سینمای ایران یکی از مهم‌ترین بخش‌های فیلمسازی دنیاست/ دنیای مستندسازی همیشه در حال تغییر است

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، جان‌فرانکو رُزی، در حالی امسال به عنوان داور بخش مستندهای بلند مسابقه بین‌الملل یازدهمین جشنواره سینماحقیقت حضور دارد که سال گذشته نیز برای تقدیرشدن به جشنواره سینما حقیقت دعوت شده بود اما به نتوانست در این مراسم حضور پیدا کند. رزی در این‌باره توضیح داد: همزمانی نمایش فیلم آخرم «آتش در دریا» که نامزد اسکار هم بود، با ایام جشنواره حقیقت، باعث شد تا فرصت آمدن نداشته باشم. در همان زمان من در آمریکا مشغول تبلیغات فیلم برای اسکار بودم. امسال به عنوان داور از من دعوت شد و به اندازه برایم افتخار بود که نمی‌توانست آن را رد کنم.

وی به سینمای ایران اشاره کرد و گفت: سال‌ها است که سینمای ایران در سراسر دنیا شناخته شده و این سینما برای من یکی از مهم‌ترین بخش‌های فیلمسازی دنیا است. بنابراین، خودم هم علاقه داشتم که به اینجا سفر کنم.

مستندسازی همواره در حال تغییر و تحول است

رُزی در ادامه بحث سینمای مستند در دنیا را عنوان کرد و گفت: مستندسازی در سراسر دنیا، در حال تغییر و تحول خارق‌العاده‌ است و مرز خود را با سینمای داستانی هر روز باریک‌تر می‌کند. این خیلی خوب است چرا که به شخصه به تفکیک‌کردن این دو سینما اعتقادی ندارم که البته این به معنای این نیست که پرسش درباره درست و غلط را به چالش نکشم. حاضرم نیستم آزادی‌ای که در ساخت مستند دارم را از دست بدهم، آزادی که به من اختیار می‌دهد تا زمانی که فیلمبرداری را آغاز نکرده‌ام قصه‌ام را روایت کنم، فقط هسته اصلی را دارم و طی کار آن‌را پرورش می‌دهم.

در تنهایی و خلوت و بدون حضور عوامل دیگر فیلمم را می‌سازم

وی در پاسخ به این سوال که چرا از صفر تا صد کارهای فیلم را به تنهایی انجام می‌دهد، توضیح داد: مستندسازی برای من حکم زندگی را دارد و با هر کاری زندگی می‌کنم و دوست دارم تمام کارهایش را به تنهایی انجام دهم، در تنهایی و خلوت و بدون حضور عوامل دیگر فیلمم را می‌سازم، خودم همزمان فیلمبرداری می‌کنم، صدابرداری انجام می‌دهم و تهیه‌کننده فیلم خودم هستم. در نتیجه مستندسازی آزادی عظیمی به من می‌دهد که در ساخت فیلم بلند داستانی ممکن نیست.

کشف‌کردن؛ شیوه کار من است

این مستندساز ادامه داد: نکته‌ جذاب برای من این است که به جست‌وجوی داستان، آدم‌ها و شخصیت‌ها فیلمم بروم و در پی رویارویی‌های غیرمنتظره‌ای باشم که قرار است رخ بدهند. از این روند فیلمسازی لذت می‌برم چون شیوه کارم کشف کردن داستان، کشف کردن آدم‌ها و ساختار فیلم و تدوین را می‌طلبد و تمام این‌ها برایم مانند نوشتن است. به وسیله دوربین و البته ذهنی، قصه را روی کاغذ می‌آورم. این‌که هر بار باید ساختار جدیدی پیدا کنم تا داستان تازه‌ای برای روایت کردن داشته باشم، چالش اصلی فیلم‌های من است.

سینمای مستند، سینمای تجربه‌کردن است

وی در پایان در تعریف سینمای مستند، بیان کرد: اساسا سینمای مستند، تجربی است و از ابتدای تاریخ مستندسازی این سینما به صورت مداوم در حال تغییر و کشف و تحول بوده است. بنابراین، تصورم این نیست که آثار من تجربی هستند، بلکه به نظرم سینمای مستند باید تجربی باشد. بدون تجربه کردن، مستند محکوم به فناست و فکر می‌کنم این نکته در مورد همه هنرها صدق می‌کند.