اردوگاه یرموک در لبه نابودی؛ هر قرص نان ده دلار

احمد و خانواده‌اش اگر خیلی خوش‌شانس باشند، هرروز می‌توانند یک وعده غذایی در اردوگاه آوارگان یرموک داشته باشند؛ وعده غذایی شامل دو بشقاب برنج پخته‌شده به همراه آب غیرقابل آشامیدن. البته بقیه از همین هم محروم هستند و شاید در طول روز فقط یک بشقاب آب با کمی ادویه داخل آن بخورند که به‌عنوان سوپ به آنها داده می‌شود؛ در واقع هیچ‌کدام از اینها نمی‌تواند درد گرسنگی ساکنان این اردوگاه را از بین ببرد.

به گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا به نقل از روزنامه گاردین، احمد یکی از ساکنان این اردوگاه فلسطینی‌ها است که در چند کیلومتری پایتخت سوریه قرار دارد. او که برای حافظت از جان خود، نام مستعار احمد را برای خودش انتخاب کرده است، می‌گوید: ما اینجا در حال مرگ هستیم و اردوگاه یرموک در حال نابودی کامل است. یرموک که زمانی جز حومه جنوبی دمشق بود و جمعیتی نزدیک به 200 هزار نفر داشت، طی دو سال گذشته و به دلیل درگیری‌های اطراف سوریه متحمل خسارات فراوانی شده است.

ساکنان این اردوگاه که حال تعدادشان به حدود 18 هزار نفر رسیده از بیماری‌های متعددی رنج می‌برند و از سوءتغذیه گرفته تا بیماری‌های کلیوی در میان آنها دیده می‌شود. در بحبوحه این مشکلات فراوان بود که از حدود یک ماه پیش گروه تروریستی داعش به این اردوگاه حمله و بخش زیادی از آن را تصرف کرد. احمد در این زمینه می‌گوید: وضع در داخل اردوگاه بسیار اسفناک است. آب، برق و غذای کافی وجود ندارد و داعش نیز در کنار کشتار مردم، در حال تخریب اردوگاه است. این روزها در بیشتر مناطق اردوگاه، درگیری و جنگ مشاهده می‌شود. وی افزود: داعش به‌محض اینکه وارد اردوگاه شد، پرچم فلسطین را آتش زد و تعدادی از شهروندان را سر برید.

منابع خبری می‌گویند طی یک ماه گذشته بین دو تا چهار هزار نفر از ساکنان این اردوگاه گریخته و به روستاهای اطراف همچون یلدا، بابل و بیت ساحم در اطراف دمشق رفته‌اند. اما آنهایی که داخل اردوگاه باقی‌مانده‌اند، آینده تاریکی در انتظارشان است. در این میان، قیمت مواد غذایی رشد فزاینده‌ای داشته است به‌گونه‌ای که قیمت یک قرص نان به حدود 10 دلار رسیده است. شهروندان باید چند کیلومتر پیاده رفته تا بتوانند از جاده منتهی به یلدا مقداری غذا بخرند. اما بیشتر ساکنان در خانه‌های خود باقی بمانند زیرا تبادل آتش میان طرفین و یا تک‌تیراندازها ممکن است هرلحظه جان آنها را بگیرد.

گفته می‌شود در سال 2014 نزدیک به 200 نفر به دلیل گرسنگی جان خود را داخل اردوگاه یرموک از دست دادند. سالم سلامه، رئیس امور حقوق بشر فلسطینی‌ها در سوریه و یکی از ساکنان سائق یرموک به این موضوع اشاره می‌کند که نیاز فراوانی به تجهیزات پزشکی وجود دارد و کمبود آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌ها باعث شده درمان مجروحان به‌کندی انجام شود. فعالان رسانه‌ای می‌گویند پیش از حمله داعش، ساکنان این اردوگاه و افرادی که از آنجا فرار کردند بیماری متعددی از جمله یرقان، سوءتغذیه و همچنین بیماری‌های روحی و روانی همچون افسردگی را تجربه کرده بودند.

سلامه حمام یکی دیگر از فعالان این اردوگاه که نام مستعار برای خود انتخاب و به دنبال حملات اخیر اردوگاه را ترک کرده است، می‌گوید: پس از ورود داعش به یرموک، وضع بغرنج‌تر شد زیرا آنها تجهیزات پزشکی باقی‌مانده را دزدیدند و انفجارهای متعددی در مناطق مختلف اردوگاه به وجود آوردند. تنها دو بیمارستان در اردوگاه وجود دارد که پزشکان کمی در آن فعالیت می‌کنند. آن‌طور که گزارش شده یکی از این بیمارستان‌ها به دلیل درگیری‌های چند ماه گذشته آسیب جدی دیده است.

اما فراتر از بحران انسانی، بسیاری از فلسطینی‌های ساکن یرموک احساس می‌کنند از سوی جهان اعراب و جامعه بین‌الملل فراموش شده‌اند و توجه چندانی به این افراد نمی‌شود که نزدیک به دو سال است در محاصره هستند. هزاران نفر از ساکنان یرموک این اردوگاه را ترک کرده و عازم کشورهای همسایه همچون لبنان شده‌اند که در آنجا نیز حقوق محدودی دارند. بسیاری از آنها به هنگام تلاش برای رفتن به اروپا از طریق قایق، جان خود را از دست داده‌اند و در این میان عده کمی توانسته‌اند به کشورهایی همچون سوئد، دانمارک و آلمان رفته و در آنجا زندگی امنی داشته باشند.

سلامه در این زمینه می‌گوید: حسی که من و بسیاری از افرادی که اردوگاه را ترک کرده و نجات یافته‌ایم داریم، حس ناامیدی، ناراحتی و خیانت است که بخش زیادی از آن به دلیل بی‌توجهی جامعه بین‌الملل بوده است. او می‌گوید به‌رغم افزایش خشونت‌های داعش طی دو سال گذشته، چندان توجهی به رنج‌های فلسطینی‌ها نشده است. البته او به بحرانی انسانی اشاره می‌کند که این روزها نه‌تنها در یرموک، بلکه در شمال تا جنوب سوریه در جریان است.

یکی از کارشناسان فلسطینی که حدود شش ماه پیش برای یک مأموریت بشردوستانه به یرموک سفر کرد با اشاره به اوضاع اسفبار آنجا، گفت: فلسطینی‌های ساکن در سوریه بهای جنگ و نزاعی را می‌پردازند که خودشان بخشی از آن نیستند. وی در این زمینه افزود: «ما از این سکوت مرگبار جهان نسبت به این وضعیت عصبانی هستیم. تصمیماتی که در شورای امنیت گرفته می‌شود، هیچ ارزشی ندارند. جامعه بین‌الملل در حال دروغ گفتن به ماست. گاهی تصور می‌کنم ما به این جهان تعلق نداریم و گویی فلسطینی‌ها بخشی از انسان‌های دنیا نیستند.» او با بیان اینکه فلسطینی‌ها در حال حاضر نیاز به یک منجی دارند تا بتواند حداقل ابتدایی‌ترین ملزومات زندگی را در اختیار آن‌ها قرار دهد، گفت: آیا دردناک‌تر از این هم وجود دارد که از گرسنگی جان خود را از دست بدهیم؟