سرمربی بلژیکی تیم‌ملی پرش با اسب: اسب اصیل ایرانی را نمی‌شناسم!

در ادامه مشروح گفت‌وگو با «استنی فان پاشن» را می‌خوانید:

در ابتدا توضیحی درباره کاری که درچند ماه اخیر در ایران آغاز کرده‌اید و آن را دنبال می‌کنید؛ بدهید؟
تا به حال حدود ٦، ٥ بار به ایران آمدم و دراین مدت سطح سوارکاران را ارزیابی کردم و همچنین مسابقات را تماشا کردم. براساس نتایجی که به دست آوردم، توانستم نظر بهتری را درباره سوارکاران داشته باشم. تمریناتی که درحال حاضر انجام می‌دهیم، بیشتر روی حفظ تعادل سوارکاران است و همچنین خود اسب‌هایی که دراختیارمان هستند را ارزیابی می‌کنیم. نظرم این است که سوارکاران دخالت کمتری باید روی مسائل پیرامون اسب‌ها داشته باشند، چون این وظیفه برعهده مربی است. روی تکنیک سوارکاران کار می‌کنم و همان‌طور که گفتم، بیشتر روی حفظ تعادل روی اسب تأکید دارم.
طبق شناختی که از سوارکاری ایران پیدا کردید، ارزیابی شما چگونه است؟
هنوز مشغول ارزیابی سوارکاران هستم و تحقیقات من درباره ایرانی‌ها کامل نشده است. با توجه به این‌که اکثر اوقات من خارج از ایران هستم و ماهیانه شاید ٣، ٢ بار به ایران بیایم، هنوز نتوانستم شناخت کاملی را پیدا کنم اما با این حال تا ٦٠‌درصد از شناختی که می‌توانستم را به دست آوردم. باید براساس این شناخت برنامه‌ریزی مناسبی را انجام دهم.
پس هنوز نمی‌توانید نظری درباره سطح سوارکاری در ایران بدهید؟
خیر، اینطور هم نیست. سوارکاران ایرانی خیلی خوب و با استعداد هستند و جای پیشرفت زیادی برای آنها وجود دارد. از نظر من اسب‌ها شریک سوارکار هستند و دراین بخش نیز تا حدودی خواسته‌های من برآورده شده است. با کمک و همکاری آقای مقدم که مسئولیت تیم‌ملی را برعهده دارد، سعی می‌کنم شناخت بیشتری را نسبت به سیستم امتیازدهی مسابقاتی که در ایران برگزار می‌شود،‌ به ‌دست بیاورم. من برای خودم سیستمی دارم که طبق آن به سوارکاران امتیاز می‌دهم و هم‌اکنون درحال ارزیابی ملی‌پوشان هستم تا آنها را طبق همین سیستم دسته‌بندی کنم.
پیش‌بینی شما قبل از این‌که وارد ایران شوید، از این بیشتر بود یا کمتر؟
به هرحال سوارکاری که درطول ١٠ مسابقه یک‌بار برنده شده و ١٠بار شکست خورده، نمی‌تواند آینده خوبی داشته باشد و از نظر من مردود است. سعی می‌کنم تمام کسانی که با من کار می‌کنند، سطح خود را بالا ببرند تا جایی که میزان شکست آنها پایین بیاید. بازهم تأکید می‌کنم که در ایران استعدادهای خیلی خوب در سوارکاری داریم و فقط شاید نیاز باشد که آنها آموزش بیشتری ببیند. تصور من این است که از نظر سطح سوارکاری با کشورهای اروپای مرکزی مثل فرانسه، آلمان و بلژیک فاصله زیادی داریم اما می‌توانیم با برنامه‌ریزی مناسب به آنها برسیم. البته باید تأکید کنم که فقط ایران نیست که می‌خواهد به سطح کشورهای اروپایی برسد چون حتی آمریکا نیز سوارکاران خود را به اروپا می‌فرستد تا تمرینات سوارکاران اروپایی را ببیند و سطح خود را بالا ببرند.
با این وضع سقف سوارکاران ایرانی در رشته پرش با اسب را کجا می‌دانید؟
سوارکاران ما در سطح بازی‌های آسیایی یا حتی المپیک می‌توانند خودشان را مطرح کنند. شاید تنها مشکلی که درحال حاضر برای ما در ایران وجود دارد، اسب‌هایی است که دراختیار داریم و درسطح بالایی نسبت به کشورهای دیگر نیستند. البته وضع اسب‌های ایرانی روبه بهبود است و به تدریج بهتر می‌شود. با این حال قطعا ازکشورهایی مثل قطر که سرمایه‌گذاری زیادی در بخش اسب کرده‌اند، عقب‌تر هستیم. باید قبول کنیم که شرایط همین است و با سوارکاران خوبی که داریم، می‌توانیم خودمان را به سمت بالا بکشیم.
