خرمشهر جدیدترین موشک اسرائیل زن ایران

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، گزارش را با یک خاطره از شهید حسن طهرانی‌مقدم آغاز می‌کنیم؛ کسی که وصیت کرد روی سنگ قبرش بنویسند: «اینجا مدفن کسی‌ است که می‌خواست اسرائیل را نابود کند.»

این خاطره را یکی از همرزمان نزدیک پدر موشکی ایران، این‌گونه روایت می‌کند: «پس از ایام دفاع مقدس ما فقط سامانه موشکی اسکاد B را داشتیم که وارداتی بود و موشک نازعات که آن هم برای عملیاتی شدن کاملش نیاز به یک مقداری کار داشت تا به آن مرحله برسد. در این شرایط، سردار مقدم دست به طرح‌ریزی برنامه‌ای زد که برای خود ما و حتی تعدادی از بچه‌ها بیشتر شبیه یک رویا بود. چند ماه که گذشت، ایشان (شهید مقدم) گفت که آرزوی من این است و روزی خیالم راحت می‌شود که به سامانه‌ موشکی دست پیدا کنیم که رژیم غاصب اسرائیل را مورد هدف قرار دهیم. این، زمانی بود که ما موشک اسکاد 300 کیلومتری آن هم وارداتی غیربومی داشتیم و حتی داشتن موشک اسکاد C که دارای ۶۰۰ -۵۰۰ کیلومتر برد باشد، برای ما یک هدف بسیار بزرگ بود که اگر ما به این سامانه دست پیدا می‌کردیم، چه کار بزرگی انجام می‌دادیم. اینجاست که سردار مقدم آرزویی می‌کند که قاعدتا باید موشک با 1300-۱۲۰۰ کیلومتر برد داشته باشد که بتواند به‌طور جدی مقابل رژیم صهیونیستی بایستد.

در آن دوران به موازات موشک‌های سوخت جامد زلزال، به موشک‌های شهاب یک و شهاب دو نیز دست یافتیم. دیگر کاملا آن موشک‌های اسکاد با تولید و طراحی و ساخت موشک‌های شهاب یک و دو کاملا بومی شدند، یعنی این قدم‌ها با آن تلاش‌های بی‌وقفه‌ای که انجام می‌شد، یکی‌یکی به ثمر می‌نشست. اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 وقتی پروژه شهاب 3 توسط متخصصین داخلی به صورت کاملا بومی به ثمر می‌نشیند، یکی از آرزوهای دیرینه‌اش تحقق پیدا می‌کند. من خودم شاید تصورم این بود که خب ما به موشک شهاب3 دست پیدا کردیم. برد مناسبی که بتواند اسرائیل را تحت پوشش قرار بدهد و در حقیقت یک هدف بزرگ تامین شده، پس دیگر کار تمام است، اما کار برای حاج حسن تمام نشده بود. به خاطر داریم آن زمانی که اعلام شد جمهوری اسلامی ایران صاحب سامانه موشکی شهاب3 شد، در اردوگاه دشمن چه اوضاعی پیش آمد. در هر مقطعی که فناوری سامانه‌های موشکی پیشرفته‌تر می‌شد، این رعب و وحشت در دل دشمن بیشتر گسترش پیدا می‌کرد.»
نامدارترین موشک‌های ایرانی، از شهاب تا قدر

خانواده «شهاب» را باید نامدارترین نسل موشک‌های ایرانی بنامیم که در سه رنج شهاب یک، دو و سه تولید شدند. در واقع جمهوری اسلامی ایران در اولین گام‌های خود برای تولید موشک در داخل، شهاب یک را با برد 300 کیلومتر از روی موشک اسکاد B ساخت و حدود دو سال بعد، موشک شهاب 2 با برد 500 کیلومتر ساخته شد. بعد از آن بود که با الگوبرداری از روی موشک اسکاد C، اولین موشک جمهوری اسلامی ایران با هدف اصابت به سرزمین‌های اشغالی با نام «شهاب 3» تولید شد.
این موشک بردی در حدود 1150 کیلومتر داشت که برای اصابت به سرزمین‌های اشغالی باید از مرزهای غربی کشور نظیر گیلانغرب شلیک می‌شد.

بعدها موشک شهاب ادامه پیدا کرد و انواع جدیدی از موشک‌های بالستیک دوربرد بر مبنای آن ساخته شد که از جمله می‌توان به نمونه‌ پیشرفته‌تر «قدر» با قابلیت بهره‌گیری از کلاهک‌های Multi War Head (بارانی)، تولید و تحویل رده‌های عملیاتی شد که قابلیت هدف‌گیری تا برد دو هزار کیلومتر را دارند.

