نوع رویکرد به برنامه‌های توسعه‌ای باید تغییر کند/ مدل توسعه باید مبتنی بر واقعیت‌های محل و عدالت اجتماعی باشد

به گزارش گروه اقتصادی آنا از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، «حسین ایمانی جاجرمی» درباره رسیدگی به وضعیت حاشیه‌نشینان و سکونتگاه‌های غیر رسمی شهرهای چابهار و کنارک واقع در استان سیستان‌وبلوچستان با وجود طراحی و برنامه‌ریزی برای توسعه بندر چابهار و سواحل مکران، گفت: نقدی که همواره به برنامه‌های توسعه‌ای در ایران و کشورهای مشابه وارد بوده، آن است که این برنامه‌ها توسط مدل‌های کشورهای ثروتمند طراحی شده و واقعیت‌های کشورهای در حال توسعه را که همین مسئله فقر و نابرابری اقتصادی و اجتماعی است، نمی‌بینند.

ایمانی در ادامه با بیان این مطلب که لازم است در قدم اول نوع رویکرد به مسئله توسعه مورد بازنگری قرار بگیرد گفت: بدون شک ما باید برنامه‌هایی را تنظیم کنیم که منافع همگان در آن لحاظ شود. قرار نیست که استفاده کننده‌ از برنامه‌های توسعه تنها گروه‌های بهره‌مند و دارا باشند بلکه باید افرادی که در وضعیت نابرابر و فقر نیزهستند در این برنامه‌ها مورد توجه قرار بگیرند.

عضو هیات مدیره شرکت عمران شهرهای جدید همچنین اضافه کرد: مدل توسعه ما باید یک مدل توسعه مبتنی بر واقعیت‌های محل و براساس عدالت اجتماعی باشد. در طراحی این برنامه‌ها باید نخبگان محلات، کسانی که اطلاعات بیشتری دارند و بخشی از مردم همان محل مشارکت داشته باشند.

وی با بیان اینکه درحال حاضر نیز افراد زیادی در دانشگاه‌ها در حال تحقیق و بررسی منطقه مکران به ویژه چابهار هستند افزود: دانشگاهیان قطعا می‌توانند در تدوین برنامه‌های توسعه با رویکرد محله‌ای کمک بزرگی داشته باشند.

این مقام مسئول خاطرنشان کرد: متأسفانه اغلب در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای از ورود افراد محله در برنامه‌ها جلوگیری می‌شود به گونه‌ای که مردم در برابر آن ایستاده و در برخی موارد باعث ایجاد مسئله و بحران نیز می‌شوند.

به گفته وی، با تهیه چارچوب در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای نه تنها می‌شود در طراحی و تنظیم مشارکت کرد بلکه می توان از بروز بسیاری از مشکلات و به ویژه توسعه و بدتر شدن وضعیت حاشیه‌نشینی نیز جلوگیری کرد.

ایمانی در ادامه تأکید کرد: قطعا بخش‌هایی از دولت که مسئولیت توسعه را برعهده داشته و با سرمایه‌گذاران خارجی قرارداد توسعه‌ای می‌بندند باید مسئولیت اجتماعی خود را نیز در دستور کار قرار دهند. به طور مثال وزارت نفت همیشه خود را نسبت به تأمین مسکن کارکنان مسئول دانسته، ما می‌بینیم که در شهر آبادان و یا مابقی شهرها که وزارت نفت آن‌ها را پایه‌ریزی کرده است تأمین مسکن دیده شده اما در مورد عسلویه که این موضوع به فراموشی سپرده می‌شود ما شاهد ایجاد بحران‌های فعلی هستیم.

وی اضافه کرد: در حال حاضر ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر در حالی راهی عسلویه شده‌اند که راجع به وضعیت سکونت آن‌ها تدبیری اندیشیده نشده است. این مسئله موجب شده تا روستاهایی که باید خالی می‌شدند هم‌اکنون تبدیل به شهرهای بزرگ و حتی پر مسئله‌ نیز شوند.

عضو هیات مدیره شرکت عمران شهرهای جدید با تأکید بر این نکته که داشتن مسئولیت اجتماعی و قبول کردن بار مسائل اجتماعی و اقتصادی در کشورهای ما امری بسیار حائز اهمیت به شمار می‌رود گفت: این مسئله در مناطقی مانند چابهار که دارای تعداد زیادی ساکن بومی هستند بسیار مهم است، ساکنانی که ما از مشکلات مشیعتی آن‌ها خبر داریم. پس بدون شک باید آن‌ها را ببینیم و شرح خدماتی برای آن‌ها داشته باشیم. قطعا در این وضعیت نمی‌توانیم تنها به فکر پروژه بوده و مردم آن محله را نادیده بگیریم.