‌ کمبودی که درباره اسب‌ها به آن اشاره کردید، تا چه حد روی نتایج تأثیرگذار است؟
درست است که کشورهایی مثل ژاپن و قطر سرمایه‌گذاری عظیمی دربخش اسب کرده‌اند و دراین بخش از ما جلوتر هستند اما من خیلی امیدوارم که بتوانیم با دراختیارگرفتن اسب‌های بهتر و تکنیک بالای سوارکاران خودمان را به آنها برسانیم. سوارکاران با تکنیکی در ایران داریم و آنها بدون توجه به اسب‌هایی که دراختیار دارند، تلاش خود را برای پیشرفت انجام می‌دهند. در رشته سوارکاری این‌که یک اسب معمولی داشته باشیم، با این‌که بتوانیم اسب‌های سطح بالا داشته باشیم، زمین تا آسمان تفاوت دارد. به خاطر همین کمبود ما باید در بخش فنی و تکنیکی از رقبایمان جلوتر بزنیم تا به نتیجه دلخواه برسیم. تفاوت اسب‌های ایرانی با اسب‌هایی که مثلا در قطر هستند را با یک مثال به شما توضیح می‌دهم. تفاوت ما مثل این می‌ماند که شما یک بنز سوار باشید یا یک فراری. رانندگی این ٢ ماشین با هم متفاوت است. سواری با یک اسب معمولی مثل این می‌ماند که شما با بنز رانندگی کنید اما اسب‌های سطح بالاتر تصور رانندگی با فراری را به سوارکار می‌دهد. قطعا با بنز نمی‌توانید به فراری برسید، مگر این‌که تکنیک بهتری داشته باشید. درضمن ما باید به سوارکاران ایرانی یاد بدهیم که چطور با فراری یا همان اسب‌های سطح بالا سواری کنند.
از کمبود اسب‌های مرغوب صحبت کردید. شما تا چه حد از اسب اصیل ایرانی که اخیرا با مشکلاتی در ایران مواجه شده‌اند، آشنایی دارید؟
درحال حاضر نظر خاصی نمی‌توانم دراین‌باره بدهم، چون شناخت چندانی نسبت به اسب اصیل ایرانی ندارم و آنها را درمسابقات هم ندیدم. حتی نسبت به اسب‌هایی که در سراسر ایران حضور دارند،‌ شناخت زیادی ندارم و باید درچند مسابقه آنها را از نزدیک ببینم و سپس نظر قطعی‌ام را بگویم.
‌ سوارکاری در برخی از شهرهای ایران گستردگی بیشتری دارد. مثلا در شهر گنبد این رشته علاقه‌مندان زیادی دارد و حتی کورس بهاره گنبد نیز معروف است. برنامه‌ای دارید که به شهرهای دیگر سفر کنید؟
چراکه نه؛ دوست دارم به شهرهای مختلف ایران سفر کنم. علاقه دارم به تمام نقاط ایران سفر کنم و بتوانم شناخت خوبی نسبت به تمام اسب‌ها و سوارکاران ایرانی پیدا کنم. معتقدم که شاید کیلومترها آن‌طرف‌تر استعدادهایی وجود داشته باشند و برای همین نباید آنها را از رسیدن به بالاترین سطح محروم کنیم. با این حال برنامه‌ای که فدراسیون فعلا برای من درنظر گرفته، این است که درتهران باشم و کار تیم‌ملی را زیرنظر بگیرم. ما قراردادی با فدراسیون ایران داریم که من باید طبق آن عمل کنم اما سعی می‌کنم سفر به شهرهای دیگر را نیز در برنامه خودم قرار دهم.
