اهدای دیوان اشعار امیری فیروزکوهی به خط خود شاعر، به کتابخانه و موزه ملی ملک

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک، موقوفه آستان قدس رضوی، امیربانو کریمی، دختر بزرگ امیری فیروزکوهی، این نسخه ارزشمند و یگانه خطی را در روز نوزدهم مهر، هم‌زمان با سی و دومین سال‌روز درگذشت این شاعر بزرگ معاصر به کتابخانه و موزه ملی ملک اهدا و وقف کرد.

امیربانو کریمی درباره علت اهدا و وقف این دیوان ارزشمند خطی می‌گوید «زنده‌یاد پدرم، این دیوان را در سه مجلد به خط خودشان نوشته بودند. ایشان با علامه سیدجلال‌الدین آشتیانی، استاد فلسفه و عرفان اسلامی، دوستی فراوان داشتند. هنگامی که دیوان را به ایشان نشان داده بودند، سیدجلال‌الدین آشتیانی، دست‌خطی بر صفحه نخست یکی از مجلدهای دیوان نوشته و به پدرم سفارش کرده‌اند که دیوان دست‌نویس اشعارشان را بهتر است بر امام رضا علیه‌السلام وقف کنند. این وقف اما در زمان زندگی پدرم انجام نپذیرفت. این دیوان پس از درگذشت پدرم نزد ما نگهداری می‌شد».

وی افزود: «اخیرا به پیشنهاد برخی از اهل فرهنگ برآن شدم این نسخه بی‌همتا را به کتابخانه و موزه ملی ملک وقف کنم که از معظمات تشکیلات کتابخانه‌ای در ایران به شمار می‌آید. اخیرا از کتابخانه و موزه ملی ملک با من تماس گرفتند و دعوت کردند در میانه‌های مهر 1395 خورشیدی از آنجا بازدید کنم. قرارمان برای روز 19 مهر هماهنگ و تنظیم شد؛ بی‌آن که هر دو سو بدانیم آن روز، سالگرد درگذشت زنده‌یاد امیری فیروزکوهی است. یک روز پیش از قرار وعده‌شده در واقع با یادآوری دخترم دریافتم روزی که مقرر شده است به کتابخانه و موزه ملی ملک بروم تا دیوان اشعار زنده‌یاد پدرم به خط خودشان را به آن گنجینه اهدا و وقف کنم، با سالگرد درگذشت پدر هم‌زمان شده است. این مساله برایم بسیار شگفت‌انگیز بود؛ شاید بر درستی این کار نشانی بود».

شاعر قصیده و غزل

سیدکریم امیری فیروزکوهی، از شاعران معاصر ایران، در سال 1289 خورشیدی در فیروزکوه زاده شد و در سال 1363 خورشیدی در تهران درگذشت. او هم در مدرسه‌های نوین همچون کالج امریکایی درس آموخت، هم از محضر استادانی چون آقا شیخ عبدالنبی کجوری و آقا سیدحسین مجتهد کاشانی بهره برد. امیری فیروزکوهی به اندازه‌ای شیفته شخصیت صائب تبریزی و سبک هندی بود، که به همان شیوه و سبک شعر می‌سرود. او که در غزل‌ها و قصیده‌هایش، «امیر» تخلص می‌کرد، زبان عربی را نیز می‌دانست و به آن شعر نیز می‌سرود. امیربانو کریمی نیز از تبار کاروانیان شعر و ادبیات است. او زاده سال 1310 خورشیدی در تهران، نخستین فرزند کریم امیری فیروزکوهی شاعر، همسر مظاهر مصفا شاعر و استاد دانشگاه و مادر علی مصفا بازیگر سینما است. امیربانو کریمی، مدرک دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت و به کسوت استادی در همان دانشگاه درآمد. او که متخصص در شعر سبک هندی و یک صائب‌شناس کارآگاه به شمار می‌آید، در سال 1383 خورشیدی به عنوان چهره ماندگار زبان و ادبیات فارسی برگزیده شده است.

قصیده‌ای در ترجمه بُرده بوصیری، در دیوان امیری

امیربانو کریمی به یک رخداد جالب در زندگی امیری فیروزکوهی اشاره می‌کند که در دیوان اشعارش نیز بازتابانده شده است. وی در این‌باره می‌گوید «سیدجلال‌الدین محدث ارموی، قرآن‌پژوه، تصحیح‌کننده و پژوهش‌گر متن‌های کهن که با پدرم دوستی داشت، روزی نسخه عربی بُرده بوصیری را نزد او آورد و او را برانگیخت آن قصیده یگانه را به شعر فارسی بازگرداند. برده بوصیری یا قصیده ستاره‌ها، اثر جاودانه منظومِ شرف‌الدین محمد بن سعید بوصیری شاعر مصری سده هفتم هجری به شمار می‌آید که در منقبت حضرت پیامبر (ص) سروده است. برده، قصیده‌ای استوار، روان و خیال‌انگیز است که با کمال زیبایی، متانت و به کارگیری فنون ممتاز ادبی سروده شده است. زنده‌یاد پدرم چنین کرد. آن قصیده به فارسی در این دیوان دست‌نویس ایشان آمده است و مساله‌ای جالب به شمار می‌آید».

دیوان اشعار امیری فیروزکوهی به خط او اکنون در کتابخانه و موزه ملی ملک، در کنجی آرام گرفته است. این هدیه ارزشمند که با هدف تقدیم بر آستان امام رضا علیه‌السلام به این موقوفه متعلق به او وقف شده است، اکنون به کاروان فرهنگ و هنر این سرزمین، گردآمده در یک گنجینه کهن، می‌پیوندد.