تلویزیون مراقب سریال‌های ایرانی باشد!

گروه فرهنگی- محسن غلامی(قلعه‌سیدی): سریال‌‎های شبانه مسلما جزو مهمترین تولیدات تلویزیون هستند؛ از این بابت که سیما با همین سریال‌هاست که می‌تواند در جذب مخاطب، برنده بازی از ماهواره باشد. این آثار به شرط رعایت کردن دو نکته‌ی "ایرانی بودن" و "کیفیت در قصه‌گویی"، بی‌برو برگرد می‌توانند نقطه پرش تلویزیون باشند.

خصوصا در تایم‌هایی مثل ساعات اولیه شب که اوج تماشای سیما از سوی خانواده‌هاست، اگر تلویزیون کنداکتور درست و حسابی نداشته و تولیداتش بی‌رمق باشد ابدا نمی‌تواند جلوی بیننده قد علم کند. اینطور هم خیلی راحت مخاطبش را فراری می‌دهد. مخاطبی که همه جوره در محاصره رسانه‌های داخلی و خارجی و غیره قرار دارد، دیگر جایی برای اشتباه کردن تلویزیون، باقی نمی‌گذارد.

اشاره شد به سریال‌ها آن هم از جنس ایرانیِ قصه‌گو که در این چند وقت، حسابی کنداکتور شبکه‌ها را پر کرده است. کیفیتشان نیز بد نیست؛ لااقل در داستانگویی کمی متنوع‌اند و می‌شود پای‌شان نشست و ترکیبی از قصه‌ها را نیز روی آنتن دید.

بازه زمانی الان، دقیقا از آن زمان‌هایی‌ست که دیگر جایی برای نق زدن و غرغر کردن بیننده، باقی نمی‌گذارد. چرا که شبکه‌های اصلی، واقعا دستشان از مجموعه‌های نمایشی ایرانی پر است و حتی شبکه‌های دیگر مثل پنج و نسیم و غیره نیز در حال تولید و پخش اینجور سریال‎‌ها هستند.

چه بسا فعلا کسی نمی‌تواند بگوید مثلا مجموعه ایرانیِ بکر و تازه روی آنتن نداریم. لااقل در کمیّت دست سیما باز است. اینجور که شنیده می‌شود گویا تلویزیون نه تنها برای الان بلکه برای کنداکتور چندماه پیش رو نیز حواسش جمع است؛ چنانکه به اذعان خودشان، نزدیک به 120 سریال درمرحله ایده‌پردازی تا نگارش و تولید قرار دارد. این آمار رسمی معاونت سیماست که تا حدودی هم عجیب است و هم مایه امیدواری!

کمی جزیی‌تر حرف بزنیم. درحال حاضر شبکه یک، سریال «پرستاران» و شبکه سه نیز «پنچری» را درحال پخش دارد و به تازگی «گمشدگان» در کنداکتور شبکه دو قرار گرفته است. جالب اینکه شبکه پنج با وجود استانی بودنش ولی دو مجموعه جدید ایرانی «لژیونر» و «در جستجوی آرامش» را در جدول پخش گذاشته که با ترکیب عوامل و بازیگرانش، می‌شود به پخش آن و استقبال مردم، دلگرم بود.

گرچه مخاطب این شبکه به هرحال محدودتر است و شاید در جذب مخاطب، توفیق شبکه‌های اصلی را بدست نیاورد، ولی خب نمی‌شود به این نوع برنامه‌ریزی خرده گرفت. بالاخره از جایی باید آنتن تر و تمیزتری به پخش سریال‌های ایرانی داد و دست از سر تکرار مجموعه‌های قدیمی نیز برداشت.

این نکته را فراموش نکنیم که در مدیریت قبلی رسانه ملی، رسما تولیدات نمایشی تعطیل و خیلی‌ها بیکار شدند، از تهیه‌کننده و هنرمند گرفته تا فلان آیتم‌ساز و غیره. بهانه را نیز بر سر تعدیل نیروها و نبود بودجه، گذاشتند درحالی که مدیریت فعلی بویژه معاونت دوره جدید سیما با همین بضاعت، تولیدات سریالی را به حداکثر خودش طی این سال‌ها رسانده؛ صدالبته خیلی‌ها نیز از این شرایط رضایت دارند.

ولی باید مراقب بود که در این تولیدات انبوه، به قولی کار را به کاردان بسپارند تا احیانا در این بازار شلوغ، تولیدات نیز دست هرکسی نیفتد. اگر مواظب نباشند چه بسا نهایت این تولید کردن‌ها، آش شله‌قلمکاری از سریال‌های شبانه بی‌کیفیت می‌شود. البته این اما و اگرها همه پیش‌بینی است نه واقعیت موجود.

فکرش را بکنید صد و اندی مجموعه نمایشی درحال تولید برای تلویزیون است، اما واقعا نظارت کیفی روی این تعداد تولید پر حجم وجود دارد؟ می‌شود با برنامه‌ریزی، آثار قصه‌گوی جذاب ایرانی ساخت و روی آنتن فرستاد تا نکته اصلی که جذب مخاطب است به ثمر بنشیند.

این را نیز فراموش نکنیم که با این همه شبکه‌های ماهواره‌ای و سریال‌هایی که دست به دامن هر قصه‌ای می‌شوند تا جذب مخاطب کنند؛ رقابت کردن سخت است. تنها کیفیت و ایجاد سرگرمی‌ست که شبکه‌های داخلی را سرپا نگه می‌دارد. کمی مخاطب‌شناسی باید کرد و اینکه بفهمیم مخاطب الان، چه چیزی را دوست دارد؟ و خب چه بهتر از سریال‌های ایرانیِ سالم و دارای مضامین بومی.

سیما نباید توجهش را تنها جلب تولیداتی صرفا برای ایامی نظیر نوروز و رمضان و محرم کند. همه می‌دانیم مخاطب ایرانی از سریال‌های بومی‌ استقبال می‌کند و اگر سریالی قصه‌اش بی‌ربط از جامعه نباشد، حتما بیننده برای آن وقت می‌گذارد.

طنز جای خودش و اجتماعی‌ساختن نیز جای خودش؛ مثل همین حالا که تلویزیون آن‌ها را در کنار یکدیگر در کنداکتور چیده است. صدالبته همه این آثار باکیفیت و دارای ساخت آنچنانی نیستند ولی قابل دیدن هستند. حتی اگر بیننده را کمی دست کم فرض کنند!