حال و روز ناخوش «سونامی» و «نابودگر» بر روی «شیاپ چانگ»؛ سقوط آزاد تکواندوکاران از «عرش» به «فرش»
تیم ملی تکواندو در مسابقات گرندپری تنها با مدال طلایی سجاد مردانی کار خود را پایان داد و این ناکامی با حذف از جام جهانی باکو با اوج خود رسید، به‌راستی چه بر سر تکواندوی ایران آمده که این روزها جز ناکامی در المپیک ریو، گرندپری و جام جهانی چیزی دیگر سهم ملی پوشان ما نمی شود؟!
فرزانه شریفی، گروه ورزشی- هنوز چهار ماه از شکست تلخ تکواندوکاران در المپیک ریو نگذشته بود که دوباره تکواندوی ایران بر روی خط ناکامی قرار گرفت؛ این بار شاگردان مقانلو در باتلاق باکو گرفتار شدند. در مسابقات گرندپری سهم ایران تنها یک مدال طلا توسط سجاد مردانی بود و در جام جهانی باکو هم تکواندوکاران به قدری ضعیف کار کردند که توان مقابله با تیم بی نام و نشان ترکیه را هم نداشتند و مقابل این تیم زانو زدند و حذف شدند. به طور حتم حذف از مسابقات جام جهانی و کسب تنها یک مدال طلا از مسابقات گرندپری کارنامه قابل قبولی برای خانواده تکواندو نیست. سوال امروز این است تکواندوی ایران که قبل از المپیک ریو در همه مسابقات گرندپری و جهانی طلایی بود حالا چه شده است که به این روز افتاده است؟
ریو و حسرت مدال هایی که بر دل تکواندوکاران ماند
تکواندوی ایران مرداد ماه امسال راهی ریودوژانیرو شد تا در المپیک 2016 شرکت کند همه این باور را داشتند که کاروان ایران در رشته تکواندو به طور حتم دست پر به ایران بر‌می گردد اما در اوج ناباوری قهرمانان و دارندگان رنکینگ اول جهان در ریو ناکام ماندند و مقابل ضربات حریفان توان مقابله نداشتند و در آخر هم هر سه تکواندو کار شکست خورده و ناکام به ایران برگشتند. بعد از المپیک ریو فدراسیون و اعضای کادر فنی با حاشیه های زیادی روبه رو شدند، البته که شروع حواشی از المپیک ریو شروع شد. جایی که رضا مهماندوست بهترین مربی تکواندو البته از کشور آذربایجان؛ با تکواندوکار خود میلاد بیگی مقابل هم وطن خود( مهدی خدابخشی) ایستاد و تکواندوکار ایران را ناک اوت کرد.
مزدوری که بهترین مربی تکواندو در جهان شد
بعد از این شکست تلخ رئیس فدراسیون تکواندو به جای اینکه به دنبال راهکار باشد به ادبیات نه چندان خوشایند متوسل شد. پولادگر به جرم اینکه مهاندوست برای کشوری غیر از کشور خودش افتخارآفرینی کرده او را مزدور و خائن خواند. البته شاید پولادگر فراموش کرده بوده خودش این راه را جلوی پای مهماندوست قرار داد و تنها چند ماه قبل از المپیک لندن او را از تیم ملی اخراج کرد و دیگر اجازه حضور در تیم ملی را به او نداد. حالا «رضا مهماندوست» سرمربی ایرانی تیم ملی جمهوری آذربایجان، عنوان بهترین مربی جهان را از آن خود کرد که البته در کشور خودمان مزدور خطاب شد.
