کشف سازه‌های معماری در کهنک سربیشه

به گزارش گروه فرهنگی آنا به‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمد فرجامی سرپرست هیأت کاوش در محوطه باستانی کهنک سربیشه با اعلام این خبر تصریح کرد: «ترانشه کاوش آموزشی به ابعاد 10×10 متر در بخش های میانی محوطه متمایل به سمت جنوب محوطه ایجاد شدکه با ادامه کار به دلیل وسعت زیاد ترانشه، ابعاد آن به 5×10 کاهش یافت.»

به گفته وی، در این کاوش دانشجویان باستان‌شناسی دانشگاه بیرجند در 2 گروه تقسیم شده و هر گروه در یک بخش 5×10 متر مشغول به کار شدند.

فرجامی خاطرنشان ساخت که در کاوش‌های صورت‌گرفته در این ترانشه سازه‌های معماری مربوط به قرون سوم و چهارم هجری و دوران میانه اسلامی و قطعات سفال مربوط به این دوران به دست آمده است.

این باستان شناس تصریح کرد: «با توجه به کاوش‌های انجام‌شده می‌توان گفت اولین استقرارهای ایجادشده در این محوطه استقرارهای دائمی و ثابت مربوط به قرون سوم و چهارم هجری بوده که بعد از مدتی تخریب و در بخش‌های میانی محوطه، سازه‌های مربوط به قرون میانی اسلامی ایجاد شده است.»

به‌گفته فرجامی، در سونداژ لایه‌نگاری که در بخش جنوبی ترانشه 10×10 متر ایجاد شده بین لایه استقراری اولیه و لایه‌های معماری مربوط به قرون میانه اسلامی یک وقفه زمانی مشاهده می‌شود که بر روی این لایه سازه‌های دوره سلجوقی ایجاد شده است.

سرپرست هیأت کاوش در محوطه باستانی کهنک سربیشه اظهار داشت: «با پایان استقرار در دوره سلجوقی کم‌کم محوطه دچار رکود شده و سکونت‌های فصلی یا موقت تنها در بخش‌های غربی محوطه مشرف به روستای کهنک ایجاد و از زمین بخش‌های شرقی و میانی محوطه به‌عنوان زمین کشاورزی استفاده شده است.»

به گفته این باستان‌شناس، در دوره‌های پایانی استقرار استحکاماتی در بلندترین بخش محوطه یعنی تپه‌ای که در بخش غربی وجود دارد ایجادشده که تا اواخر دوره تیموری سرپا بوده و بعداز این دوران قلعه دچار تخریب شده است.

فرجامی تصریح کرد: «در بررسی‌های سطحی در این محوطه آثار سازه‌های معماری مربوط به قرون میانی اسلامی خرابه‌های یک آسیاب مربوط به دوره قاجار نشانه‌های وجود دو کوره آجرپزی در محدوده قابل مشاهده است.»