تو با منی اما من از خودم دورم...

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، فیلم سینمایی «لیلا» دوازدهمین فیلم بلند داریوش مهرجویی است که در سال ۱۳۷۵ ساخته شد و در سالی که به نمایش درآمد، تمام جوایز اصلی جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد.

این فیلم همچنین به عنوان بهترین فیلم سال، منتخب نویسندگان و منتقدان در سال ۱۳۷۶ شد. «لیلا» را می‎توان به نوعی تکمیل کننده سه‌گانه داریوش مهرجویی بعد از فیلم‌های «سارا» و«پری» محسوب کرد که فیلمنامه آن هم‌چون دو اثر قبلی اقتباسی است و بر اساس داستانی نوشته مهناز انصاریان به نگارش درآمده است.

«لیلا» اولین فیلمی است که لیلا حاتمی در آن مقابل دوربین داریوش مهرجویی قرار گرفته‌ است و این همکاری سال‌ها بعد با فیلم «نارنجی‌پوش» تکرار شد.

علی مصفا دیگر بازیگر این فیلم است که البته قبل از آن در فیلم «پری» نیز با داریوش مهرجویی همکاری کرده‌ بود و این همراهی در فیلم‌هایی چون «دختر دایی گمشده» و «میکس» تکرار شد.

فلیم سینمایی «لیلا»، از آنجا شروع می‌شود که لیلا (لیلا حاتمی) و رضا (علی مصفا) در یک مراسم شله‌زردپزان همدیگر را می‌بینند و چندی بعد با هم ازدواج می‌کنند.

بعد از چند وقتی که از زندگی آن‌ها می‌گذرد متوجه می‌شوند که لیلا نمی‌تواند فرزندی به دنیا بیاورد. درمان‌های متعدد و آزمایش‌های گوناگونی را دنبال می‌کنند اما همه بدون نتیجه می‌ماند.

در این میان هر چند برای رضا بچه‌دار نشدن لیلا اهمیتی ندارد، اما مادرش با وجود احساس رضایت و خوشبختی رضا از زندگی بدون فرزند، لیلا را تحت فشارهای شدید قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که اجازه دهد برای رضا همسری بگیرند تا فرزندی برای او بیاورد و سپس همسر دوم رضا از زندگی آنها خارج شود.

فشارهای مادر رضا بالاخره تاثیر خود را می‌گذارد و لیلا، رضا را راضی می‌کند و بدون اطلاع خانواده لیلا، ازدواج مجدد رضا با گیتی (شقایق فراهانی) انجام می‌شود؛ اما شب عروسی، لیلا به خانه مادرش پناه می‌برد و حاضر نمی‌شود به زندگی رضا برگردد. رضا این عمل را خلاف قول‌های قبلی لیلا می‌داند و مدتی بعد همسر دومش را طلاق داده و فرزند دختری را که از او دارد به مادرش می‌سپارد و خود تنها زندگی می‌کند.

گیتی مجددا ازدواج می‌کند و رضا هم با خواهش‌های مکرر از لیلا و خانوادهٔ او، روزی در همان مراسم شله‌زرد پزان با دخترش باران به دیدار لیلا می‌رود.

مدیریت فیلم‌برداری این فیلم را محمود کلاری برعهده داشت و تدوین آن با مصطفی خرقه‌پوش بود. موسیقی فیلم نیز توسط کیوان جهانشاهی و فریدون شهبازیان ساخته شد.