رند پال؛ در سیاست خارجی دموکرات و در سیاست داخلی جمهوری‌خواه

رویا درخشان، گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا: رند پال، فارغ‌التحصیل مدرسه پزشکی دانشگاه دوک است و از ۱۹۹۳ به چشم پزشکی مشغول بوده‌ است. پال در سال ۲۰۱۰، به عنوان نامزد جمهوری‌خواه سنای ایالات متحده از کنتاکی وارد عرصه سیاست شد و با وجودی که هرگز پیش از آن سمت سیاسی نداشت در رقابت‌های مقدماتی توانست رقبای خود را شکست دهد و در سال 2011 رسما به عنوان سناتور ایالت کنتاکی کار خود را آغاز کرد. پال به عنوان یکی از اعضای جنبش «تی پارتی»، از مدافعان محدودیت دوره زمانی صدارت مسئولان، متمم بودجه متوازن و لایحه کوچک‌سازی حجم دولت فدرال است. او به دلیل موضع‌گیری‌های مستقل خود در بسیاری از مسائل سیاسی و مقابله با جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها، طی دو سال گذشته اهمیت و شهرت بسیاری پیداکرده است.

پال که مخالف حضور فرامرزی آمریکا در جنگ‌های خاورمیانه است از سوی هم حزبی‌های خود به انزواطلبی متهم شده و انتقادات تند و تیز بسیاری را به سوی خود معطوف داشته‌ است. رویکرد محافظه‌کار و غیر‌مداخله‌گرانه وی به پدرش که او نیز به اصطلاح یک انزواطلب است و عقیده دارد آمریکا باید خود را از عرصه های جهانی دور نگاه دارد، شباهت دارد اما موضع پال با تفکر حزب جمهوری‌خواه در چند دهه گذشته فاصله بسیار گرفته است.

پال جوان در دو سال گذشته چند بار مواضع خود را در حوزه‌های مختلف تغییر داد و این امر نیز آتش انتقاد از وی در محافل سیاسی را دامن زد.

او که از سال گذشته سودای راه یافتن به کاخ سفید را نیز در سر می‌پروراند هفته گذشته و طی مراسمی رسمی در لوئیزویل، بزرگترین شهر کنتاکیو با حضور قریب به هزار نفر از هواداران جمهوری‌خواه و خبرنگاران بسیار، حضور خود در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را اعلام‌کرد.

در طول یک ‌سال گذشته زمزمه حضور وی در این انتخابات نیز جنجال‌های بسیاری بر پا کرد.

دیک چنی، نائب رئیس اسبق حزب جمهوری خواه ، چندی پیش در مصاحبه‌ای در شبکه ان.بی.سی مدعی شد از نظر وی هیلاری کلینتون و رند پال، هیچ یک رئیس‌جمهوری نمی‌شوند.

وی‌ در خصوص هیلاری کلینتون، اولین وزیر امور خارجه دولت اوباما، که یکشنبه شب نیز رسما حضور خود در انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا را اعلام کرد، اظهار کرد که هیلاری در زمان خود سیاست خارجی ضعیفی را ارائه داد و در پاسخ به این سوال که بین سیاست خارجی کلینتون و پال کدام یک را ترجیح می دهد، گفت وی با دیدگاه‌های خودش راحت‌تر است!

سناتور جمهوری‌خواه کنتاکی در سخنرانی مهمی که در آبان سال گذشته ارائه داد، چهار اصل مهم را مبنای کار خود در حوزه سیاست خارجی عنوان کرد:

نخست، جنگ زمانی ضروری است که آمریکا مورد حمله یا تهدید قرار گرفته باشد یا منافع حیاتی آمریکا مورد حمله یا تهدید قرار گرفته باشد و در غیر این‌صورت ضروری نیست.

دوم اینکه کنگره، که متشکل از نمایندگان مردم است باید تصمیم دخالت در جنگ را بگیرد. هیچ جنگی بدون اجازه کنگره انجام نمی‌شود.

سوم اینکه وجود صلح و امنیت مستلزم تعهد به سیستم دیپلماسی و رهبری است. این به معنی گسترش پیوندهای بازرگانی و دیپلماتیک با سراسر جهان است.

چهارم اینکه قدرت ما منوط به قدرت اقتصادی ماست. وقتی بدهی ملی زیاد است، رشد امنیت ملی کند خواهد بود.

این سخنرانی که البته بیانگر تمام دیدگاه‌های وی نبود، نشان داد پال خواهان کاهش تعهد آمریکا نسبت به حضور در جنگ‌های خارجی است. سیاستی که به مذاق هم‌حزبی‌هایش خوش نمی‌آید.

