یادداشت / جمهوری اسلامی
رسانه‌ها و امنیت ملی
این روزها مبحث نقش رسانه‌ها در حفاظت از امنیت ملی کشور، از مباحث مطرح در محافل سیاسی است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، این روزها مبحث نقش رسانه‌ها در حفاظت از امنیت ملی کشور، از مباحث مطرح در محافل سیاسی است. رئیس‌جمهور روحانی در سخنانی که بعد از جلسه روز شنبه سران سه قوه منتشر شد بر نقش رسانه‌ها در حفاظت از امنیت ملی تاکید کرد و گفت: «همه رسانه‌ها از جمله رسانه ملی، گردانندگان فضای مجازی و تریبون‌های مختلف باید متوجه این نکته مهم باشند که تصمیم و هدف قدرت‌های بزرگ بویژه آمریکا و آنچه در منطقه شاهدیم نسبت به ایران، نهایتاً برای این است که مردم را به آینده ناامید و کم امید کرده و در فعالیت‌ها و سرمایه گذاری‌ها دچار تردید کنند. لذا همه باید هوشیار باشند که در زمین دشمن بازی نکرده و در این دام نیافتند.»
این سخنان را نباید یک توصیه دولتی به رسانه‌ها تلقی کنیم. روشن است که آزادی رسانه‌ها یک اصل خدشه ناپذیر است و هیچکس حق ندارد خدشه‌ای به آن وارد کند. دولت‌ها نیز در جایگاهی قرار ندارندکه برای خودشان این حق را قائل باشند که به رسانه‌ها بگویند چه بنویسید و چه ننویسید یا چه بگوئید و چه نگوئید. بنابر این، سخن رئیس‌جمهور روحانی را همانگونه از الفاظ و محتوای آن مشخص است نباید چیزی بیش از یک توصیه برای رعایت منافع ملی تلقی کرد.
آنچه در این میان مهم است این است که مشخص شود انگیزه رئیس‌جمهور از توصیه‌ای که به رسانه‌ها کرد چه بود و چه چیز موجب شد در این مقطع چنین توصیه‌ای را ضروری بداند.
همانگونه که از سخن رئیس‌جمهور بر می‌آید، دولت‌هائی که در منطقه دچار شکست شده‌اند و همینطور مهره‌های منطقه‌ای آنها از جمهوری اسلامی ایران عصبانی و درصدد انتقام گرفتن از ایران هستند. این عصبانیت، دلایلی دارد که یکی از آنها موفقیت ایران در مبارزه با تروریسم در کشورهای سوریه و عراق است. دست بالای دولت جمهوری اسلامی ایران در زمینه به کرسی نشاندن منطق دیپلماسی در جهان که مشخصاً در ماجرای برجام متجلی شده نیز نمونه دیگری از موفقیت ایران است که موجب عصبانیت آمریکا، سران رژیم صهیونیستی و مهره‌های منطقه‌ای آنها شده است. اینکه انقلاب اسلامی ایران با منطق و جاذبه‌ای که دارد موجب ناکامی سران عربستان در جنگ یمن و در مقابله با انقلاب مردم بحرین شده و اکنون ائتلاف خود با کشورهای منطقه را ناموفق و شورای همکاری خلیج فارس را درحال فروپاشی می‌بیند، احساس ناامیدی می‌کنند و درصدد هستند ناکامی خود را با ایجاد تشنج در منطقه جبران نمایند.
از دشمن، چه آمریکا و رژیم صهیونیستی و چه اذناب آنها در منطقه انتظاری غیر از این وجود ندارد که برای جبران شکست‌های خود دست به هر کاری بزنند. این ما هستیم که در داخل باید متحد باشیم و اجازه سوءاستفاده به دشمنان ندهیم.
