پوران درخشنده: آمار طلاق و اعتیاد به صورت بی‌رحمانه در حال رشد است/ مشغول تحقیق روی پروژه‌ای درباره پسران هستم

به گزارش گروه فرهنگی آنا به‌نقل از روابط عمومی پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم شهر، وی افزود: «به شخصه هیچ گاه نگاه تلخ و سیاه به شهر نداشته‌ام چرا که همواره نگاهم به آینده روشن است. نگاهم به روشنایی، اعتماد به نفس و حرکت به سمت انسانیت است.»

درخشنده با بیان اینکه شهروند جدای از شهر نیست. درخصوص اینکه یک کاراکتر در یک فیلم چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد تا از او شهروند یاد شود گفت: «یک شهروند در یک فضای عمومی و اجتماع زندگی می‌کند و اینگونه نیست که خودش تنها باشد. وقتی این آدم مریض شود و دچار اختلالات روحی و روانی شوند طبیعتآً به آدم‌های کناری خود آسیب می‌رساند. این آدم‌های کناری خود شهروندان دیگر جامعه هستند. پس از این منظر یک بیماری فردی در جامعه شهری به سرعت تسری پیدا می‌کند و شهر را تبدیل به فضایی ناامن می‌کند و شرایطی پیش می‌آید که دیگر قابل تحمل نیست. با چنین تعریفی شهروند کسی است که در جامعه زندگی می‌کند و نسبت به افراد اطرافش احساس مسئولیت دارد و قانون را بداند و بداند که نباید به دیگران آسیب برساند.»

وی ادامه داد: «این همان چیزی است که در قالب حقوق شهروندی مطرح می‌شود. یک فرد با عدم توجه به این حقوق به دیگران آسیب می‌رساند و به حریم دیگر افراد جامعه تجاوز می‌کند و این تسری پیدا می‌کند در چهره عمومی شهر و برخوردهای افراد با یکدیگر نمود پیدا می‌کند.»

کارگردان "هیس دخترها گریه نمی‌کنند" خاطرنشان ساخت: «اینگونه می‌شود که در خیابان می‌بینیم ترافیک ایجاد شده، برخی بوق می‌زنند و ناگهان دو نفر پیاده می‌شوند و به جان هم می‌افتند. این چهره عمومی شهر را زشت می‌کند و بر روی افراد دیگر شهر تإثیر منفی می‌گذارد. امنیت روحی جامعه هم به این واسطه لطمه می‌خورد. از این منظر است که گفتم شهر و شهروند نسبتی کاملا مستقیم با هم دارند.»

وی گفت: «نمی‌توان شهر را بدون شهروند و شهروند را بدون شهر متصور بود. وقتی شما می‌بینید در بستر فضای بصری شهر، مدیریت نگاهی صورت گرفته تا آثار هنری در منظر عمومی به نمایش گذاشته می‌شود. این قطعاً روی شهروندان تإثیر می‌گذارد. در شهری که آدم‌ها حرف یکدیگر را نمی‌شنوند و بعضا نمی‌شنود این طرح ما را متوجه می‌کند که باید دید و به اطراف توجه کرد.»

درخشنده همچنین توضیح داد: «تمام تلاش من در سینما این است که پنجره‌ای به سمت دوستی، انسانیت و منزلت انسان بگشایم. هر یک از این افراد با هر شرایطی یک شهروند محسوب می‌شوند. چگونه می‌شود که یک فرد به دلیل کم توانی ذهنی به عنوان عامل پخش مواد مخدر در شهر مورد سوءاستفاده قرار بگیرد. این نگاه و این برخورد تجاوز به حقوق یک شهروند است. کجا باید درباره این حقوق صحبت کرد؟ چه کسی باید درباره این مسائل صحبت کند؟»

کارگردان فیلم "هیس دخترها فریاد نمی‌زنند" گفت: «این‌ها نکاتی است که باید در بستر رویدادی مانند جشنواره فیلم شهر به آن پرداخته شود. باید نگاهی فراتر از مقولات عادی به این رویداد داشته باشیم تا زمانی که فردی مورد تقدیر در این رویداد قرار گرفت بدانیم که به دلیل احترام گذاشتن او به حقوق دیگران و تلاشش برای آگاهی بخشی عمومی بوده است. بدانیم که او عمرش را صرف انسانیت و آگاهی دادن کرده‌است. پس جایگاه شهرداری از این منظر بسیار خاص است. شهر و شهروند مانند دو بال یک پرنده‌اند که اگر یکی از آن‌ها نباشد پرنده از پرواز خواهد ایستاد.»