یکی از بحث‌های پیرامون حضور شما در ایران این بود که خیلی درکشورمان حضور ندارید. این موضوع دلیل خاصی دارد یا این‌که با فدراسیون اینطور به توافق رسیدید؟
از نظر من لازم نیست که تمرینات سوارکاران خیلی طولانی‌مدت باشد. من تقریبا ٢بار درطول یک‌ماه به ایران سفر می‌کنم و هم کار ملی‌پوشان را زیر نظر دارم و هم کلاس‌هایی را برگزار می‌کنم. درطول یک هفته‌ای که در ایران هستم، کلاس‌هایی را برگزار می‌کنم. زمانی هم که من در ایران نیستم، سوارکاران فرصت این را دارند که تمرکز بیشتری روی نکاتی که در کلاس‌ها به آنها انتقال دادم، داشته باشند و در واقع تمرینات خود را مرور کنند تا درهنگام ورود دوباره من به ایران سوارکاران از آمادگی بالاتری برخوردار باشند. من لازم نمی‌بینم که بیشتر از این در ایران باشم. البته این را بگویم که اخیرا به جز کلاس‌هایی که برای ملی‌پوشان بزرگسال درنظر گرفتم، یک روز هم برای سوارکاران جوان وقت می‌گذارم تا در آینده بتوانیم از این جوانان نیز تیم قدرتمندی ایجاد کنیم. به‌ هرحال سرمایه‌گذاری روی بخش جوانان می‌تواند آینده این رشته را برای ایران تضمین کند.
در مدت زمانی که در ایران حضور داشتید، برخورد مردم را چطور دیدید؟
رفتار مردم ایران مرا تحت‌تأثیر قرار داده است. من در زندگی شخصی و خارج از بحث مربیگری کاملا شوخ‌طبع هستم و به همین دلیل احساس کردم که مردم ایران نیز برخورد گرمی دارند و خیلی راحت توانستم با آنها ارتباط برقرار کنم. من بیشتر زمان حضورم در ایران در باشگاه سوارکاری بودم اما همین کارگران و مسئولانی که این‌جا حضور دارند نیز، به من نشان دادند که مردم ایران خونگرم و میهمان‌نواز هستند. من با کشورهای زیادی کار کردم اما در ایران خیلی بهتر توانستم با سوارکاران و مردم ارتباط برقرار کنم. حتی درمسیر مربوط به هتل تا محل تمرین نیز می‌بینم که مردم ایران درخیابان با هم برخورد خوبی دارند و در رانندگی نیز رعایت یکدیگر را می‌کنند.
شما گفتید که شوخ‌طبع هستید اما تصوری که ما از مربیان اروپایی به‌ویژه کشورهایی مثل آلمان و بلژیک داریم، این نیست؟
بحث کار و زندگی شخصی متفاوت است. درطول تمرینات نظم و دیسیپلین برای من از اهمیت بالایی برخوردار است. مثلا به هیچ عنوان نمی‌پذیرم که در هنگام تمرینات سوارکار بخواهد از موبایل استفاده کند. حتی بارها گفته‌ام که اگر کسی می‌خواهد از موبایل استفاده کند، از کلاس من بیرون برود. البته خوشبختانه چنین موردی تا به حال در ایران نداشتیم و این نشان می‌دهد که سوارکاران دوست دارند پیشرفت کنند. نظم و انضباط دربحث مربیگری و ورزش از اهمیت بالایی برخوردار است و من هم به آن تکیه می‌کنم.
شما فقط چند ماه است که کارتان را در ایران آغاز کردید. می‌توانم سقف آرزوهای شما را درسمت سرمربیگری تیم‌ملی ایران بدانم؟
همانطور که در زمان حضورم در تیم‌ملی کشورم یعنی بلژیک توانستم به موفقیت‌های خوبی برسم و مدال‌های زیادی به دست آورم، امیدوارم در بازی‌های آسیایی با ایران بتوانم به مدال و قهرمانی دست پیدا کنم. قراردادی که من با فدراسیون ایران امضا کردم، تا پایان بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ است و تا آن زمان قطعا این‌جا خواهم بود اما بعد از آن را دیگر نمی‌دانم. امیدوارم کاری هم‌اکنون انجام می‌دهیم، روی برنامه پیش برود و خللی درآن وارد نشود تا بتوانیم به اهداف بزرگ خود در ایران برسیم.
درپایان اگر صحبتی دارید، بفرمایید؟
با توجه به این‌که قبل از این با تیم‌های آسیایی دیگری هم کار کردم و دستاوردم کسب ٣ مدال بوده، امیدوارم در ایران نیز بتوانم به همین مسیر ادامه دهم و با سوارکاران ایرانی به سکوهای مهمی دست پیدا کنیم. البته تازه ابتدای کار هستیم و باید دایما تلاش کنیم تا به هدفمان برسیم. نباید فراموش کنیم که رقبای ما نیز درحال تلاش هستند اما این موضوع نباید ما را از هدفمان دور کند.