تغییرات از جنس «فوتبال عربی» در استقلال

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، عصر ایران نوشت: «شنیده‌ها در مورد تغییرات از صدر تا ذیل باشگاه استقلال، بدترین خبری است که امروز می‌تواند برای تیم محبوب پایتخت منتشر شود؛ تیمی که در آستانه آغاز لیگ برتر قرار دارد، تعداد زیادی از بازیکنانش هنوز قراردادشان را تمدید نکرده‌اند و برای فصل جدید به دنبال جذب بازیکنان جدید هم هستند. حالا شنیده می‌شود که قرار است از مدیرعامل تا سرمربی این تیم تغییر کنند. چرایی‌اش را هم لابد باید در نتیجه ۶-۱ بازی آخر استقلال پیدا کرد. نتیجه‌ای که بد بود اما یک‌دفعه قسمتی از مسوولان را به فکری عجیب انداخت که دخالتی از جنس فوتبال حاشیه خلیج فارس در شرایط تیم آبی‌پوش بکنند اما مگر استقلال یک فصل را می‌شود فقط با یک نتیجه قضاوت کرد؟

استقلال شکست بدی در العین داشت؛ شکستی که شاید بشود دلایلش را در خیلی از مسائل جست‌وجو کرد اما حقیقتی که در مورد استقلال این فصل رخ داده را نمی‌شود کتمان کرد. علیرضا منصوریان مربی جوان این تیم در اول فصل با تغییرات گسترده در نفرات و بازیکنان دست به یک تغییر بزرگ در این تیم زد و تیمی ساخت که هوادارانش پای آن ایستادند و در نهایت به رتبه دوم جدول و سهمیه آسیا رسیدند. هر چند انتخاب منصوریان حاصل لج و لجبازی مدیر وقت با وزیر ورزش محمود گودرزی بود و آبی‌ها از روی گزینه کروات پریدند و به منصوریان رسیدند اما نتیجه کسب شده توسط منصوریان، نتیجه قابل قبولی است.

آمار استقلال در فصل جاری بسیار شبیه به پرسپولیس فصل گذشته است. هر چند پرسپولیس زیباتر و تاکتیکی‌تر بازی می‌کند اما اینها فکت های آماری نیستند. استقلال فصل را با مربی‌اش بد شروع کرد و خوب به پایان رسانید. نتیجه و کارنامه‌ای که برای ابقای مدیریت و کادر فنی کاملا کافی است اما اخباری از جنس آن چه در فوتبال عربی بیشتر می‌بینیم که حاصل پول زیاد و کار بدون برنامه است، دور و بر استقلال پیچیده که مدیریت و سرمربی تیم را تغییر دهند.

البته شاید به نظر برسد که نویسنده از مدیریت افتخاری و سرمربیگری منصوریان دفاع می‌کند اما به واقع این طور نیست و گزینه‌هایی که در این روزها برای سرمربیگری و مدیریت مطرح شده‌اند، ممکن است موفق‌تر هم باشند. به هر حال حضور مربی‌ای مانند فیلیکس ماگات و مدیری که بیشتر مدیریت بلد باشد بالای سر استقلال هم تماشاگران را به وجد خواهد آورد و هم در بلندمدت نتیجه خوب و قابل دفاع را دربرخواهد داشت اما وزارت ورزش به عنوان مسئول، بدترین زمان ممکن را برای تغییرات انتخاب کرده است.

از شنیده‌ها این طور برمی‌آید که آقای وزیر تمایل به ماندن در وزارت ورزش ندارند و حتی اگر خودش مایل باشد شاید رییس‌جمهور روی گزینه دیگری برای ورزش دولت دوازدهم نظر داشته باشد. خب به این صورت مدیری که جای افتخاری را بگیرد و سرمربی‌ای که جای منصوریان را بگیرد، عملا از حمایت وزارت دولت دوازدهم محروم خواهد بود.

در فوتبال اما بیشترین چیزی که به نتیجه‌گیری یک تیم کمک می‌کند، آرامش و تداوم است. استقلال این روزها باید بتواند خوب یارگیری کند و سرمربی‌اش با ذهنی آسوده به فکر نتیجه‌گیری باشد اما در این بین هم تکلیف مدیر مشخص نیست و هم تکلیف سرمربی.

تصور کنید استقلال سال بعد با مدیریت زرینچه و مربیگری ماگات به زمین بیاید. مدیر و سرمربی‌ای که تا بخواهند به شرایط مسلط شوند، هفته‌ها طول می‌کشد. آنها اگر از روی شانس به نتیجه برسند (چون نتیجه گرفتن ماگات تا شهریور که دولت تغییر می‌کند به غیر از شانس چیز دیگری نمی‌تواند باشد) می‌توانند ماندگار شوند اما اگر نتیجه نگیرند دوباره دولت دوازدهم باید دست به کار شود و مدیر و سرمربی را جابه‌جا کند.

۶ماه و دو تغییر در مدیریت و سرمربی. از این بدتر سراغ دارید؟

بهترین کار برای این روزهای استقلال فرصت دادن به کادر سرمربیگری و مدیریت این تیم تا پایان دولت یازدهم است. منصوریان و افتخاری امروز یارگیری می‌کنند و با توجه به آشنایی‌شان به لیگ و شرایط بهترین انتخاب‌ها را خواهند داشت. اگر موفق بودند که خدا را شکر و اگر نبودند دولت جدید در موردشان تصمیم می‌گیرد. مدیر و سرمربی‌ای که در دولت یازدهم انتخاب شود، کمترین حمایتی در دولت جدید با وزیر جدید نخواهد داشت و همین نسخه تیم را خواهد پیچید.

در این صورت تغییرات کمتری در استقلال صورت گرفته برنامه‌محوری اولویت بوده و فصل نقل و انتقالات به خوبی برای استقلال به پایان رسیده است. استقلال اگر دو تغییر پشت سرهم در ۶ ماه داشته باشد تا چندین سال دیگر کمر راست نخواهد کرد و این بدترین اتفاقی است که می‌تواند برای تیم آبی‌پوش پایتخت رخ بدهد.»