احسان علیخانی: هر کسی ناراضی است، خندوانه را ببیند!

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا و به نقل از جام‌جم سیما، متن این مصاحبه بدین شرح است:

ماه عسل امسال 11 ساله شده و همیشه هم موافقان و مخالفان جدی داشته است. نظرتان دراین باره چیست؟

انتقادها طبیعی است. درباره برنامه‌ای که زیاد دیده شود حرف هم زیاد زده می‌شود. این باعث افتخار هم هست. درباره برنامه نظر بدهند بهتر است تا خنثی باشد. این نشان می‌دهد که برنامه جریان‌ساز است و یک تضارب آرا حول آن شکل گرفته. این همه برنامه ساخته می‌شود که هیچ نظری هم درباره‌شان نیست. دلیلش هم این است که اصلا دیده نمی‌شوند.

ماه عسل 94 به نسبت سری‌های قبل چه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد؟

قراری برای زدن حرف تازه نیست. اصلا این که فکر کنیم حتما باید حرفی بزنیم باعث شکست برنامه می‌شود. مردم خیلی بهتر از من و شما همه چیز را می‌دانند. فقط فرم برنامه را کمی تغییر داده‌ایم. برنامه ما قصه‌محور است؛ باید قصه‌های جدید تعریف کنیم.

شاید بسیاری از بینندگان شما توقع داشتند که تیتراژ ابتدایی برنامه همچنان با صدای مرحوم مرتضی پاشایی باشد و به نوعی همان ترانه سال قبل برای همیشه با ماه عسل بماند.

سال گذشته آن تیتراژ واقعا به‌موقع بود. مرتضی هم در قید حیات بود و کار را هم با عشق ساخت. آن کار را هم خیلی دوست دارم، اما قرار بر این شد که خواننده دیگری با یک حال و هوای جدید و پر‌انرژی‌تر تیتراژ را بخواند. استفاده از صدای پاشایی شاید این تلقی را به وجود آورد که داریم از صدای آن مرحوم سوءاستفاده می‌کنیم.

برنامه شما اتاق فکر هم دارد؟

بله، علاوه بر عوامل خودمان، از روان شناسان و اهالی رسانه هم در مورد نوع پردازش و روایت کمک می‌گیریم. حتی امسال سراغ منتقدان سرسخت ادوار ماه عسل رفته و با آنها هم گفت‌وگو کردیم.

چقدر از متن نویسنده استفاده می‌کنید و چقدر از کلامتان بر پایه بداهه است؟

نویسنده که داریم، در عین حال برنامه سرشار از بداهه است. ما داریم قصه تعریف می‌کنیم.

چند انتقاد به برنامه و نحوه اجرای شما وارد است.

من مخالفم که این انتقادها را طرح کنی، چون باعث تایید آنها می‌شود. برای من مهم نیست که دیگران چه می‌گویند. انتقادات برایم مهم نیست.

می‌گویند فضای برنامه شما غمگین است و مناسب ساعات افطار نیست.

می‌توانند ما را انتخاب نکنند. ساده است. این همه تنوع شبکه داریم.

چرا فضای برنامه باید این قدر تلخ باشد؟

رسالت ما قصه است.

چرا قصه‌های شادتری را روایت نمی‌کنید؟

آن وقت می‌شویم یک سریال طنز. اگر کسی ناراضی است، می‌تواند به جای برنامه ما خندوانه را ببیند. اتفاقا خودم هم این برنامه را خیلی دوست دارم.

می‌گویند شما زمانی اصرار داشتید از مهمان خود گریه بگیرید و حالا منع‌شان می‌کنید از بروز احساسش.

البته به این نظرات احترام می‌گذارم، اما واقعا برایم اهمیتی ندارد. من قصه تعریف می‌کنم؛ حالا یک قصه باعت شادی می‌شود و یکی هم موجب گریه.

ماه عسل هر سال با حواشی دست به گریبان بود، اما امسال از همان روز اول دچار حاشیه شد.

اتفاقا آنچه در آن برنامه مطرح شد موضوع مهمی است که آدم‌ها از آن فرار می‌کنند. این آسیب نسل جوان ماست که برای اثبات عشق نمی‌دانند چه کنند؛ نه خانواده یادشان می‌دهد و نه آموزش و پرورش و دانشگاه. ما می‌خواستیم این نوع ابراز عشق را تقبیح کنیم، نمی‌دانم این واکنش‌ها برای چیست.

در شبکه‌های اجتماعی و حتی رسانه‌ها خیلی حرف و حدیث درباره آن قسمت شکل گرفت.

یک سری از کسانی که اظهارنظر تخصصی کرده بودند اتفاقا بشدت اصرار دارند در برنامه ما باشند و از آنها استفاده کنیم. من با یکی از آنها صحبت کردم. فقط پنج دقیقه از آن برنامه را دیده بود. نمی‌دانم چرا چنین واکنش‌هایی را نشان دادند. رسانه باید به آسیب‌ها بپردازد تا انسان‌ها هوشیار شوند. ما که نخواستیم از آن زوج جوان اسطوره بسازیم. من دفاع می‌کنم از برنامه روز اولمان.