این پایان ماجرا و حواشی تکواندو نبود؛ قهر مردان المپیکی از اردوی تیم ملی و جدای مهدی بی باک از کادر فنی همه دست به دست هم دادند تا نشان دهند اوضاع فدراسیون تکواندو بر وقف مراد نیست. بعد از ناکامی در المپیک ریو مسئولان فدراسیون به جای حل مشکل تنها به یک جمله بسنده کردند؛ «ناکامی در المپیک ریو یک اتفاق بود و باید در مسابقات بعدی این ناکامی را جبران کنیم.» اما باخت حجی زواره و فرزان عاشورزاده و حذف تیم ملی از جام جهانی باکو نشان داد این ناکامی ها چندان هم اتفاقی نیست. سوالی که بعد از المپیک ریو بار‌ها پرسیده شد اما از سوی مسئولان فدراسیون تکواندو به آن جواب روشنی ندادند این بود که چه بر سر تیم ملی و تکواندوکاران آمده است که آنها تنها به یک مدال در گرندپری بسنده کردند؟ این تیم که روزی نابودگر و سونامی داشت چرا باید مقابل تیم بی نام ونشان ترکیه نتیجه را واگذار کند و در نهایت حذف شوند؟
بعد از شکسن تلخ مردان تکواندوی ایران در المپیک و در در حالی که هادی ساعی، یوسف کرمی، مرتضی کریمی، محمدباقری معتمد و دیگر نامداران تکواندو در حال انتقاد از عملکرد تیم ملی و فدراسیون در المپیک ریو بودند پولادگر رئیس فدراسیون به رغم تمام پیش بینی ها باز هم به کادرفنی تیم ملی اعتماد کرد تا بیژن مقانلو دوباره هدایت تیم ملی در مسابقات گرندپری و جام جهانی باکو را برعهده بگیرد. این انتخاب سوال برانگیز واکنش های مختلفی به همراه داشت؛ از جمله عدم حضور مهدی خدابخشی که پیش از این گفته می شد با مقانلو اختلاف نظر دارد و به همین دلیل بعد از المپیک ریو در اردوی تیم ملی حاضر نشد تا جنگ آنها علنی شود. مقانلو برای حضور خدابخشی در مسابقات گرندپری و جام جهانی با او تماس گرفت اما پاسخی از خدابخشی دریافت نکرد.
با همه اتفاقات و ناکامی که فدراسیون و تیم ملی در المپیک ریو به دست آوردند اما کادرفنی به مسابقات گرندپری و جام جهانی باکو امیدوار بود تا بتواند بخشی از ناکامی های خود را در المپیک ریو جبران کنند؛ امیدی که البته به سراب تبدیل شد و به گفته مرتضی کریمی مربی سابق تیم ملی رئیس فدراسیون هم خودش می دانست در این مسابقات نتیجه قابل قبولی نمی تواند بگیرد چرا که مسعود حجی زواره، ابولفضل یعقوبی و بهنام اسبقی حتی در لیگ هم عملکرد قابل قبولی نداشتند چه برسد به این که در مسابقات جام جهانی افتخارآفرینی کنند. به گفته کریمی میلاد بیگی که برای کشور آذربایجان در المپیک به میدان رفته بود بعد از این رقابت ها دو بار برای آمادگی بیشتر در مسابقات شرکت کرده بود؛ در حالی که تکواندوکاران ما تا مدتها که بدون مربی بودند و بعد از آن هم که مقانلو دوباره هدایت تیم را در دست گرفت وقتی برای آمادگی برای حضور در مسابقات نداشتند. کریمی در بخش هایی از صحبت هایش تاکید کرده بود که مسئولان فدراسیون مقانلو را دوباره روی کار آوردند تا بهانه خوبی برای برکناری اش داشته باشند و بعد از آن هم حسن ذوالقدر که دوستی دیرینه ای با پولادگر دارد هدایت تیم ملی را باز هم بر عهده بگیرد. این حدس و گمان ها حالا بیشتر از قبل رنگ واقعیت به خود گرفت چرا که حسن ذوالقدر مدیر تیم های ملی امروز از سمت خود استعفا داد.
کوچ تکواندوکاران و سرمایه سوزی در فدراسیون پولادگر
در یکی دو سال اخیر فدراسیون تکواندو بیشتر از همه فدراسیون‌ها دیگر با معضلی به نام کوچ ورزشکاران روبه رو بود. رضا مهماندوست در راس کادر فنی تیم تکواندو جمهوری آذربایجان حضور یافت و به دنبال آن میلاد بیگی و سینا بهرامی هم دعوت شدند. چند وقت پیش هم که پیام قبادی به جمع آنها اضافه شد. چند روز پیش هم محمد باقر معتمدی دارنده مدال نقره المپیک لندن ترجیح داد برای کشور آذربایجان پا بزند که البته فدراسیون ایران مانع از این کار شد. به نفراتی که از ایران رفتند راحله آسمانی و سهیلا سیاحی و محمد احمدی را هم اضافه کنید.
به هر روی این نفرات از ایران رفتند و برای کشوری غیر از ایران افتخارآفرینی کردند، مرتضی کریمی سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در مورد مهاجرت تکواندوکاران گفته بود: «یکی از علت های اصلی مهاجرت تکواندوکاران عدم حضور در میادین رسمی و بین المللی است. به تعبیری دیگری فدراسیون تکواندو به قدری بر روی نفرات اصلی خود تاکید دارد که شاید تکواندوکارانی که از ایران رفتند باید سال ها پشت خط نفرات اصلی می ایستادند و اصلا اجازه حضور در میادین بین المللی را به آنها داده نمی شد به همین دلیل رفتن به کشور دیگر و نشان دادن توانایی خودشان را به ماندن در تیم ملی ترجیح دادند.»
