نظارت شدید آمریکا بر مراکز حساس افغانستان در بی‌خبری مقام‌های افغان

به‌گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، «افغان‌پرس» در گزارشی نوشت: بالاخره پس از چهار سال با بودجه 160 میلیون دلاری آمریکا، ساختمانی شبیه پنتاگون در ابعادی کوچک در کابل ساخته شد که قرار است تا یک ماه دیگر به‌عنوان ساختمان وزارت دفاع افغانستان به دولت کابل تحویل داده شود.

براساس این گزارش، مقام‌های آمریکایی گفتند: با قرار گرفتن همه بخش‌های وزارت دفاع در این ساختمان که به پیشرفته‌ترین وسایل مجهز است، مقام‌های وزارت دفاع افغانستان می‌توانند امور نظامی و دفاعی کشورشان را بهتر اداره کنند.

این ساختمان 38500 متر مربع مساحت دارد که می‌تواند 2500 کارمند وزارت دفاع را در خود جای دهد. ساختمان جدید وزارت دفاع افغانستان مقری نظامی پنج طبقه با بامی به شکل گنبد و مرکز فرماندهی پیشرفته در زیر زمین است که ژنرال‌های افغانستان در مواقع جنگ و درگیری از آنجا می‌توانند با سربازان ارتباط برقرار کنند.

ساختمان جدید وزارت دفاع افغانستان یکی از برجسته‌ترین نمادهای تعهد مالی آمریکا به این کشور است. «عبدالرحیم وردک» وزیر دفاع حکومت «کرزی» درباره این ساختمان گفته بود: زمانی‌که این ساختمان‌ تکمیل شود، نماد ثابت و بسیار چشمگیر حمایت آمریکا از افغانستان خواهد شد زیرا این ساختمان یکی از مجهزترین و مدرن‌ترین ساختمان‌های مدیریتی کشور است.

تاکنون دولت آمریکا با هزینه‌ای حدود 19 میلیارد دلار در پیشبرد پروژه‌های ساخت‌و‌ساز در افغانستان سهیم بوده است و از مجموع 600 ساختمان برنامه‌ریزی‌شده، تاکنون 150 ساختمان به ارزش شش میلیارد دلار تکمیل شده است. در میان سازه‌های تکمیل‌شده می‌توان ساختمان وزارت کشور به ارزش 54 میلیون دلار و نیز ساخت پایگاهی به ارزش 102 میلیون برای یگان 201 ارتش افغانستان واقع در شرق این کشور را بیان کرد.

«افغان‌پرس» می‌نویسد: با خواندن مطالب فوق هر کسی با خود می‌گوید احسنت به آمریکا. اگر غارت می‌کند، اگر معادن ما را می‌برد، اگر مواد مخدر را گسترش می‌دهد، به جایش در روند بازسازی کشور نقش بسزایی دارد و به‌گفته «هیلاری کلینتون» وزیر امورخارجه سابق آمریکا، دست‌کم یک‌دهم از آنچه را از افغانستان به دست می‌آورد در افغانستان خرج می‌کند.

اما سوال اینجا است که چرا همه ساختمان‌های مهم و حساس دولتی از جمله وزارتخانه‌ها و پادگان‌های نظامی را آمریکا می‌سازد؟ واقعیت این است که براساس اسناد منتشرشده، مهندسان آمریکایی هنگام ساخت این مراکز از جدیدترین و پیشرفته‌ترین وسایل جاسوسی استفاده می‌کنند که به هیچ وجه قابل رویت و شناسایی نیستند. کارت‌های ضبط صدا که در زیر گچ دیوارها تعبیه می‌شوند، دوربین‌های بسیار ریز کنترل از راه دور که به عنوان وسایل تزیینی به کار رفته‌اند و تونل‌های مخفی که قابل شناسایی برای هیچ‌کس نیستند، نمونه‌ای از اقدامات جاسوسی و مخفی آمریکا به‌شمار می‌روند.

بدین شیوه آمریکایی‌ها بعد از خروج از افغانستان (که البته فعلا قصد آن را ندارند) همه مراکز حساس و مهم نظامی کشور را تحت کنترل و نظارت شدید و دایم خود خواهند داشت بدون اینکه هیچ‌یک از مقام‌های افغانستان متوجه این موضوع شوند. البته مقام‌های افغانستان چه در دولت «کرزی» و چه در حکومت وحدت ملی به ریاست «اشرف‌غنی» و «عبدالله عبدالله»، بیشتر به فکر منافع شخصی خود هستند و به این کارها کاری ندارند زیرا می‌دانند این میزها به هیچ‌کس وفادار نیست و باید تا فرصت باقی است بار خود را ببندند تا از قافله ثروتمندان عقب نمانند.