کفاشی که هوای نیازمندان را دارد

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا، مجله مهر نوشت: خیابان ایران، بی‌شک یکی از محبوب‌ترین خیابان‌های پایتخت است. خیابانی طویل که هرگوشه‌اش یادآور خاطرات زیادی است. از مدارس فراوان این خیابان تا حسینه‌ها و مساجد مشهورش و شخصیت‌هایی که در این خیابان زندگی‌ کرده‌اند این خیابان را یکی از مشهورترین خیابان‌های تهران کرده‌است. خیابانی که هنوز توانسته بافت سنتی خود را حفظ کند و کسبه آنجا همدیگر را به خوبی می‌شناسند. کفاشی «شهرابی» یکی از مغازه‌های این خیابان است که سالها همه اهالی صاحبش را به دست داشتن در کارهای خیر می‌شناسند. کفاش مهربانی که کفش‌های بی استفاده مردم را تعمیر می‌کند تا به دست نیازمندان برساند. با این کفاش مهربان گفتگو کردیم.

تقریبا همه محل از من کفش خریده‌اند

آقای شهرابی متولد ۱۳۲۲ در شهراب است. از ۱۰ سالگی با شاگردی کردن در مغازه‌های مختلف وارد صنف کفاش‌ها می‌شود:« آن وقت‌ها این خیابان پر از کفاشی بود و من هم شروع به شاگردی کردم.در بهارستان و سپهسالار هم حسابی شاگردی کردم تا اینکه از سال ۴۷ این مغازه را گرفتم و از آن موقع اینجا مشغولم.» ۴۸ سال حضور در این محله آقای شهرابی تبدیل به یکی از کسبه قدیمی این خیابان کرده‌است. کسبه‌ای که همه اهالی او را به خوبی می‌شناسند و به قول خودش اهل محل حداقل یکبار از او کفش خریده‌اند و برای بدست آوردن تعداد کفش‌هایی که دوخته باید عدد ۵۰ را در ۳۶۵ روز سال ضرب کنید. چون هر روز یک کفش می‌دوزد.

دوست ندارم مغازه‌ام امروزی باشد

این مغازه کوچک هم کارگاه است و هم محل فروش است و صاحبش پیرمرد آرام و ساکتی‌ست که در جواب همه سوالهایمان به کوتاهترین جواب بسنده می‌کند. حتی دوست ندارد توضیح دهد که خیلی از مشتری‌هایش چهره‌های شناخته شده‌ای هستند که او برایشان کفش دوخته‌است. وقتی می‌پرسم که دلش می خواهدد مثل باقی فروشگاه‌های امروزی شکل و شمایل مغازه‌اش را تغییر بدهد تا شاید حتی فروش بیشتری داشته باشد مخالفت می‌کند و می‌گوید:«همه در این محل مرا این‌طوری می‌شناسند. چون اینجا کارگاه هم هست نمی‌شود خیلی لوکس و امروزی ساخت. من هم به این شیوه عادت کردم.»

کفش‌های بلااستفاده را برای نیازمندان تعمیر می‌کنم

کفش‌های مغازه همگی کار دستان زحمتکش آقای شهرابی ست که می‌گوید همگی چرم طبیعی ست و حتی کفش‌های خودش را خودش می‌دوزد تا کفش‌های خانواده از این لحاظ همیشه تامین باشد. اما آقای شهرابی علاوه بر خانواده به فکر کفش نیازمندان هم بوده‌است. اهالی محل می دانند اگر کفش بلااستفاده‌ای و حتی معیوب هم به دست آقای شهرابی برسد، او با حوصله آنها را تعمیر می‌کند تا به دست نیازمندانی که به او مراجعه می‌کنند برساند. او درباره این کفش‌ها می‌گوید:« کفش‌هایی که به دستم می‌رسد را طوری تعمیر می‌کنم که حداقل تا ۶ماه قابل استفاده باشد.» برای همین است که هیچ‌کس از این مغازه دست خالی بیرون نمی‌رود.