مونا فرجاد در گفت‌وگو با آنا:
«کلنل» برای علاقه‌مندان به تاریخ و داستان‌های عاشقانه دوست‌داشتنی است
مونا فرجاد از جمله بازیگرانی که توانسته با حضورش در نمایش «کلنل» توجه بسیاری از مخاطبان این روزهای تئاتر را جلب کند. وی در این اثر در نقش دختری قاجاری را بازی می‌کند که عشقش دستمایه اتفاقات سیاسی شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، این روزها نمایش «کلنل» به کارگردانی خیراله تقیانی‌پور با حضور هنرمندان حرفه‌ای چون شهرام حقیقت‌دوست، مونا فرجاد، اتابک نادری، سیروس همتی و حسین پاکدل در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا می‌شود. نمایشی که روایتی عاشقانه و تاریخی را به مخاطبان خود ارائه می‌کند. مونا فرجاد در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا توضیحاتی در خصوص این اثر و فعالیت‌های این‌روزهایش ارائه کرده که می‌خوانید:
نمایش «کلنل» به تازگی روی صحنه رفته است. فکر می‌کنید این اثر بتواند توجه مخاطب خود را جلب کند؟ از نظرشما آنچه که در نمایش «کلنل» توجه مخاطب را جذب می‌کند چیست؟
نمایش یک قصه عاشقانه است که در دوره قاجار می‌گذرد و نشان می‌دهد که چطور روابط انسانی افراد، دستمایه سیاست می‌شود و زندگی را نابود کند و بخاطر تصمیم‌گیری‌های اشتباهی که انسان‌ها در زندگی‌هایشان می‌کنند خود و دیگران را بر باد می‌دهد.
امیدوارم نمایش «کلنل» نمایش دوست‌داشتنی برای مخاطبانش باشد، البته من فکر می‌کنم که اگر بیننده با قصه عشقی این اثر ارتباط برقرار کنند، قطعا از این نمایش خوشش می‌آید. همچنین نمایش «کلنل» برای کسانی که علاقه‌مند به شنیدن و دیدن تاریخ باشند قطعا اثری دوست‌داشتنی خواهد بود.
شما در این اثر نقش دختری را بازی می‌کنید که در دوره مشروطه عشقش دستمایه برخی بازی‌های سیاسی شده است. این کاراکتر چه تاثیری در پیشبرد داستان دارد؟
پری که در مثلث عشقی قرار گرفته و دوستداران او عزیزالله و سیداوسط هستند که در دل داستانی عاشقانه اتفاقات متعددی را بوجود می‌آورند. عزیزالله و پری دخترعمو و پسرعمویی هستند که از دوران کودکی عاشق هم بوده‌اند اما به دلایلی از وصال ناکام می‌مانند و این امر باعث شروع ماجراهایی می‌شود.
این روزها در حوزه تئاتر فعال‌تر از پیش هستید، چه عاملی را موثر در افزایش فعالیت‌هایتان می‌دانید؟
سالهای پیش به این اندازه سالن تئاتر ساخته نمی‌شد و مکان‌های اجرای آثار به نسبت امروز، بسیار کمتر بود و در نتیجه تولید نمایش‌های خوب و حرفه‌ای به تبع کمتر بود و باعث می‌شد که یک نفر از میان چند اثر، صرفا در یک نمایش بتواند همکاری کند.
با گسترش تعداد سالن‌های تئاتر امکان فعالیت برای بازیگران این حوزه نیز بیشتر شده است.
شما به عنوان بازیگری که سالها در حوزه تئاتر فعالیت کرده‌اید، رشد سالن‌های نمایشی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اگرچه افزایش مکان‌های اجرای نمایش اتفاق مثبتی است، اما تعداد اندکی از سالن‌ها قابل استفاده و استاندارد است، بنابراین بهتر است که علاوه بر تخصیص مکان، زمینه‌های لازم برای اجرای نمایش در سالنی با کیفیت و مجهز نیز بوجود آید.
آیا با افزایش سالن‌های اجرایی، زمینه لازم برای جذب مخاطب بیشتر در تئاتر بوجود آمده است؟
بله، خوشبختانه کثرت سالن‌ها باعث شده تا تئاتر در سبد کالای خانواده‌ها قرار بگیرد. امروزه مردم به تئاتر بها می‌دهند و تئاتر دیدن، جزو تفریحات مردم شده و فهمیده‌اند که جز رفتن به پارک، سینما و دیدار با اقوام یا رستوران و کافه رفتن می‌توانند به تماشای نمایشی جذاب بنشینند و از قصه آن لذت ببرند. دیدن تئاتر هم باعث فرهنگ‌سازی می‌شود و هم به اندوخته‌های فرهنگی آدم‌ها اضافه می‌کند.
اولویت‌تان در انتخاب و همکاری در آثار نمایشی چیست؟
در وهله اول برایم کارگردان و بعد متن، نقش و گروه فعال و خوب اهمیت زیادی دارد. برای مثال نمایش « » که به تازگی اجرای آن به کارگردانی افشین هاشمی تمام شده است، از کارهایی است که هرکس پیشنهاد بازی آن را می‌داشت، به طور قطع همکاری در اجرای آن را می‌پذیرفت. افشین هاشمی در تئاتر برای خود اسم و رسم، کارنامه درخشان و جایگاه تثبیت‌شده‌ای دارد، همچنین حضور گلاب آدینه در یک نمایش کافی است که یک اثر سر و شکل بگیرد بنابراین طبیعی است که در مواجهه با پیشنهاد همکاری، بازی در این اثر را بپذیرم.
در نمایش «کلنل» نیز چون از قبل خیراله تقیانی را می‌شناختم و کارهای پیشینش را دیده بودم. او نمایش‌هایی را اجرا کرده که در نوع خود جذاب و بسیار موفق بوده است. سابقه کارگردان باعث می‌شود که در بررسی‌هایم به این نتیجه برسم که این کارگردان اصولا کارهای کم‌خطا‌تری را انجام داده است و یا حداقل با استقبال عموم روبه‌رو شده است.
آیا پیشنهاد بازی در نمایش جدیدتری را هم تا پایان سال دارید؟
در حال حاضر در حوزه تئاتر پیشنهاد همکاری در کار جذابی که چشم‌گیر باشد، را ندارم.
انتهای پیام/
