ترکیب طنز، جنایی و ملودرام در «سوتفاهم»/ پژمان جدی با کمی شوخی!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، معتمدی؛ کارگردان این فیلم با اشاره به اینگه نگاه فلسفی در تمامی آثارش به چشم می خورد، بیان کرد: این اثر دومین فیلم پست مدرن من است و باتوجه به فیلم های بسیاری که در این باره دیدم و مطالعاتی که داشتم امروز معتقدم ما در جهان بینامتنی زندگی می کنیم یعنی در فضایی بین مجاز و واقعیت به سر می بریم.

وی افزود: کار هنر این است که محتوا را به فرم تبدیل می کند. در این فیلم به فرمی رسیدیم که در ژانرهای مختلف سینما قابل تعریف است. قصه ماجرای گروگانگیری است ولی به تدریج دچار توهم می شویم که کجای قصه واقعی و کجای آن مجاز است. با آغاز درگیری بین کاراکترها ترکیب پیچیدگیِ در عین سادگی محض را احساس می کنید. البته قصه سرراست است و روایتی جنایی همراه با کنش طنزآلود و عاشقانه دارد.

شعبانی تهیه کننده نیز در ادامه گفت: من در یک سفر با آقای معتمدی آشنا شدم و گفتگوهای خوبی با هم داشتیم تا اینکه در جشنواره بخش بین الملل سال گذشته بار دیگر یکدیگر را ملاقات کرده و سر صحبت باز شد و پروژه شان را مطرح کردند. ایشان نظرش این بود که کار صرفا فلسفی نباشد به همین خاطر حین نگارش فیلمنامه احساس مان این بود که ماجرایی اتفاق بیفتد تا بتواند تماشاگران زیادی را به دنیای خود بیاورد. این قصه رگه هایی از طنز، جنایی و ملودارم دارد و من خودم علاقمند شدم و انگیزه پیدا کردم تا مطالعات بیشتری در زمینه های فلسفی داشته باشم. خوشحالم که توانستیم مفهومی را در لایه های زیرین فیلم در قالب داستانی جذاب ارائه دهیم.

نقش جدی همراه با کمی شوخی

پژمان جمشیدی نیز درباره حضور خود گفت: پیچیدگی های این فیلمنامه برای من خیلی جذاب بود و همان شب اول، فیلمنامه را کامل مطالعه کردم حتی برخی مواقع مجبور می شدم دوباره بخوانم. جذابیتش این بود که من را وادار به پیگیری می کرد و خوشحالم که این نقش به من پیشنهاد شد. در همین تعداد حضور سینمایی‌ام این کار را بیش از بقیه نقش هایم دوست دارم. اگرچه نقش کاملا جدی بود اما شیطنت هایی در آن لحاظ کردم. همیشه دوست داشتم در فیلمی جدی حضور داشته باشم و این بهترین بستر برای تجربه کردن من بود.

معتمدی در ادامه اضافه کرد: موقعیت طنز در بطن قصه به صورت نهفته وجود دارد و این امکان فراهم بود تا بازیگرانی حضور داشته باشند که توانایی ایفای نقش چند وجهی را دارند. مریلا زارعی هم به همین خاطر انتخاب شد نقش او هم وجه رومنس هم کمیک و هم جنایی معمایی داشت که همه را درست ایفا کرد نقش او همانی بود که فضای فیلم را بین مجاز و واقعیت معلق نگه می داشت و او با ظرافت از پسش برآمد. نقش های این اثر کار راحتی برای بازیگر نبود. به دلیل اینکه زمان کافی برای تمرین نداشتیم گاهی با دوربین روی دست 60 برداشت می گرفتیم و همه همراهی می کردند.

وی افزود: من از وقتی کارهای پژمان جمشیدی را دیدم گفتم به نظر من برای سینما بهتر از فوتبال آفریده شده است. او خیلی راحت نقش را مالِ خود می‌کند و گویا نسبت فطری با لنز دارد. حضور همه بازیگران کنار هم ترکیب خوبی را شکل داد. باید جای بقیه بازیگران را خالی کرد. کار هانیه توسلی را حتما ببینید چون به نظر من اولین کمدی موفق او خواهد بود.

نقشم چالش تازه‌ای داشت!

