ماجرای حلالیت‌طلبی تحلیلگر بی‌بی‌سی از خانواده شهدا و شکسته شدن حصار روایت رسمی «دفاع مقدس دولتی»

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محسن حسام مظاهری، نویسنده و فعال رسانه‌ای اصولگرا در صفحه گوگل‌پلاس خود نوشت:

«من دیشب یکی از بد‌ترین مصاحبه‌های زمان فعالیت حرفه‌ای خودم را انجام دادم و از این بابت، از عزیزانی که شاید تصادفا بیننده آن بوده‌اند عذرخواهی می‌کنم. در گفتگویی در مورد عملیات کربلای ۴، وقتی در حال توضیح راجع به تعداد زیاد مفقودالاثرهای ایرانی در آن عملیات بودم، سهوا گفتم که تعداد زیادی از نیروهای ایران «گم شدند»، که منظورم این بود که «ناپدید شدند»، اما لفظی که به کار بردم، به دور از ادب بود. بعد از بیان این لفظ، متوجه اشتباهم شدم و به هم ریختم و دیگر تا آخر گفتگوی زنده نتوانستم خودم را جمع کنم و مصاحبه را با تپق‌ها و مکث‌های های مکرر به پایان بردم... اما فکر کلمه بدی که به کار برده بودم، تا صبح‌‌ رهایم نکرد. تا این لحظه، ظاهرا کسی متوجه گاف این حقیر نشده و انتقادی را مطرح نکرده، ولی این، باعث نمی‌شود که شدت لغزشی که صورت داده‌ام را نفهمم. پدر یکی از عزیز‌ترین دوستانم، از مفقودالاثر‌های کربلای ۴ است و امیدوارم که ایشان و مادر محترمشان مصاحبه دیشب را ندیده باشند. امیدوارم بازماندگان عزیز هیچ یک از دیگر مفقودالاثرهای کربلای ۴ نیر آن را ندیده باشند. اگر دیده باشند، فقط عرض می‌کنم که شرمسارم و حلالیت می‌طلبم.»

این یادداشت را حسین باستانی (تحلیل‌گر بی‌بی‌سی فارسی) امروز روی صفحهٔ فیس‌بوکش گذاشته است.

انتشار خبر کشف اجساد غواصان، گرچه جانسوز است و حزن‌آور، اما در عین‌ حال برکت‌های بسیاری هم تا کنون داشته است.
یکی از آن‌ برکت‌ها شکسته‌شدن حصار خودساختهٔ روایت رسمی«دفاع مقدس دولتی» از جنگ است و مجالی که به برکت شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی برای بروز «دفاع مقدس مردمی» فراهم آمده است.

مجموعه مطالب و واکنش‌های این چند روز نشان داد که علیرغم همهٔ تلاش‌های پنهان و آشکار برای مصادرهٔ ارزش‌های جنگ ایران و عراق به نفع صاحبان قدرت و نابودکردن همهٔ روایت‌های «دیگر»، اما هنوز روایت مردمی از آن جنگ میهنی از بین نرفته است و حیاتش ادامه دارد. فارغ از هر چیز، ‌ من معتقدم این صداقت و اخلاص آنجان‌های پاک است که مانع از موفقیت روند انحصارطلبی و مصادرهٔ مذکور شده است.

صدق و صفای رزمنده‌هایی که بیرون از همهٔ معاملات و معادلات سیاسی و اقتصادی و جناحی نظامیان و سیاستمداران، و بی‌اعتنا به دعواهای قدرت، برای ادای وظیفهٔ دینی ملی خود ناگزیر وارد جنگ شدند.