حسین رضازاده: تمسخر عباس جدیدی در فضای مجازی درست نیست

*‌ از تغییرات در وزارت ورزش شروع کنیم. به‌عنوان یک مدیر ورزشی نظرتان درباره حضور سلطانی‌فر چیست؟
بعد از این‌که سلطانی‌فر در دوره نخست نتوانست برای حضور در وزارت ورزش رأی اعتماد بگیرد، ٥، ٦ ماه با ما همکار بود و وقتی از نزدیک با او آشنا شدم، حسرت خوردم که چرا نتوانست مسئولیت وزارت ورزش را برعهده بگیرد. قطعا حضور سلطانی‌فر اتفاق خوبی است اما‌ ای کاش همان ٣‌سال قبل این اتفاق رخ می‌داد. به‌هرحال نتایج المپیک می‌تواند متر خوبی برای ارزیابی عملکرد وزیر ورزش باشد و متاسفانه در این دوره افت محسوسی نسبت به دوره قبلی المپیک داشتیم. از سوی دیگر وضع وزارت ورزش هم کاملا به هم ریخته بود و هر فردی برای خودش یک جا مدیریت می‌کرد. امیدوارم سلطانی‌فر بتواند ورزش را به جایگاه اصلی خود برساند.
*‌ البته به نظر می‌رسد زمان زیادی برای تغییرات اساسی در ورزش تا پایان دولت فعلی باقی نمانده است!
مشکل اصلی همین زمان است اما بازهم موفقیت‌های مقطعی می‌تواند مردم را خوشحال کند. این‌که بتوانیم رشته‌های المپیکی را تقویت کنیم و در رقابت‌های بین‌المللی به موفقیت برسیم، شاید برای همین چند ماه کافی باشد. به‌عنوان مثال تیم شمشیربازی توانست افتخار بزرگی کسب کند و مردم از این اتفاق خوشحال هستند. از سوی دیگر رشته وزنه‌برداری وضع خوبی ندارد و همه از ما می‌پرسند که چرا همه چیز متوقف شده است.
* شما هم مثل برخی از هواداران اعتقاد دارید که همه چیز در وزنه‌برداری متوقف شده است؟
به هر حال مردم به من لطف دارند و هنوز هم وقتی مرا می‌بینند، بابت اتفاقات وزنه‌برداری می‌پرسند. مثلا در همین مراسم ترحیم پورحیدری که حاضر شده بودم، می‌گفتند زمان مدیریت شما خیلی وضع بهتر بود. مدیریت فدراسیون معلوم نیست با چه سیستمی جلو می‌رود اما می‌بینیم پیشکسوتانی که قبلا حمایت می‌کردند، الان از وضع موجود گلایه دارند. متاسفانه فضا کاملا بسته است و حتی به رسانه‌ها نیز می‌گویند فلان اخبار را بیرون ندهید. جای قهرمانان جهان و المپیک در این فدراسیون کجاست؟ من به کنار؛ امثال کوروش باقری، شاهین نصیری‌نیا، حسین توکلی، برادران پانزوان و... همگی بیرون هستند.
* اعتقاد دارید عملکرد فدراسیون در زمان شما بهتر از فدراسیون فعلی بود؟
شما نتایج المپیک ٢٠١٢ و ٢٠١٦ را با هم مقایسه کنید. ما ٤ مدال در لندن گرفتیم و با مثبت شدن دوپینگ حریفان سعید محمدپور، او هم طلایی شد و کیانوش رستمی هم نقره‌ای شد تا در مجموع ٢ طلا و ٣ نقره داشته باشیم و این نشان می‌دهد بهترین نتایج تاریخ وزنه برداری در المپیک را ثبت کردیم. البته می‌توانیم بهتر از این هم نتیجه بگیریم، به شرط این‌که از همین حالا برای المپیک ٢٠٢٠ کار کنیم، نه این‌که یک‌سال به المپیک مانده به فکر باشیم.
* بعد از اتفاقات سنگین وزن المپیک ٢٠١٦، مسئولان اعلام کردند علیه ایران ناداوری شده اما در نهایت مجبور به عذرخواهی شدند!
