بزرگداشت حسین دهلوی در تالار وحدت برگزار شد

به گزارش گروه فرهنگی آنا از روابط عمومی و امور بین‌الملل بنیاد رودکی، بزرگداشت حسین دهلوی با پخش مستندی از زندگی حسین دهلوی، ساخته حمیدرضا اردلان آغاز شد. در این فیلم مستند که در طول چند سال ساخته شده است، دهلوی به بیان خاطراتی از دوران کودکی و آغاز فراگیری موسیقی تحت نظر پدرش، آموزش‌های آکادمیک و همکاری با هنرمندان مختلف می‌پردازد. در بخش‌های دیگری از این فیلم دهلوی در حال آموزش شاگردان و... دیده می‌شود اما در بخش‌های انتهایی فیلم، دهلوی را در حالی می‌بینیم که درگیر بیماری افسردگی است.

پس از آن حسین علیزاده به صحنه آمد تا در بزرگداشت استاد خود سخنانی را مطرح کند. او در مورد نخستین دیدار خود با حسین دهلوی گفت: اولین روزی که به هنرستان موسیقی رفتم استاد دهلوی از من امتحان گرفت و من پذیرفته شدم. تاکنون فردی را ندیدم که تا این اندازه موسیقی را جدی بگیرد. در سال 1343 که به هنرستان آمدم، تعداد ما در کلاس 46 نفر بود اما تنها 14 نفر از هنرستان فارغ التحصیل شدند چون اگر هنرجویان اخلاق‌، انضباط، استعداد موسیقی و یا پشتکار نداشتند از هنرستان خارج می‌شدند.

علیزاده ادامه داد: سال هایی که استاد دهلوی تدریس می‌کردند و مدیر بودند دوران طلایی هنرستان بود و معلم‌ها افتخار می‌کردند که بگویند در هنرستان تدریس می‌کنند. در آن دوران یکی از مسائل مهم همان آموزش اولیه بود که وقتی وارد عرصه موسیقی می‌شدیم می‌دانستیم که با یک کار بسیار جدی روبرو هستیم. ما بسیار از استاد دهلوی حساب می بردیم و یادم هست که وقتی در راهرو ساز می‌زدیم وقتی ایشان از جلوی من رد می‌شد دستهای من بی حرکت می‌ماند تا زمانی که آنجا را ترک کنند.

وی با اشاره به تاثیرات دهلوی در جریان آهنگسازی موسیقی ایرانی گفت: بحث‌هایی که از زمان وزیری در مورد چندصدایی کردن موسیقی ایرانی به وجود آمد، در زمان خالقی و صبا ادامه داشت و پس از آن دهلوی توانست آثار ماندگاری در این زمینه خلق کند.

علیزاده ادامه داد: اما چیزی که باعث می‌شود امثال دهلوی فراموش شوند این است که موسیقی این افراد به دانشگاه‌ها و بعضی کلاس‌ها محدود شده ولی در جامعه یک نوع موسیقی دیگر می‌شنویم که فقط با مادیات و گیشه سر و کار دارد و میان اینها خیلی فاصله افتاده است. باید همایشی شکل بگیرد تا در مورد اینکه موسیقی آکادمیک چه نقش اجتماعی دارد بحث شود و مردم را نجات بدهیم. در همه دنیا موسیقی عوام زده با آنچه در دانشگاه وجود دارد متفاوت است.
او در پایان سخنان خود گفت: افتخار می‌کنم که امروز اسم حسین دهلوی را به زبان آوردم و همیشه خودم را مدیون زحماتی که در هنرستان کشید و آثار بسیار با ارزشی که خلق کرد می‌دانم. امروز خود استاد متوجه نیست که ما برایش بزرگداشت گرفتیم، اما خیلی اوقات آدم ها از هیبت یک انسان بیرون می‌آیند و اسم و اثر آن ها در تاریخ جاودانه می‌شود. همانطور که ما از حافظ هیچ تصوری در قالب یک آدم نداریم و او را چیزی فراتر از انسان می‌دانیم، دهلوی هم چنین موقعیتی دارد. در نهایت به همسر آقای دهلوی، سوسن اصلانی و فرزندانش که این سالیان رنج را تحمل می‌کنند درود می‌فرستم.

در ادامه علی اکبر صفی پور مدیر عامل بنیاد رودکی با اهدای تابلوی نقاشی خط از زحمات استاد دهلوی تقدیر کرد.

با پایان یافتن سخنان علیزاده، پیامی از ابراهیم گلستان که به مناسبت این برنامه و برای انتشار در کتاب نکوداشت استاد دهلوی در اختیار ستاد جشنواره قرار گرفته بود قرائت شد. در این پیام گلستان به بیان خاطراتی از آشنایی خود با دهلوی و تجربه همکاری با او برای ساخت موسیقی متن فیلم‌هایش پرداخت.

اجرای بخشی از سوئیت «بیژن و منیژه» اثر حسین دهلوی توسط ارکستر سرزمین مادری به رهبری نزهت امیری و اجرای چند قطعه دیگر از استاد دهلوی توسط گروه‌های مختلف، بخش دیگری از این برنامه بود. سرانجام با معرفی نفرات برگزیده، نخستین جشنواره دانشجویی موسیقی صبا به کار خود پایان داد.