همواره نگاهم به آینده روشن است

وی گفت: «همواره نگاهم به آینده روشن است. نگاهم به روشنایی، اعتماد به نفس و حرکت به سمت انسانیت است. بنده تنها کاری که در آثارم می‌کنم این است که آینه‌ای را در برابر برخی از آدم‌های این شهر می‌گیرم و طبیعی است که این آدم‌ها وقتی خودشان را در آینه می‌بینند از‌ آن بدشان می‌آید. این آدم‌ها نمی‌خواهند زشتی‌های‌شان رو شود. آن‌ها خود را برتر می‌دانند و به محض اینکه آینه را به دستشان می‌دهید شروع می‌کنند به پرخاشگری و داد و بیداد کردن.. حتی می‌خواهند تو را نفی کنند و این یک واقعیت است.»

این کارگردان سینمای ایران تاکید کرد: «بنده اما با تمام وجودم فیلم می‌سازم و حرف می‌زنم چراکه با تمام وجود عاشق این مردم هستم. مردمی که سعی دارند شرایط را برای زندگی آسوده خود فراهم کنند. اما در مسیر این‌ها زمانی که یک نا امنی می‌بینم نمی‌توانم سکوت کنم. هیچ گاه برای هیچ یک از آثارم از جایی سفارش نگرفته‌ام. هیچ وقت نشسته‌ام فکر کنم که من باید بروم سراغ فلان موضوع فیلم بسازم بلکه همواره این مردم بوده‌اند که به من سوژه داده‌اند.»

درخشنده در ادامه صحبت خود گفت: «اعتقاد دارم که باید شهرمان را دوست داشته باشیم اما باید مقدمات این دوست داشتن را هم فراهم کنیم. اگر شما وارد خانه‌ای شوید که هر روز در آن دعوا و درگیری‌ است حتی اگر خانه خودتان باشد مدام دوست‌دارید از آن دور باشید.»

وی معتقد است شرایط را باید به گونه‌ای برای جوانان فراهم آورد که آرامش داشته باشند. آرامش این است که یک جوان با خیال راحت سر کار برود. در سن مناسب ازدواج کند. امکانات زندگی برایش فراهم باشد و او هم بتواند به فکر آینده باشد. آنچه نسل جوان به دنبال آن هستند همین خواسته‌های ساده است وگرنه همین نسل جوان همه چیز این شهر و کشور را دوست دارند. در این شرایط قطعاً جوان گرفتار ناهنجاری‌های اجتماعی هم نخواد بود. آمار طلاق و اعتیاد به معنای واقعی و به صورت بی‌رحمانه در حال رشد است.

وی در خصوص اشاره کرد: «در حال حاضر مشغول تحقیق بر روی پروژه‌ای درباره پسران هستم و به واقع برخی موارد اعصابم را به هم می‌ریزد. دلم می‌خواهد این فیلم را بسازم تا این جوانان هم دیده شوند. برخی از این جوانان در شرایطی به سر می‌برند که حتی کار مناسب هم ندارند و کاری هم جز چرخیدن در شبکه‌های اجتماعی از دست‌شان بر نمی‌آید. حتما همه ما باید به فکر این جوانان باشیم. جوانانی که عرض کردم به معنای واقعی کلمه شهرشان را دوست دارند. کشور ما امکانات بسیار خوبی دارد اما باید برای تحقق آرامشی که به آن اشاره کردم همه باید دست در دست هم بدهیم.»