جا دارد یک نکته را دراین‌باره بگویم. تمام ورزشکاران ما در سال‌های اخیر و در رشته‌های مختلف نمایندگان رژیم صهیونیستی را به رسمیت نشناختند و برای مسابقه ندادن، از فدراسیون جهانی عذرخواهی هم نکردند اما این بار اتفاقی رخ داد که فدراسیون وزنه‌برداری ایران طی نامه‌ای رسمی عذرخواهی کرد. این موضوع نشان می‌دهد که کار اشتباهی صورت گرفته و عذرخواهی هم انجام شده اما آقایان می‌گویند که از دیپلماسی خود استفاده کرده‌اند. اگر واقعا اعتراضمان به جا بود که باید از حقمان دفاع می‌کردیم، نه اینطور شرایطی را رقم بزنیم.
* جدا از این مسائل، آیا حرکات بهداد سلیمی در المپیک واقعا خطا بود؟
بهداد سلیمی واقعا غیرت زیادی به خرج داد که با وجود مصدومیت به المپیک رسید. شاید من هم جای او بودم، نمی‌توانستم ٥ ماه بعد از جراحی به المپیک برسم. در یکضرب هم حرکات او فوق‌العاده بود اما اشتباه اصلی از سوی کادرفنی صورت گرفت که وزنه بالایی را برای حرکت اول بهداد در نظر گرفت که اگر اینطور نمی‌شد، حداقل مدال او قطعی شده بود.
* درنهایت هم این اتفاقات باعث شد تا رکورد مجموع المپیک که در اختیار شما بود، شکسته شود.
همه کشورها کار می‌کنند و به‌ویژه برای سنگین وزن برنامه دارند اما اگر بهداد سلیمی می‌توانست با او رقابت کند، این رکورد هم شکسته نمی‌شد. من این رکورد را ١٦‌سال قبل زدم و مشخص است که بعد از این همه‌سال تمام کشورها به فکر شکستن رکورد هستند اما خود ما که این رکورد را داریم، برنامه درستی نمی‌کنیم.
*‌ شما در کنفدراسیون وزنه برداری آسیا صاحب کرسی هستید. در این مدت همکاری با فدراسیون ایران داشته‌اید؟
هیچ همکاری صورت نمی‌گیرد و حتی من برای سفرهایی که دعوت می‌شوم،‌ تمام کارهای سفر را هم خودم انجام می‌دهم. مثلا در همین ماجرای عذرخواهی از فدراسیون جهانی شاید اگر از من کمک می‌خواستند،‌ می‌توانستم با رایزنی‌های لازم کمکی انجام دهم.
* همگان شما را به‌عنوان یک قهرمان ورزشی می‌شناسند اما به نظر می‌رسد این روزها بیشتر درگیر سیاست هستید؟
من سیاسی نیستم و در شورای شهر هم که هستم، ریاست کمیسیون ورزش را برعهده دارم و اصلا از ورزش دور نیستم.
* شاید در تمام کشورهای دنیا از قهرمانان ورزشی در پست‌های ورزشی آن کشور استفاده می‌شود اما اینجا...
اصلا بحث شخصی خودم نیست و خیلی از قهرمانان المپیک هستند که بیرون مانده‌اند.‌ سال قبل که انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری بود، من بارها اعلام کردم دوست دارم در وزنه برداری بمانم اما از وزیر تا سایر دوستان اعلام کردند که نمی‌شود. من ٦‌سال در فدراسیون بودم و عملکردم مشخص بود. حسین رضازاده از جنس ورزش و زجرکشیده این رشته است. از ١٣، ١٤ سالگی وزنه زدم و تمام مشکلات را به جان خریدم تا این‌که رئیس فدراسیون شدم. در تمام کشورها اینطور است که اگر قهرمانان رئیس هم نباشند،‌ به‌عنوان مشاور از آنها استفاده می‌کنند.
* نظرتان درباره اتفاقاتی که اخیرا برای عباس جدیدی، همکار شما در شورای شهر بعد از انتشار عکسش با زنده یاد پورحیدری رخ داده، چیست؟
من از جدیدی این موضوع را جویا شدم و گفت که آن عکس را عمدا نگرفته است. البته زنده یاد پورحیدری در بخش مراقبت‌های ویژه بود و حتی خبرنگاران هم نمی‌توانستند به آن بخش بروند. در مجموع کار خوبی نیست که عکس یک بیمار در آن حالت منتشر شود اما جدیدی می‌گفت نیتش به‌عنوان یک ورزشکار ملاقات از پورحیدری بوده است. به‌هرحال او باید بیشتر در این مسائل دقت کند اما اتفاقاتی که توسط برخی افراد در این چند روز در شبکه‌های اجتماعی رخ داده و عکس جدیدی را برای تمسخر پخش کرده‌اند، اصلا جالب نبود. جدیدی هم قهرمان همین کشور بوده و نباید با او اینطور برخورد شود.