پال موافق حمله به افغانستان بوده اما از اوباما به خاطر دستور تشدید آن انتقاد کرد. او از دخالت در امور لیبی نیز انتقاد کرد و مدعی شد لیبی اکنون به مرکز استقرار «جهادگران افراطی» تبدیل شده است. پال موافق بمباران داعش در سوریه است اما با مسلح کردن شورشیان موسوم به میانه‌‌رو در این کشور مخالف است.

البته پال در اکثر موارد دیگر با اوباما موافق است و بر خلاف هم‌حزبی‌های خود به انجام مذاکرات هسته ای با ایران تمایل دارد. پال در انجام مذاکره برای حل بحران اوکراین و گسترش روابط دوستانه با چین نیز با اوباما موافق است.

در مجموع، به نظر می رسد پال نقاط مشترک بسیاری با اوباما و نه مثلا با هم‌حزبی خود مک کین دارد.

البته وی بسیار هوشمندانه بر انتقاد از اوباما نیز تمرکز می‌کند و سعی دارد نقاط اشتراک خود را کمرنگ‌تر از نقاط اختلاف قرار دهد.

پال در طول یک‌سال گذشته سفرهای بسیاری به ایالات‌های کلیدی آمریکا که انتخابات مقدماتی در آنها برگزار می‌شود، انجام داد و در سخنرانی‌های خود تلاش کرد تا وجهه جدیدی از حزب جمهوری‌خواه را ارائه دهد.

او حزب جمهوری‌خواه را حزبی معرفی کرد که پذیرای تمام اقشار جامعه آمریکا بوده و به هیچ کس «نه» نمی‌گوید. او معتقد است این حزب نباید پیام خود را با محدود نمودن خود تضعیف نماید و بایستی با رای‌دهندگان سیاه‌پوست و اسپانیایی‌تبار ارتباط گسترده‌تری داشته باشد.

پال‌ بر این باور است که پیروزی نیازمند یک برنامه مدون و عمل‌گرا است. او در سخنرانی‌های متعدد خود در سفرهای بسیاری که داشت، تلاش کرد تا حمایت جمعیت کارگر، تجار، رنگین‌پوست و حتی مجرمان سابقه‌دار را نیز جلب کند. او به دفعات به موضوع حق رای افراد سابقه‌دار پرداخته و اذعان داشت «من می‌خواهم مردم حقوق خود یعنی حق رای دادن و دیگر حقوق ذکر شده در متمم دوم قانون اساسی را باز پس گیرند».

وی همچنین لایحه ای به مجلس سنا معرفی کرد که به نظر می‌رسید از طرفداری حامیان اسرائیل برخوردار شود. به موجب این لایحه که قانون «با اسرائیل بمانید» نام گرفت، دولت جدید‌التاسیس فلسطین فقط در صورتی می‌تواند از کمک‌های آمریکا بهره ببرد که حق موجودیت اسرائیل به عنوان یک دولت یهودی را به رسمیت بشناسد، آن را به‌صورت علنی اعلام کند و به اجرای آتش‌بس نیز تن در دهد. اما جالب آن است که لایحه پیشنهادی پال جوان با مخالفت بزرگترین لابی طرفدار اسرائیل در آمریکا مواجه شد و حتی در مجلس سنا که اکثریت آن همواره مدعی حمایت از اسرائیل می‌باشند نیز حمایتی کسب نکرد و رد شد.

اکنون پال جوان یک گام به راه یافتن به کاخ سفید نزدیک‌تر شده است. نظرسنجی‌های صورت گرفته در آمریکا حاکی از اقبال عمومی تقریباً مشابه میان پال، جب بوش و تد کروز، دو نامزد دیگر از حزب جمهوری‌خواه است.

پال، توقف جاسوسی‌های غیرقانونی، پایان بدهی اقتصادی و آسیب‌های وارده به آمریکا توسط دولت اوباما را از دلایل حضور خود در این عرصه از رقابت‌های ریاست‌جمهوری آمریکا عنوان کرده‌است.

جب بوش و تد کروز، هر دو سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌تری نسبت به پال دارند اما تد کروز نیز از چهره‌های شاخص جنبش «تی پارتی» و از منتقدان سرسخت سیاست‌های خارجی اوباما به شمار می‌آید. تد کروز 44 سال دارد و سناتور ایالت تگزاس است.

جب بوش، برادر جرج واکر بوش و فرماندار سابق ایالت فلوریدا است. او تلاش می‌کند تا به عنوان سومین بوش از خاندان خود به کاخ سفید راه یابد اما نطرسنجی‌هایی که طی ماه‌های گدشته و مدت اندکی پس از اعلان نامردی وی برای انتخابات انجام شد، رویاهای او را به کابوسی سخت تبدیل ساخته است. جب بوش تا این لحظه تصمیم نهایی خود برای حضور در انتخابات را به طور رسمی اعلام نکرده‌است و به نظر می‌رسد همچنان در حال بررسی این راه دشوار است.