غیرممکن را در آمریکا ممکن کردم/ خودم را در حد و اندازه تاخادزه می‌دانم

گروه ورزشی خبرگزاری آنا، مسابقات جهانی 2009 گویانگ کره‌جنوبی آخرین حضور سعید علی حسینی در مسابقات جهانی بود؛ حسینی 8 سال پیش در کره‌جنوبی عزمش را جزم کرد تا در رده بزرگسالان همچون رده جوانان بهترین رکوردها را به نام خودش ثبت کند اما غافل از اینکه سالن کره‌جنوبی آخرین حضور او در میادین وزنه‌برداری است و بعد از آن باید خانه نشین شود چرا که تست دوپینگش مثبت اعلام شد.این وزنه بردار 12 سال محروم شد البته بعد از مدتی محرومیتش کاهش پیدا کرد و در نهایت 8 سال محروم شد. حسینی در آستانه 30 سالگی و درست در 2 آبان‌ماه آخرین روز محرومیت 8 ساله‌اش را سپری کرد و خودش را برای آوردگاه جهانی آمریکا آماده کرد. او در این مسابقات توانست به مدال نقره جهانی برسد و بر روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد.

در ادامه صحبت‌های علی حسینی وزنه‌بردار فوق سنگین کشورمان را با خبرنگار ورزشی آنا بخوانید:

*بعد از دوری 8 ساله اولین حضور در آوردگاه جهانی چطور بود؟

-خدا را شکر مسابقات خوب بود؛ ما توانستیم از نظر تیمی به عنوان قهرمانی برسیم و عملکرد وزنه‌برداران هم از نظر رکوردی خوب بود.البته ضعف‌هایی هم وجود داشت و نتیجه می‌توانست برای من بهتر از این باشد اما ایرادی ندارد. کسب مدال برای من بعد از این همه سال دوری اتفاق خوشایندی بود و امیدوارم در مسابقات بعد بهتر از این عمل کنم.

*انتظار کسب مدال طلا داشتید؟

- من از نتیجه‌ای که گرفتم راضی هستم. همانطور که گفتم ضعف‌هایی وجود داشت و منکر آن نمی‌شوم، ما قبل از برگزاری مسابقات تمرینات خیلی خوبی داشتیم و همه امیدوار بودیم که بهترین نتیجه را کسب می‌کنیم. در دسته فوق سنگین هم من و هم بهداد می‌دانستیم که تالاخادزه وزنه بردار با کیفیتی است و مسابقه با آن سخت خواهد بود و از همین تمرینات خوبی داشتیم اما روز مسابقه شرایط آنطور که انتظار داشتیم پیش نرفت.

*مثل اینکه استرس باعث شد در یک ضرب وزنه‌ها از دستت بیفتد.

- نه استرس نداشتم، اتفاقا خیلی راحت بر روی تخته رفتم اما متاسفانه سه هفته قبل از شروع مسابقات زانوی پایم دچار التهاب شد و از همین رو مجبور شدم که به زانویم فشار وارد نکنم و تمرینات سبک داشته باشم.‌در صورتی که همه وزنه‌برداران تا روز قبل مسابقات تمرینات فشرده داشتند اما من نه؛ چرا که ممکن بود فشار زیاد به زانویم باعث شود مسابقات را از دست بدهم به همین دلیل سبک کار کردم و همین موضوع بر روی حرکت یک ضربم ثاثیر گذاشت. متاسفانه ناهماهنگی در بدنم باعث شد فشار را احساس کنم و وزنه‌ها از دستم افتاد. وقتی آن اتفاقات در یکضرب برایم رخ داد و ۲ حرکت را از دست دادم، در دوضرب سعی کردم کمتر ریسک کنم. به خاطر همین با ۲۳۶ کیلوگرم شروع کردم و شرایط خیلی بهتر شد. اولین حرکت برای هر وزنه بردار سخت است و دیدید که بهداد هم نتوانست ۲۴۲ را برای اولین حرکت خود بالای سر ببرد و رد شد.

