یادی از فرهنگ شریف؛ استاد بداهه‌نوازی+ یادداشت کیوان ساکت
امروز فرهنگ شریف 86 ساله می‌شد. این هنرمند که سال گذشته پس از مدتی بیماری درگذشت یکی از صاحبان سبک نوازندگی در تار بود که به گفته اهالی موسیقی جای خالی او هرگز پر نمی شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، با اینکه پدر فرهنگ شریف دکتر داروساز بود، به دلیل رفت و آمد خانوادگی با هنرمندانی همچون عبدالحسین شهنازی (برادرعلی اکبر شهنازی) باعث علاقه او به موسیقی شد. او تار را نزد استادانی همچون عبدالحسین شهنازی، مرتضی نی داوود، تارنوازان بزرگ اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی آموخت، اما شیوهٔ نوازندگی وی به استادانش شباهتی نداشت، بلکه لحن نوازندگی او مخصوص خودش بود. ابداعاتی که شریف در نحوهٔ انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار انجام داده بود باعث شده بود که تار او صدای خاصی بدهد که بسیاری معتقدند زیباترین صدای تولیدشده از ساز تار است، نکته‌ایی است که بارها توسط اساتید موسیقی به آن اشاره شده است.
شریف در دوره اصلاحات گواهی‌نامه درجه یک هنری را که معادل مدرک دکتری است، دریافت کرد. او در ایران با هنرمندان مطرحی همچون حسین قوامی، گلپا، ایرج، تاج اصفهانی، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، محمود محمودی خوانساری، حسام‌الدین سراج همنوازی داشته و در چند جشنواره بین‌المللی و دانشگاه‌های مختلف دنیا کنسرت داده و در معرفی تار نقش مهمی داشته، با این حال از او در اواخر عمرش خبری منتشر شد که برای ادامه درمان بیماری‌اش یکی از سازهایش را فروخته است. انتشار این خبر شوک بزرگی برای مسئولان و اهالی رسانه بود. هرچند انتشار این خبر باعث شد که به شرایط او رسیدگی شود و در نهایت هم این خبر تکذیب شد. فرهنگ شریف در ۱۷ شهریور ۱۳۹۵ در ۸۵ سالگی در تهران درگذشت.
به مناسبت درگذشت این هنرمند کیوان ساکت، نوازنده تار و سه‌تار در سالنامه ایران یادداشتی برای او با عنوان 6 دهه بداهه‌نوازی نوشت: «یکی از مهمترین ویژگی‌های موسیقی شرق بداهه‌نواری‌ست و بداهه نوازی عمدتا از تکنولوژی است که تجلی می‌یابد. از این منظر تکنوازی که به این درجه از استادی می‌رسند اندکی یابند. در طول صد سال اخیر معدود هنرمندان را می‌یابید که در هنر نوازندگی و بداهه‌نوازی در موسیقی ایرانی به پای کسی چون استاد فرهنگ شریف رسیده باشد. برخی از بداهه‌نوازی‌ها بسیار نزدیک به ردیف است و تنوع و خلاقیت کمتری در آن به چشم می‌خورد، اما در نوای ساز استاد شریف نواهای نو مرتب یکی پس از دیگری جلوه‌گر می‌شوند و شنونده صاحب ذوق را به وجود می‌آورند. سونوریته منحصر به فرد، جمله‌بندی‌های ویژه و پر احساس در کنار تک مضراب‌های روشن و شفاف در مجموع و حسن خلق از ویژگی‌هایی است که استاد شریف را دارای شیوه و سبکی می‌سازد که ویژه ایشان است. همین است که بیش از 6 دهه نوای ساز این استاد فرهیخته را آرامش بخش جان‌های خسته و رنج‌دیده مردم این دیار ساخته است. یادش گرامی باد.»
انتهای پیام/
