و... منطقه نفوذ فرهنگ ایران و زبان فارسی بوده و هست. برای بهره‌برداری حداکثری از شرایط به وجود آمده در منطقه باید موارد زیر مورد توجه جدی دولت و ملت قرار گیرد.
1- با ایجاد مردم‌سالاری دینی، ترمیم رابطه ملت و دولت، مردمی کردن اقتصاد ایران، گسترش آزادی‌های قانونی و بسیاری موارد دیگر باید جمهوری اسلامی ایران به صورت الگویی زیبا در منطقه معرفی و مورد توجه سایر جوامع و کشورهای منطقه قرار گیرد.
2- باید از هرگونه تفرقه‌گرایی چه در داخل و چه در خارج به شدت پرهیز کرد. تفرقه‌گرایی و فرقه‌گرایی فقط آب به آسیاب دشمن ریختن است.
3- باید منافع و سود سیاست خارجی به کشورمان برگردد. طبیعتا کشورهای منطقه نیز سود خوبی از این روابط خواهند برد.
4- جایگاه منطقه‌ای ایران بسیار والاتر از آن است که اکنون در آن قرار داریم. باید بکوشیم اعتماد مردم منطقه و دولت‌ها را با سیاست‌های معقول و پایدار چه در داخل و چه در خارج جلب و جذب کنیم. مصالح ایران و جمهوری اسلامی ایجاب می‌کند تا با مردم منطقه پیوندهای مذهبی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را در حوزه جدید نفوذ کشور از نو گره بزنیم.
نکته آخر آنکه ما امروز در یک مقطع حساس تاریخی هستیم، اگر نقش خود را درست ایفا نکنیم شاید فردا خیلی دیر باشد. حساسیت شرایط را باید به خوبی درک کنیم.
*عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی بردسیر
انتهای پیام/
