پا به توپ تا بهشت؛ روایت اهدای اعضای یک فوتبالیست

سارا امیری، گروه اجتماعی خبرگزاری آنا- وحید باغگلی که متولد ۱۳۶۸ بود در تمامی‌ رده‌های سنی فوتبال تیم مس کرمان بازی کرده بود. این بازیکن در مقطعی به عضویت تیم بزرگسالان مس در رقابت‌های لیگ برتر نیز درآمده بود. در روزهای آغازین خرداد امسال او در یکی از سالن‌های کرمان مشغول بازی فوتسال بود که در یک صحنه برای زدن ضربه سر بلند شد ولی با از دست دادن تعادل به زمین خورد و دچار آسیب از ناحیه سر و گردن شد. روزهای اول سطح هوشیاری او چندان پائین نبود و پزشکان احتمال می‌دادند که وحید قطع نخاع شود متاسفانه پس از 4 الی 5 روز بستری در بیمارستان به دلیل افزایش خونریزی و کاهش سطح هوشیاری دچار مرگ مغزی شد.

مرحوم باغگلی در یک خانواده پرجمعیت زندگی می‌کرد که دارای 5 خواهر و برادر بود اما رابطه نزدیکی با خواهر بزرگترش که تنها یک سال از او بزرگ بود، داشت.

طیبه باغگلی خواهر بزرگ وحید به خبرنگار آنا می‌گوید: وحید بسیار قلب مهربانی داشت و از ناراحتی دیگران به شدت ناراحت می‌شد و مدام دلش می‌خواست برای افراد نیازمند و بیماران کار خیری انجام دهد. یادم هست روزی با وحید در خیابان پشت چراغ قرمز بودیم. وحید متوجه مردی شد که با ویلچر به سختی از پیاده‌رو در حال عبور بود، سریع از ماشین پیدا شد و به او کمک کرد بی‌آنکه به چراغ و ترافیک توجه کند چون برایش مهم بود که قبل از حرکت ماشین‌ها آن مرد به سلامت عبور کند.

او ادامه می‌دهد: وحید از بچگی پا به توپ بود و همیشه آرزو می‌کرد که جزو افراد بنام این عرصه شود اما قامت مرگ، بلند‌تر از آرزوهای وحید بود و او خیلی زود ما را ترک کرد اما می‌دانم پس از مرگش و رضایت خانواده‌ام برای اهدای عضو برادرم حتما الان در آرامش است.

ای کاش همه انسان‌ها کارت اهدای عضو داشتند

باغگلی که از اهدای اعضای بردارش احساس رضایت و خوشایندی دارد، می‌گوید: برادرم کارت اهدای عضو نداشت اما ای کاش خودش داوطلبانه این کار را انجام می‌داد چون در این صورت امضا کردن برگه رضایت نامه کمی برایمان راحت‌تر می‌شد و مطمئن می‌شدیم که با این کار حتما باعث آرامش روحش شدیم.

طیبه می‌گوید: وحید بسیار به آینده و زندگی امیدوار بود برای همین همیشه به سختی می‌کوشید تا موفق شود و اگر در میانه راه شکست می‌خورد هیچ وقت ناامید نمی‌شد، شاید بهتر باشد که بگویم نترسیدن از شکست بزرگترین میراث برای ما باشد.

او اهدای عضو را مرهمی بر داغ از دست دادن برادرش می‌داند و می‌افزاید: وقتی وحید برای تمرین به باشگاه می‌رفت من ساعت‌ها چشم به درمی‌ماندم تا وحید با هیاهو وارد خانه شود و با شوخ طبعی اعضای خانواده را دور هم جمع کند اما الان تنها چیزی که این تلخی، این انتظار را کم کرده، اهدای عضو است زیرا می‌دانم بعد از اهدای دو کلیه و کبد، وحید باعث شده 3 خانواده دیگر چشم انتظار عزیزشان نباشند.

بر اساس این گزارش، در هر 10 دقیقه یک نفر به لیست انتظار پیوند اضافه می‌شود، در هر 2 ساعت یک بیمار نیازمند به پیوند، جان خود را از دست می‌دهد و در هر 12 ساعت یک بیمار موفق به دریافت عضو حیاتی می‌شود این روایت کوتاه از یک انتظار سخت و تلخ است که شاید همه با تنها با عضویت و دریافت کارت اهدای عضو بتوانیم روزی به این انتظارها پایان بدهیم.