سردبیر روزنامه رای‌الیوم
بارزانی ایران و ترکیه را علیه خود و مردمش متحد کرده‌است
در حالی که ساکنان اقلیم کردستان عراق امروز(دوشنبه) برای شرکت در همه‌پرسی جدایی به پای صندوق‌های رای رفتند، فضای پرتنشی بر این اقلیم حاکم است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، روزنامه فرامنطقه‌ای رای‌الیوم در گزارشی به قلم عبدالباری عطوان، سردبیر خود درباره همه‌پرسی جدایی اقلیم کردستان عراق نوشت: «سابقه آشنایی من با مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق به 30 سپتامبر 2012 در شهر آنکارا بازمی‌گردد که با او ملاقات داشتم. این ملاقات در خلال مراسم حزب عدالت و توسعه ترکیه و کنفرانس رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه انجام شد. بارزانی و خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس در این مراسم با استقبال گرمی از سوی میزبان ترکیه‌ای خود مواجه شدند، اما استقبال از بارزانی به‌دلیل روابط شخصی و خانوادگی میان او و اردوغان متمایز بود.»
وی در ادامه افزود: «از میان مسئولان حاضر در مراسم تکلیف برخی‌ها مشخص شده است. مشعل که مدت ریاستش در دفتر سیاسی جنبش حماس پایان یافته و اکنون مقیم قطر است. اما نمی‌دانیم آیا مسعود بارزانی نیز بعد از رفراندوم که این همه بر سر برگزاری‌اش اصرار داشت و همه میانجیگری‌های بین‌المللی و منطقه‌ای برای لغو یا به تاخیر انداختنش را رد کرد، با مشابه چنین سرنوشتی مواجه خواهد شد یا خیر؟»
عطوان تصریح کرد: «نتیجه رفراندوم از چند ماه پیش نهایی شده است و بیشتر رای دهندگان رای آری را به صندوق می‌اندازند؛ همانطور که بیشتر نظرسنجی‌ها نشان داده است. اما موضوع مبهم به روز بعد از رفراندوم باز می‌گردد. اوضاع نشان می‌دهد که مرحله مابعد رفراندوم بسیار سخت است و چه بسا آتش جنگ شعله‌ور شود، چرا که با واکنش‌هایی از سوی کشورهای همجوار که رفراندوم را به مثابه اعلام جنگ دانسته‌اند مواجه خواهیم شد.»
سردبیر روزنامه رای‌الیوم معتقد است بارزانی موعد این رفراندوم را در زمانی اشتباه انتخاب و همسایگان عرب و ایرانی و ترکیه‌ای را علیه خود و مردمش متحد کرده است. او می‌گوید: «کردستان ویژگی‌های یک کشور را ندارد. مرزهایش نامشخص، وام‌هایش زیاد و خزانه‌اش تقریبا خالی است. حقوق کارمندانش از چند ماه پیش پرداخت نشده و دموکراسیاش ناقص است. رئیس این اقلیم از دو سال پیش اختیارات حکومتداری را از دست داده است و تردیدهایی درباره برگزاری انتخابات ریاست اقلیم در ماه نوامبر (آبان) وجود دارد. علاوه بر این، فساد گسترش یافته و دودستگی‌های شدیدی میان سلیمانیه که حزب اتحادیه میهنی کردستان به ریاست جلال طالبانی بر آن سیطره دارد و اربیل مرکز حکومت خاندان بارزانی وجود دارد.»
عطوان درباره فضای متشنج حاکم بر مناطق کردنشین نوشت: «کسانی که به اربیل رفته‌اند می‌گویند فضا بسیار پرتنش است و کُردها هم خوشحالند و هم نگران. خوشحال از برگزاری رفراندوم و استقلال اقلیم کردستان و نگران آینده. محاصره آن‌ها یک روز قبل از رفراندوم آغاز شده است. ایران و عراق مرزهای زمینی و هوایی‌شان را بسته‌اند و ترکیه و ایران رزمایش‌های نظامی را برگزار کردند. حشد الشعبی (بسیج مردمی) عراق جنگ حویجه را سریع آغاز کرد تا کنترل کرکوک، مدلین، خانقین، بدره، سنجار و دشت نینوا را در دست بگیرد. مشکل بزرگ زمانی شروع می‌شود که ترکیه خط لوله انتقال نفت را که نفت کردها را پمپاژ می‌کند و منبع درآمد اصلی است، ببندد. کشورهای اروپایی نیز که بارزانی با پیشنهادات‌شان مخالفت کرد به توقف کمک‌هایشان به این اقلیم تهدید کرده‌اند.»
وی در ادامه تحلیل خود می‌نویسد: «اسرائیل تنها رژیمی است که از این رفراندوم به‌طور علنی حمایت کرده است و بارزانی را به اعلام رفراندوم تشویق می‌کند. شاید تنها طرفی باشد که کشور کردی را به رسمیت بشناسد، کردستانی که بعید نمی‌دانیم وضعیتش همچون وضعیت دولت رئوف دنکتاش، رهبر سابق جمهوری ترک‌نشین قبرس شمالی شود که بیش از 40 سال پیش اعلام شده بود، اما تفاوت اصلی که آن این است که دشمن آن قبرس یونانی‌نشین ضعیف است و یونان کشوری در کنار ترکیه در پیمان ناتو است، در حالی که کشور کردی جدید از سوی چهار کشور ایران، ترکیه و سوریه و عراق محاصره خواهد شد و آن را خط قرمز خواهند دانست. این مقدمه‌ای برای تجزیه آن خواهد بود.»
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانشبنیانها ۱۱۱؛
