پروژه عبور اصلاح‌طلبان از روحانی عملیاتی شد/ بوی استعفای برخی بزرگان از نهاد ریاست جمهوری می‌آید

گروه سیاسی خبرگزاری آنا-معصومه رضاییان، نارضایتی اصلاح‌طلبان از اقدامات حسن روحانی این روزها به مسأله اصلی در محافل رسمی و غیر رسمی این جریان سیاسی تبدیل شده است. چرا که برخی افراد در طیف اصلاحات احساس می‌کنند با این رئیس جمهوری که در انتخابات دوازدهم تمام قد برای حمایتش به میدان آمدند، به مقصدشان نخواهد رسید. هر چند برخی چهره‌های میانه‌روی اصلاح‌طلب سعی دارند واقعیت برائتشان از روحانی را کتمان کنند، شواهد گویای آن است که نظرات بر سر له یا علیه دولت بودن، این روزها مبنای اختلافات درون جناحی اصلاحات شده است.

یک فعال سیاسی که نخواست نامش فاش شود با تایید این امر به خبرنگار آنا گفت: در جلسه مهمی که جمعی از فعالان اصلاح‌طلب حضور داشتند تصمیم بر این شده که آنان از همه کارهای دولت دفاع نکنند و فقط رفتارها و عملکردهایی را مورد تایید قرار دهند که مورد قبول اصلاح‌طلبان باشد. در این جلسه همچنین درباره نحوه نقد از روحانی نیز دستورالعمل‌هایی صادر شده است. همچنین حاضران در جلسه خواستار آن شدند که با افرادی مانند بهزاد نبوی و سعید حجاریان صحبت شود تا در سخنرانی‌های خود به صورت علنی و مکرر از رئیس جمهور حمایت نکنند.

بهزاد نبوی پیش از این در سخنرانی‌ خود از اصلاح‌طلبان خواسته‌ بود اجر حمایت از روحانی را با انتقاد از کابینه ضایع نکنند. نبوی معتقد است اصلاح طلبان برای سهمیه در کابینه و مزایا و امکانات، از روحانی حمایت نکردند! او می‌گوید: ما بخاطر منافع کشور پشت روحانی قرار گرفتیم. این فعال سیاسی حتی اصلاح‌طلبان تندرو را به باد انتقاد گرفته و اظهار می‌دارد که شما دارید به مردم گرا می‌دهید که سال 1400 پای صندوق نیایند! زیرا سرشان کلاه می‌رود.

این اصلاح‌طلب میانه‌رو بر خلاف آنچه این روزها پیرامون حضور مستقل در انتخابات آینده از اردوگاه اصلاح‌طلبی شنیده می‌شود، از هم طیفان خود می‌خواهد با جناح‌های معتدل، میانه‌رو اصولگرا و مستقل تعامل بیشتری داشته باشند و تلاش کنند یک جبهه ائتلافی با آنها شکل دهند. که این نشان‌دهنده اختلافات و شکاف عمیق میان جناح اصلاح‌طلب است.

عبدالله نوری که یکی از مهره‌های موثر در این جریان سیاسی است و در سال‌های اخیر در جایگاه مشورتی اصلاح‌طلبان ایفای نقش می‌کند، با نصب‌العین قرار دادن مطالبات مطرح شده در جلسات محرمانه، در دیدار با انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه شیراز از دانشجویان درخواست می‌کند با پیگیری‌ وعده‌‏های انتخاباتی از رئیس جمهور، حرکت تقابلی خود با روحانی را کلید بزنند. او به دانشجویان این گرا را می‌دهد که شما می‌توانید با تشکیل کمیته‌ ‏لیستی از وعده‌ها و ‏برنامه‌های انتخاباتی رئیس جمهور و همچنین برنامه‌هایی که وزرا با ارائه آنها از ‏‏مجلس رأی اعتماد گرفتند تهیه و بررسی کنید که هریک از این وعده‌ها و برنامه‌ها در ‏چه وضعیتی قرار ‏دارد و به صورت مستمر، این انتظارات را به دولت گوشزد ‏کنید!

پروژه روحانی‌زدایی به قدری در میان اصلاح‌طلبان جدی است که ترکش‌های آن به محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور هم امان نمی‌دهد! آنان با این تصور که واعظی در امور اجرایی و تصمیم‌گیری دولت، رقیب و جایگزینی برای اسحاق جهانگیری شده است، در صفحات فضای مجازی خود با طرح مسائلی چون «تکمیل امپراطوری واعظی در دولت و مدیریت هرچه تمام رئیس‌جمهور» واعظی را پاشنه آشیل تصمیم‌گیری در دولت معرفی کرده و می‌نویسند: «محمود واعظی یا به نحوی می‌توان گفت، نفر دوم دولت این روزها به شدت مشغول اعمال نظرات خود در تصمیمات کوچک و درشت رئیس جمهور است. تصمیماتی که باعث انتقاد بسیاری شده و حتی برخی بزرگان در دولت را به جایی رسانده که گفته‌اند استعفا خواهند داد.» اینگونه واکنش‌های اصلاح‌طلبان به واعظی را می‌توان در خصوص جابه‌جایی ابوطالبی و مسئولیت گرفتن تخت‌روانچی در دولت هم مشاهده کرد.

تردید جریان اصلاحات در همراهی با روحانی تا جایی پیش رفته است که افراد تندروی جریان اصلاحات در جلسات محرمانه اطرافیان و مشاوران روحانی را مشکوک و چهره امنیتی معرفی می‌کنند و معتقدند که زمان آن رسیده که بازی دولت در سوءاستفاده از اصلاحات را بر هم بزنند. چرخش 180 درجه‌ای موضع آنان نسبت به خیرالموجودینی که در انتخابات 96 به آن دست یافته بودند را نیز می‌توان نتیجه همین استدلال‌ها دانست.

پر واضح است که گله و شکایت‌های اردوگاه اصلاح‌طلبی از عهدشکنی‌های روحانی در قبال کسانی که او را به بالاترین مقام اجرایی کشور رسانده‌اند؛ دیگر یک غرولند سیاسی نیست و کلید واژه «اصلاحات مستقل» این روزها چنان نقل محافل آنان شده که نسخه‌ تئوری عبور از روحانی توسط لیدرهای این جریان پیچیده شده و در مسیر جدایی از دولت گام بر‌می‌دارند.

حال اینکه جریان اصلاحات بعد از شکستن ائتلاف با حسن روحانی، نظرات زاویه‌دار در اردوگاه خود را چه کرده و چگونه این اختلاف دیدگاه‌ها را حل و فصل و تجمیع خواهد کرد، مقوله‌ای است که همچنان بی‌پاسخ مانده‌است.