در زندان‌های ترکمنستان چه می‌گذرد؟
یکی از افرادی که مدتی در زندان‌های ترکمنستان در بازداشت برده است، شرح حالی از خودش و آنچه در زندان مخوف «ماری» می‌گذرد را منتشر کرده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، یکی از افرادی که مدتی در زندان‌های ترکمنستان در بازداشت برده است، شرح حالی از خودش و آنچه در زندان مخوف «ماری» بر سایر زندانیان می‌گذرد را منتشر کرده است.
باتیر مخمدوف یکی از کسانی که در زندان‌های ترکمنستان روزگار گذرانده است. او به سایت سایت «آی آر آی ان» جزئیاتی از گذراندن دوران محکومیت‌اش در زندان‌های قزاقستان را توضیح داده است. او را به زندان «شاگال» در شرق ترکمنستان منتقل کرده بوده بودند.
این زندانی پیشین هنوز هم خاطرات شکنجه‌های مداوم زندانبانان را به یاد می‌یاد می‌آورد. گرسنگی دادن‌های اجباری، ازدحام بیش از حد زندانیان در یک بازداشتگاه و ابتلای زندانیان به بیماری‌های مختلف سال هاست که نگرانی فعالان حقوق بشری را برانگیخته است.
«مخمدوف» به اتهام قاچاق مواد مخدر بازداشت شده است اما علت اصلی بازداشت او عقیدتی و عضویت این فرد در یک گروه مذهبی بوده است. با این حال او در مقایسه با سایر بازداشت شدگان فردی خوش اقبال بوده و در این باره می‌گوید: «می‌دانم که دو زندانی دیگری مورد شکنجه‌های فیزیکی قرار گرفته بودند شکنجه‌هایی تا سرحد مرگ. ستمی که علیه آنان در پشت دیوارهای زندان ترکمنستان رفته غیر قابل توصیف است.»
اظهارات افرادی چون «مخمدوف» نشان می‌دهد که نظام زندان ترکمنستان تا چه اندازه در راستای نقض حقوق بشر گام برداشته است. این کشور سابقه‌ای دیرینه در بازداشت روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشری هم دارد. عدم صدور مجوز برای ورود خبرنگاران خارجی به ترکمنستان یکی از عوامل اصلی در عدم بازتاب شفاف اخبار مرتبط با بازداشت شدگان در آن کشور بوده است.
«راشل دنبر» مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل متحد در اداره اروپا و آسیا در این باره می‌گوید: «اطلاعاتی زیادی درباره زندان‌های ترکمنستان وجود ندارد. این بدان خاطر است که در ساختار سیاسی و قضایی ترکمنستان شفافیتی وجود ندارد.»
این مقام دیده‌بان حقوق بشر هم چنین گفته هیچ‌گونه گروه مدنی فعالی در ترکمنستان اجازه فعالیت قانونی ندارد. اقدامات دولت ترکمنستان در بازداشت مخالفان تاحدی بوده که دیده‌بان حقوق بشر در گزارش‌های خود به طور مداوم نسبت به خطر به انزوا کشیده شدن عشق آباد و دوری آن از جامعه بین المللی هشدار داده است.
سایت «آی آر آی ان» که بازتاب دهنده خبرهای مرتبط با حقوق بشر در سطح بین‌المللی است در سال ۲۰۰۴ میلادی با انتشار گزارشی جامع از نقض مکرر حقوق بشر در زندان‌های ترکمنستان پرده برداشت. این سایت خبری – تحلیلی می‌نویسد: «وکیلی ۴۴ ساله در مسکو در مصاحبه با ما اظهار داشت که نیروهای پلیس ترکمنستان در برخورد خشن با زندانیان هیچ گونه محدودیتی برای خود قائل نیستند. در این میان افسران امنیتی به طور مداوم از شیوه‌های مختلف شکنجه در قبال بازداشت شدگان استفاده می‌کنند. آنان دارای اختیارات کامل برای ارتکاب این اعمال خشونت بار هستند.»
وضعیت زندان‌های ترکمنستان برای بازداشت شدگان خارجی بد‌تر است.
«اریکا دیلی» مدیر پروژه ترکمنستان در انستیتوی جامعه باز با اشاره به این موضوع می‌گوید: «وضعیت برای زندانیان خارجی در بد‌ترین شکل ممکن قرار دارد. آنان نمی‌توانند به اعضای خانواده‌شان دسترسی داشته باشند. تعدادی قابل توجهی از بازداشت شدگان خارجی در ترکمنستان از ملیت‌های روس، ایرانی، ازبک و آذربایجانی هستند. آنان در بد‌ترین وضعیت ممکن به سر می‌برند».
به گزارش خبرگزاری آنا، خانواده های ایرانیان زندانی در ترکمنستان از پاپوش دولت این کشور علیه ایرانیان می‌گویند.افرادی که گفته می شود اکثرا به دلیل قاچاق مواد مخدر زندانی شده اند اما خانواده هایشان مدعی هستند این 372 نفر غالبا قربانی گروکشی سیاسی دولت ترکمنستان با ایران هستند.
آنا پیش از این در گزارشی با عنوان « تکرار کابوس زندان«ماری ترکمنستان»برای ماهیگیران ایرانی» جزئیات بیشتری از روزگار مبهم ایرانیان در زندان‌های ترکمنستان منتشر کرده بود.
انتهای پیام/
