توصیه تعجب‌برانگیز پروین به برانکو
گفت‌وگوی علی پروین با خبرنگاران در پایان جشنواره فیلم‌های ورزشی از جهاتی شگفت‌انگیز بوده است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا از ورزش سه، علی پروین از اولین مربیان کاریزماتیک تاریخ فوتبال ایران و یکی از مقتدرترین آنها در دوران اوج مربیگری خود است. مربی موفقی که اگرچه همیشه نسبت به رقیب خود استقلال تیم کم ستاره‌تری داشت اما شاید به واسطه یکدست بودن پرسپولیس دهه 60، 5 قهرمانی متوالی را در رقابت‌های باشگاهی تهران ثبت کرد. رکوردی که به پروین این اعتماد به نفس را می داد تا بتواند برخورد لازم را با بازیکنان خطاکار داشته باشد.
بازیکنانی که پروین با آنها نساخت و از پرسپولیس کنار رفتند، پرتعدادند. چهره‌هایی مثل محمدحسن انصاری‌فرد، سعید نعیم‌آبادی، رضا عابدیان، بهروز سلطانی و ... در قدیمی‌ها و ستاره‌های بزرگی مثل احمدرضا عابدزاده، ادموند بزیک، مهدی هاشمی‌نسب، هادی مهدوی‌کیا و ... در نسل‌های بعد. پروین در این برخوردها اغلب مقتدر و بدون رحم برگه خروج این بازیکنان را از پرسپولیس امضا کرد؛ حال آنکه شاید تخلف آنها به مراتب سبک‌تر از آن چیزی بود که امروز اتفاق افتاده است.
این اظهارنظر پروین که باید شانس دیگری به رضائیان داد، یک روز بعد از صحبت‌های صریح سرمربی پرسپولیس و استفاده از توصیف و حکایت برای نشان دادن وضعیت، نوعی مداخله در کار وی محسوب می شود. به خصوص که پروین نه یک پیشکسوت ساده که یکی از مهمترین چهره های تاریخ پرسپولیس است که به هر حال حرف‌هایش همچنان مورد استناد قرار می گیرد.
به نظر می‌رسد روش صحیح، حمایت از برانکو و ایجاد شرایطی امن برای اوست تا خود وی درباره بازیکن خاطی تیم تصمیم بگیرد. از خاطر نبریم که برخورد با بی انضباطی بخشی از مربیگری و قسمت مهمی از آن است و کوتاه آمدن و به قول پروین شانس مجدد، اغلب به نتایج مثبتی منجر نشده است. موضوع در اینجا نه رامین رضائیان که خلق نشانه برای سایر اعضای تیم است. یک عقب‌نشینی مقابل یک بی‌انضباطی بزرگ همواره این پیام را به همراه دارد که دیگران نیز می توانند رختکن تیم را با حرف‌ها و رفتار حساب نشده به هم بریزند. آیا علی پروین در دوران مربیگری می‌پذیرفت که خاطی در جمع بازیکنانش باقی بماند؟
بدون آنکه بخواهیم تخلف رضائیان را بزرگ کنیم، ذکر مجدد این نکته ضروری است؛ اینکه ممکن است این محرومیت و این سکونشینی به سود خود رضائیان هم باشد. کمااینکه چه بسیار استعدادهای بزرگ در فوتبال ایران که بعد از یک سال درخشش به فراموشی سپرده شده‌اند. اگر می‌خواهیم رامین یکی از این جمع کثیر نباشد، باید به او سخت بگیریم.
انتهای پیام/
