سروش حبیبی 74 ساله شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، ممکن نیست مخاطب شاهکارهای ادبیات داستانی جهان باشید و سروش حبیبی و ترجمه‌هایش را نشناسید؛ مترجمی که بدون شک در دهه‌های اخیر سهم بزرگی در گشودن پنجره‌های تازه رو به ادبیات ایران داشته است.

سروش حبیبی در عمر مترجمی خود، آثار متعددی را از نویسندگان مشهور جهان به فارسی برگردانده‌؛ نویسندگانی مانند امیل زولا، آنتون چخوف، آنتوان دوسنت اگزوپری، رومن گاری و ... اما ترجمه شاهکارهایی مانند «طبل حلبی» گونترگراس، «جنگ و صلح» تلستوی، «ابله» داستایوفسکی پرونده درخشان او را تکمیل کرده‌است.

سروش حبیبی متولد هفتم خردادماه سال 1312 در تهران است. او از سنین جوانی کار در وزارت پست و تلگراف را تجربه کرد و پس از ادامه تحصیل در آلمان و یادگیری زبان آلمانی، به ایران بازگشدت و کار خود را در این وزارت‌خانه ادامه داد.

حبیبی در سال 1351 خدمت خود را به اتمام رساند و بازنشسته شد و به دلیل آشنایی با زبان آلمانی، به عنوان ویراستار انتشارات دانشگاه شریف به عنوان ویراستار مشغول به کار شد. او کار ترجمه را نیز از همین دوره آغاز کرد و یادگیری زبان‌های فرانسه، روسی و انگلیسی به او امکان داد تا آثار بیشتری را از زبان‌های اصلی به فارسی برگرداند.

«دایی وانیا»و «بیابان»از آنتون جخوف، «قمارباز»، «همزاد»، «شب‌های روشن»، «شیاطین»، «ابله» و «جنایت و مکافات» از داستایوفسکی، «مرگ ایوان ایلیچ»، «آناکارنینا»، «پدر سرگی» از لئو تولستوی و «قصه‌ها»، «سفر شرق»، «گورزاد و دیگر قصه‌ها»، «داستان دوست من»، «سیدارتها»، «نارتسیس و گلدموند» از هرمان هسه؛ بخشی از ترجمه‌های دیگر سروش حبیبی به شمار می‌آید.

او که بیش از 40 سال است در پاریس زندگی می‌کند، چند سال پیش درپاسخ به خبرنگاری گفته بود: «خیلی دلم می‌خواهد به ایران بیایم اما نمی‌توانم. کسانی هم بوده‌اند که اصرار کرده‌اند به ایران بیایم تا برایم شب برگزار کنند، مخصوصا آقای دهباشی. ولی الان تکان خوردنم خیلی سخت شده است.»