*در مسابقات جهانی تنها هدف اصلی کسب مدال بود یا رنگ آن هم مهم بود؟

- هر دو. ما چندین ماه پیاپی در اردو بودیم و بهترین شرایط را هم در بابلسر داشتیم. همه تمرینات خوب پیش رفته بود و من و بهداد برای کسب مدال طلا رفته بودیم. اما از قبل می‌دانستیم تالاخادزه وزنه‌بردار باکیفیتی است و خیلی خوب جلو می‌رود. پیشی گرفتن از او کار سختی بود اما من تمام تلاشم را به کار گرفته بودم تا در این مسابقات به مدال برسم و خدا را شکر هم به این هدفم هم رسیدم.

*در این مسابقات فاصله رکورد شما و تاخادزه گرجستانی زیاد بود و این موضوع نگران کننده نیست.

- تالاخادزه قویترین مرد جهان است و هم من و هم بهداد می‌دانستیم او حریف جدی در سنگین وزن است. از طرفی کشور گرجستان هم برای او سرمایه‌گذاری زیادی کرده و هزینه‌های زیادی برای او کرده‌اند تا این وزنه‌بردار نماد کشورش شود؛ مسلما وضعیت او با من که بعد از 8 سال دوباره به میادین برگشتم، خیلی متفاوت است. اما من مطمئن هستم اگر به وزنه‌برداری نگاه ویژه‌ای شود ما بهتر از او عمل می‌کنیم.

*پس معتقدید اختلاف با حریف گرجستانی قابل جبران است.

- صد در صد. ببینید کیفیت و عملکرد هر وزنه‌بردار مشخص است.‌ من از نظر توانایی جسمانی خودم را در حد و اندازه حریف گرجستانی می‌دانم و مطمئن هستم اگر امکانات کافی در اختیارم قرار بگیرد من با این وزنه‌بردار تفاوت زیادی ندارم. در همین مسابقات با حداقل امکانات و پس از 8 سال دوری توانستم به این نتیجه برسم و به طور حتم اگر توجه بیشتر شود بهتر از این هم عمل خواهم کرد.

*وقتی بر روی سکوی نایب قهرمانی ایستادید به چه چیزی فکر می‌کردید؟

- به تمام روزهایی که می‌توانستم باشم اما نبودم. تمام این 8 ساله‌ای که دور از وزنه‌برداری بودم همه آنها جلوی چشمانم آمد و به آنها فکر می‌کردم.

*بر روی سکو هم احساساتی شده بودید.

- بله. از شدت خوشحالی گریه کردم.روزهای سختی را در روز‌های محرومیتم تجربه کردم.‌خدا را شکر می‌کنم که در اولین مسابقات با دست پر به ایران برگشتم. امیدوارم این مسابقات سکوی پرتاب من باشد و بتوانم در المپیک 2020 بهترین نتیجه را بگیرم.

*پس این مدال جبران تمام اتفاقات تلخ گذشته و کسانی که در این ماجرا به نوعی مقصر بودند؛ شد.

- دقیقا همینطور است. نمی‌خواهم به گذشته برگردم. وقتی محرومیتم تمام شد و در مسابقات جهانی اجازه حضور پیدا کردم و بعد از آن هم به مدال رسیدم همه آنها به معنی این است که گذشته تمام شده و من فقط باید به آینده فکر کنم و بهترین برنامه‌ریزی را برای کسب بهترین نتیجه داشته باشم. خیلی از وزنه بردارانی که هم نسل من بودند، الان مربی هستند. آنها وقتی مرا دیدند شناختند و از اینکه بعد از یک محرومیت طولانی مدت برگشته بودم، تعجب کرده بودند. شاید خیلی‌ها این اعتقاد را داشتند که بازگشت من در آستانه 30 سالگی و آن هم در شرایطی که 8 سال از میادین دور بودم غیرممکن است اما من تلاش کردم و غیرممکن را ممکن کردم تا باز هم بر روی تخته بیایم و بهترین عملکرد را داشته باشم