در سخن رئیس‌جمهور روحانی، از رسانه ملی به صورت خاص در کنار سایر رسانه‌ها نام برده شد. این تاکید ویژه، یک امر طبیعی و منطبق بر نظر عموم مردم و افکار عمومی است. رسانه ملی باید منافع ملی را در نظر بگیرد و از اینکه بلندگوی یک جریان خاص شود پرهیز کند. جریان‌های سیاسی کشور و رسانه‌های وابسته به آنها این حق را دارند که نظرات سیاسی خود را بگویند و به شیوه‌های مختلف به اطلاع مردم برسانند، اما رسانه ملی نباید وابسته به جریان‌های سیاسی باشد. عنوان «رسانه ملی» این نکته روشن را به دست اندرکاران این رسانه گوشزد می‌کند که این رسانه متعلق به عموم مردم است و باید بلندگوی نظام باشد. مفهوم بلندگوی نظام بودن این است که مصالح نظام و منافع ملی را در تمام برنامه‌ها به ویژه اخبار و گزاررش‌های سیاسی در نظر بگیرد و کوچک‌ترین گرایشی به جریان‌های سیاسی نشان ندهد.
متاسفانه رسانه ملی به این وظیفه قانونی خود عمل نمی‌کند و منافع جناحی را در بسیاری موارد بر منافع ملی ترجیح می‌دهد. این روش موجب شده جایگاه رسانه ملی در جامعه ما دچار لطمه شود بطوری که اکنون رسانه‌های دیگر به ویژه آنها که در فضای مجازی فعالند حرف اول را می‌زنند و رسانه ملی را تحت‌الشعاع قرار داده‌اند. این، یک خسران عمومی است و هیچکس نباید به این خسران راضی باشد.
رسانه‌ها باید ماهیت آزادمنشی خود را حفظ کنند و اقتضای همین آزادمنشی این است که بر محور منافع ملی حرکت کنند تا متهم به بازی کردن در زمین دشمن نشوند.
از دشمن، چه آمریکا و رژیم صهیونیستی و چه اذناب آنها در منطقه انتظاری غیر از این وجود ندارد که برای جبران شکست‌های خود دست به هر کاری بزنند. این ما هستیم که در داخل باید متحد باشیم و اجازه سوءاستفاده به دشمنان ندهیم.
در سخن رئیس‌جمهور روحانی، از رسانه ملی به صورت خاص در کنار سایر رسانه‌ها نام برده شد. این تاکید ویژه، یک امر طبیعی و منطبق بر نظر عموم مردم و افکار عمومی است. رسانه ملی باید منافع ملی را در نظر بگیرد و از اینکه بلندگوی یک جریان خاص شود پرهیز کند. جریان‌های سیاسی کشور و رسانه‌های وابسته به آنها این حق را دارند که نظرات سیاسی خود را بگویند و به شیوه‌های مختلف به اطلاع مردم برسانند، اما رسانه ملی نباید وابسته به جریان‌های سیاسی باشد. عنوان «رسانه ملی» این نکته روشن را به دست اندرکاران این رسانه گوشزد می‌کند که این رسانه متعلق به عموم مردم است و باید بلندگوی نظام باشد. مفهوم بلندگوی نظام بودن این است که مصالح نظام و منافع ملی را در تمام برنامه‌ها به ویژه اخبار و گزاررش‌های سیاسی در نظر بگیرد و کوچک‌ترین گرایشی به جریان‌های سیاسی نشان ندهد.
متاسفانه رسانه ملی به این وظیفه قانونی خود عمل نمی‌کند و منافع جناحی را در بسیاری موارد بر منافع ملی ترجیح می‌دهد. این روش موجب شده جایگاه رسانه ملی در جامعه ما دچار لطمه شود بطوری که اکنون رسانه‌های دیگر به ویژه آنها که در فضای مجازی فعالند حرف اول را می‌زنند و رسانه ملی را تحت‌الشعاع قرار داده‌اند. این، یک خسران عمومی است و هیچکس نباید به این خسران راضی باشد.
رسانه‌ها باید ماهیت آزادمنشی خود را حفظ کنند و اقتضای همین آزادمنشی این است که بر محور منافع ملی حرکت کنند تا متهم به بازی کردن در زمین دشمن نشوند.
منبع: جمهوری اسلامی
انتهای پیام/
