فرانچسکو رُزی، چهره برجسته سینمای ایتالیا درگذشت

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، فرانچسکو رُزی، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های سینمای معاصر ایتالیا، خالق «پرونده ماتئی»، «جسدهای عالی‌جنابان»، «سالواتوره جولیانو» و «مسیح در ابولی توقف نکرد» روز شنبه در رم درگذشت. به گزارش رویترز، فرانچسکو رُزی بعد از ابتلا به برونشیت مزمن، در خواب درگذشت. قرار است مراسم بزرگداشت این فیلم‌ساز روز دوشنبه در خانه سینمای رم برگزار شود.

این فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایتالیایی هنگام مرگ 92 سال داشت. رُزی در سینمای پس از نئورئالیسم ایتالیا دردهه‌های 1960 و 1970 در کنار فیلم‌سازانی مانند پی‌یر پائولو پازولینی، برادران تاویانی، اتوره اسکولا و جیلو پونته کوروو یکی از مهم‌ترین چهره‌ها به‌شمار می‌آمد. بسیاری از فیلم‌سازان بزرگ معاصر همچون فرانسیس فورد کاپولا، مارتین اسکورسیزی، کن لوچ، کنستانتین کوستا گاوراس و الیور استون از فرانچسکو رُزی و سبک و آثار او تأثیر گرفته‌اند.

فرانچسکو رُزی متولد 1922 در ناپل بود و کار در سینما را در سال 1948 به‌عنوان دستیار کارگردان در فیلم «زمین می‌لرزد» به کارگردانی لوکینو ویسکونتی آغاز کرد و پس از همکاری مجدد به‌عنوان دستیار ویسکونتی در فیلم «زیبا» در سال 1952، اولین فیلم بلند خود با عنوان «آنیتا گاریبالدی» را به‌طور مشترک با گوفرِدو آلساندرینی کارگردانی کرد. سومین فیلم او با عنوان «چالش» در جشنواره ونیز سال 1958 برنده جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره ونیز (به‌طور مشترک با «عشاق» لویی مال) شد. با پنجمین فیلمی که کارگردانی کرد، «سالواتوره جولیانو» در مورد یک چهره مافیایی رابین هود گونه در سیسیل سال‌های 1950 که او در سال 1962 روانه پرده سینما کرد، سبک سینمایی مستندگونه خود را در تاریخ سینما ماندگار کرد و برای این فیلم جایزه خرس نقره‌ای کارگردانی جشنواره برلین را دریافت کرد.

رُزی با فیلم بعدی، «دست‌‌ها روی شهر» محصول 1963 که در آن به رسوایی‌های سیاسی شهرداران و هیأت حاکمه ایتالیا پرداخت، برترین جایزه جشنواره ونیز، شیر طلایی بهترین فیلم را نصیب خود کرد. با دهمین فیلم خود با عنوان «پرونده ماتئی» در سال 1972 (به‌طور مشترک با «طبقه کارگر به بهشت می‌رود» الیو پتری) برنده نخل طلای جشنواره کن شد.

در دوران ناآرامی‌های سیاسی ایتالیا در دهه 1970 ، فرانچسکو رِزی فرصتی برای جا انداختن سبک خاص مستندگونه‌اش در آثار مهم خود پیدا کرد و در این دهه «لاکی لوچیانو»، «جسدهای عالی‌جنابان» و «مسیح در ابولی توقف نکرد». «سه برادر»، «کارمن» و «وقایع‌نگاری یک قتل از پیش اعلام شده» (بر اساس رمانی از گابریل گارسیا مارکز) آثار دهه 1980فرانچسکو رِزی بودند و او «پالرمو را فراموش کرده‌ام» و مستند «خاطرات ناپلی» را در ابتدای دهه 1990 و آخرین اثرش، «آتش‌بس» را در سال 1997 کارگردانی کرد.

جشنواره برلین در سال 2008 خرس طلایی دستاورد هنری یک عمر را به فرانچسکو رُزی داد و جشنواره ونیز در سال 2012 شیرطلایی دستاورد هنری یک عمر را به او تقدیم کرد.

انتهای پیام/

گزارش از: ساسان گلفر