قدر البته در دو نوع قدر F و قدر H تولید شد که برد این موشک در نوع دوم آن چیزی در حدود 1650 کیلومتر است. موشک سوخت مایع قدرF با وزن حدود 18 تن، می‌تواند کلاهکی به وزن 700 کیلوگرم را حمل کند.
عماد؛ تولد پس از برجام

19 مهرماه سال 94، در حالی که مدت کوتاهی از توافق هسته‌ای با کشورهای 1+5 گذشته بود، موشک بالستیک جدید و دوربرد ایران با نام «عماد» آزمایش شد. این موشک دارای سوخت مایع که همه مراحل طراحی و ساخت آن به دست دانشمندان و متخصصان صنعت دفاعی انجام شده است، نخستین موشک دوربرد جمهوری اسلامی ایران با قابلیت هدایت و کنترل تا لحظه اصابت به هدف بود که می‌توانست اهداف مورد نظر را با دقت بالا مورد اصابت قرار داده و به‌طور کامل منهدم کند. این موشک که تست آن بازتاب‌های زیادی در سطح بین‌الملل داشت، بردی در حدود 1700 کیلومتر دارد.
سجیل؛ سنگین‌ترین موشک ایرانی با سوخت جامد

موشک «سجیل»همانند موشک قدر (مدل پیشرفته و ارتقایافته شهاب3 با برد حدود دو هزار کیلومتر) در نیمه دوم دهه 80 شمسی معرفی شد که برخی آن را برترین موشک بالستیک ایرانی می‌دانند. این موشک (محصول پروژه عاشورا)، اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران، به سرعت و تنها ظرف چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از شلیک نیز پرتابگر آن به سرعت محل را ترک می‌کند. این ویژگی باعث کاهش احتمال نابودی موشک قبل از پرتاب می‌شود. همچنین به دلیل شتاب بسیار بالای سجیل، امکان ردگیری آن در فازهای اولیه پرتاب بسیار کم و عملا شانس دشمن برای انهدام این موشک در طی پرواز را ناچیز می‌کند. برد سجیل 2000 کیلومتر عنوان و تاکنون در دو نمونه سجیل یک و دو معرفی شده است. این موشک با وزن 23 تن، از نوع دومرحله‌ای بوده که پس از اتمام سوخت مرحله اول، این بخش از موشک جدا شده و مرحله دوم روشن می‌شود. با این کار، بخشی از جرم بدنه که خالی شده و بار اضافه محسوب می‌شود، از موشک جدا شده و به افزایش برد کمک می‌کند.

سرجنگی 650 کیلوگرمی سجیل با خروج از جو و طی مسیر در چنین ارتفاعی به داخل جو بازگشته و با سرعت حدود 13 ماخ (حدود4300 متر بر ثانیه) به سوی هدف سرازیر می‌شود که انهدام آن را برای تمام سامانه‌های دفاع هوایی موجود «ناممکن» کرده است. فناوری سوخت جامد مرکب که در این موشک استفاده شده نیز علاوه‌بر ویژگی‌های رانشی مطلوب، عمر انبارداری بالایی را نیز برای آن به دنبال دارد، بنابر این با توجه به اخبار و گزارش‌های رسمی اعلام‌شده از سوی نیروهای مسلح، تا امروز باید سه‌گانه «شهاب»، «قدر» و «سجیل» را نامزدهای اصلی نابودی اسرائیل دانست؛ موشک‌هایی که از فاصله دور به سمت سرزمین‌های اشغالی شلیک می‌شوند و البته اینها به جز موشک‌های پیشرفته‌ای است که امروز در اختیار مقاومت اسلامی منطقه قرار دارد.
خرمشهر؛ جدیدترین عضو خانواده موشک‌های اسرائیل زن ایران

در جریان رژه 31 شهریور نیروهای مسلح در جوار حرم حضرت امام(ره)، جدیدترین موشک بالستیک دوربرد سپاه پاسداران رونمایی شد. این موشک بالستیک، با دو هزار کیلومتر برد، توانایی حمل چند کلاهک جنگی را دارد. وزن سرجنگی موشک خرمشهر یک تن است که در فاصله 200 کیلومتر مانده به هدف، از بدنه موشک جدا می‌شود. با این تفاسیر، تعداد اعضای خانواده موشک‌های ایرانی که می‌توانند سرزمین‌های اشغالی را (در فاصله حدود 1100 کیلومتری ایران) مورد اصابت قرار دهند، به پنج عضو رسید.

منبع:فرهیختگان