مریلا زارعی نیز در ادامه گفت: به عنوان یک مخاطب معتقدم کار متفاوتی در سینما ساخته شده است. تمام قصه هایی که امسال خواندم برای من جذاب نبود اما این نقش چالش تازه‌ای را برای من به وجود آورد. ضمن اینکه بازی بازیگران همیشه در فیلم‌های آقای معتمدی خاص است. من در این کار چالش ها و پیچیدگی نقش ها را با هم داشتم و بعد از «درباره الی» دومین تجربه من درباره کارگروهی بازیگر است. گویا همه محصول لحظه‌ای هستند که سکانس دنبال می‌کند و تلاش شان رسیدن به هدف است.

وی ادامه داد: ویژگی‌هایی که کارگردان اشاره کرد کاملا درست است. ما گاهی در تحلیل و پردازش دچار سرگیجه می‌شدیم و او وقت می‌گذاشت تا ما را توجیه کند که دقیقا چکار باید انجام دهیم. احساس می‌کنم نرمشی که روی پرده خواهم دید به این دلیل است که در اجرا خیلی به خودمان سخت گرفتیم تا لطیف بازی کنیم. یکی از پارتنرهای من آقای مهدی فخیم‌زاده بود که سال‌ها ایشان را به چشم کارگردان می دیدم و این مساله ابتدای کار همبازی شدن را برای من سخت کرده بود. هرچند که تجربه بی‌نظیری را در این پروژه با ایشان داشتم.

وی افزود: من با خیلی از بازیگران کار کردم و هیچکس را قضاوت نمی‌کنم اما گاهی نقش‌ها مناسب یک بازیگر خاص است در این کار هم از همان ابتدا که فیلمنامه را خواندم به نقش دستیار که رسیدم فقط پژمان جمشیدی به ذهنم می آمد. او بداهه پرداز خیلی خوبی است و به همه انرژی می دهد.

شعبانی همچنین درباره فراهم کردن شرایط اکران این اثر گفت: این روزها فیلم هایی که مورد استقبال قرار میگیرد آثاری هستند که قبلا تجربه شده اند گویا تهیه کننده ها دیگر حاضر به ریسک کردن نیستند اما گاهی لازم است ذائقه مخاطب را تغییر دهیم به این معنی که با خلق فضاهای جدید امکان انتخاب کردن را برای مخاطب فراهم کنیم. اگر کمدی هم می سازیم بتوانیم در قالب شوخی مفاهیم عمیق بگنجانیم.

جمشیدی در ادامه گفت: همیشه برای لحظه تلاش کردم و خوشبختانه آینده هم خوب بود. در «سوءتفاهم» سخت ترین نقشی بود که تا الان داشتم. کمدی همیشه به من پیشنهاد می شود اما دنبال این نیستم در ژانر خاصی باشم چون دغدغه من این نیست که فیلم میفروشد یا نه. دلم میخواهد نقش خوب بازی کنم. نقش های جدی در تئاتر زیاد بازی کردم اما در سینما این اولین تجربه من بود. برای من جشنواره اهمیت دارد و خوشحال می شوم فیلم هایم در این رویداد باشد. خوشبختانه تا الان دوبار این حس را تجربه کردم.

زارعی در تکمیل این صحبت بیان کرد: جشنواره فجر برای ما مهم است فارغ از همه حاشیه هایش یادمان باشد ما یک خانواده کوچک هستیم. برخی سال ها داوریم برخی سال‌ها داوری می شویم. همه خودمانیم اما گاهی می شنویم که همکاران با استدلال‌های عجیب میخواهند شان جشنواره را پایین بیاروند یا ارزش گذاری کنند بهتر است همدیگر را قضاوت نکنیم.

وی ادامه داد: مردم جشنواره را دوست دارند و این از روزهای قبل از جشنواره که همه در پی تهیه بلیط هستند مشخص است. همه قرار است با هم کار کنیم پس به یکدیگر احترام بگذاریم. جبران زحمات هنرمند را مردم می کنند؛ سیمرغ نشانه است.

معتمدی نیز گفت: فیلم من سال گذشته در جشنواره رد شد. محرومیت از جشن ملی مثل این است که شناسنامه ملی شما را باطل می‌کنند. بهتر است اگر فیلمی هم به بخش مسابقه نمی رود این شرایط را داشته باشد که در بخش های جنبی مشارکت کند.