شاید اگر فدراسیون کمتر به نفرات اصلی اش تکیه می کرد و عملکرد تکواندوکاران دیگر را مورد بررسی قرار می داد با این حجم از مهارجرت تکواندوکاران در این یکی دو سال اخیر مواجه نمی شدیم. قبل از برگزاری مسابقات جهانی و گرندپری مسابقات قهرمانی کشور و امید برگزار شد جایی که شاید چندین تکواندوکار مستعد به امید دیده شدن در این رقابت ها شرکت می کنند تا پیراهن تیم ملی را بر تن کنند اما از مسئولان کادر فنی حتی یک نفر هم در این مسابقات حاضر نشد تا عملکرد این تکواندوکاران را از نزدیک مشاهده کنند و زمانی هم که از علت عدم حضور کادر فنی سوال شد حسن ذولقدر مدیرتیم های ملی عنوان کرد اصلا قرار نبود کادر فنی به مسابقات قهرمانی کشور بروند؟! حالا سوال اینجاست که پس چه کسانی از فدراسیون کار پشتوانه سازی را قرار است انجام دهند؟!
مقصر ناکامی‌ها چه کسانی هستند؟ مدیریت فدراسیون، اعضای کادر فنی یا تکواندوکاران؟
فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی سه مرد المپیکی کشورمان بودند. افرادی که تا قبل از المپیک ریو رنکینگ یک جهان را در اختیار داشتند و ملقب به نابودگر و سونامی تکواندو بودند القابی که فدراسیون تکواندو بیشتر از همیشه به آنها می نازید اما نتایج المپیک ریو همه تصورات را خراب کرد. سه مرد قدرتمند المپیکی سرخورده و ناکام به ایران برگشتند. بعد از المپیک فرزان عاشورزاده تغییر وزن داد و در مسابقات گرندپری اجازه حضور نداشت، اعضای کادرفنی امیدوار بودند او در جام جهانی نتیجه خوبی به دست بیاورد اما نشد. مهدی خدابخشی هم نابودگر تکواندو که حالا معلوم نیست به چه کاری مشغول است و بعد از المپیک ریو ترجیح داد از تکواندو و کادر فنی دور بماند. نتایجی که این سه تکواندوکار قبل از المپیک ریو کسب کردند نشان از عدم توانایی آنها و کادر فنی نیست. مقانلو با همین نفرات در مسابقات جهانی و گرندپری بهترین عملکرد را به دست آورده بود؛ پس چه شده است که حالا حال و روز تکواندوکاران این گونه است؟
پولادگر؛ عدم مدیریت صحیح در فدراسیون تکواندو
اهالی تکواندو این اتفاقات و ناکامی را به عدم مدیریت صحیح پولادگر ربط می دهند. او نزدیک به 20 سال است که صندلی ریاست فدراسیون تکواندو را در اختیار دارد. اما در این سال های اخیر پیشکسوتان و افتخارآفرینانی چون هادی ساعی، یوسف کرمی، مرتضی کریمی، فریبرز عسگری، رضا مهماندوست، بهزاد خداداد و... در فدراسیون جایی ندارند. هادی ساعی بعد از کسب نتیجه ضعیف تیم ملی در مسابقات جام جهانی گفت: «متاسفانه به دلیل عدم مدیریت مناسب در فدراسیون تکواندو اتفاقاتی که در 40 سال اخیر بی‌سابقه بوده، الان درحال رخ دادن است. من بیشترین سهم را از این ناکامی متوجه مدیریت فدراسیون می‌دانم چون آنها بودند که تصمیم مناسبی نگرفتند. این نتیجه مبارک آقایان باشد! دیگر طوری شده است که هر کشوری می‌خواهد خودی نشان دهد، مقابل ایران با انگیزه مبارزه می‌کند و پیروز می‌شود. ایران سال قبل نایب قهرمان جهان شده و اینکه چطور حالا مقابل تیمی مثل ترکیه شکست می‌خورد، سوالی است که آقایان باید پاسخگوی آن باشند.»
تکواندوی ایران سال‌های زیادی در جهان حرفی برای گفتن داشت اما امروز شرایطی پیدا کرده که هیچ‌کسی حاضر نیست در آن کار کند. امثال ساعی، باقری‌معتمد و یوسف کرمی، در شرایط فعلی هم که نگاه کنید مهدی خدابخشی بعد از المپیک حاضر نشدند به تیم‌ملی برگردد و فدراسیون نیز قادر نیست اختلافات را رفع کند. بهتر نیست مسئولان وزارت ورزش تدبیری بیاندیشند و به حال رشته‌ای که ورزشکاران آن در جهان می‌توانستند حرفی برای گفتن داشته باشند فکری کنند.
انتهای پیام/