*برخی معتقدند سطح مسابقات پایین بوده و به همین دلیل تیم ملی ایران توانست به عنوان قهرمانی برسد؟

- به هر حال نبود 9 کشور بر روی کیفیت مسابقات ثاثیر داشت اما این طور نبود که رقابت‌ها را تحت شعاع خود قرار بدهد،‌چرا که وزنه‌برداری رشته رکوردی است و هر وزنه‌بردار با توجه به رکوردهایی که ثبت می‌کند امتیاز می‌گیرد. کیانوش رستمی اگر دچار مصدومیت نمی‌شد وزنه‌های المپیک را می‌زد اما متاسفانه گرفتار مصدومیت شد؛ یا علی میری وزنه‌بردار جوانی است و تجربه‌اش کم است اما با این حال خوب وزنه زد.‌سهراب مرادی که رکورد جهان را جابه جا کرد. علی هاشمی برای اولین بار مدال طلای تاریخ وزنه‌برداری ایران را در دسته 105 به نام خودش ثبت کرد و ایوب موسوی هم خیلی خوب کار کرد. من و بهداد سلیمی هم که در فوق سنگین رکوردهایی به ثبت رسانیدم که در المپیک لندن و ریو با همین رکوردها مدال گرفته بودند.همه این‌ها نشان می‌دهد که عملکرد وزنه برداران خوب بود و حتی اگر آن 9 کشور هم بودند ما همین رکوردها را به ثبت می‌رسانیدم.

*بعد از ناداوری که در حق بهداد سلیمی شد او اعلام کرده قصد خداحافظی از وزنه‌برداری دارد.

-رئیس فدراسیون با بهداد در این مورد صحبت کرد، حقیقتا او به خاطر این موضوع خیلی ناراحت است و ما هم ترجیح می دهیم فعلا با او در مورد وزنه برداری صحبت نکنیم. من و بهداد در مسابقات و تمرینات رقیب هم هستیم اما در خارج از دنیای وزنه برداری رفیق هستیم و واقعا ناراحت شدم از اینکه هیات ژوری مانند المپیک در حق او ناداوری کردند. امیدوارم شرایط در آینده بهتر شود و وزنه برداری ایران هم در میادین بین المللی و هم در داخل کشور بیشتر دیده شود. بهداد برای بهترین مدال آمده بود؛ اما داوران طوری تصمیم گرفتند که او به حقش نرسید. بعد از این اتفاق آنقدر جو احساسی و ناراحت کننده‌ای پیش آمد که من یادم رفت به خاطر مدال خودم خوشحالی کنم و ناراحت بهداد بودم.

*بعد از 8 سال دوری شرایط برای درخشیدن شما فراهم شده چه توقعی از مسئولین دارید؟

- وزنه‌برداری دیده شود. ما الان یکی از مهمترین مسابقات را پیش رو داریم و کمتر از 9 ماه دیگر باید در اندونزی در مسابقات بازی های آسیایی جاکارتا به میدان برویم و واقعا نیاز داریم که از قبل از مسابقات جهانی به ما توجه کنند و امکانات لازم را در اختیار ما بگذارند تا بتوانیم در آن مسابقات خوب نتیجه بگیریم. این که همیشه چندماه مانده به مسابقات یاد وزنه برداران می افتند فایده ای ندارد و دردی از ما دوا نمی‌کند.در حال حاضر سه وزنه برداری المپیکی در تیم ملی داریم و من و علی هاشمی و دیگر وزنه برداران هم نشان داده ایم که پتانسیل بهترین شدن را داریم و تنها باید به ما بها بدهند که اگر این اتفاق بیفتد مطمئن باشید وزنه برداری روز به روز بهتر از گذشته می شود.

گفت و گو از فرزانه شریفی