مرحله نخست مطالعات سایت موزه شادیاخ نیشابورتکمیل شد
مدیر پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی - فرهنگی نیشابور گفت: طرح ایجاد سایت موزه شادیاخ در سال گذشته در اداره کل موزه‌های کشور تصویب شد و با ابلاغ به استان و تامین اعتبار مطالعات راه‌اندازی این سایت موزه آغاز شد.
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، ابوالفضل مکرمی فر طراحی فضاهای آموزشی، پژوهشی، خدماتی و رفاهی را از جمله مطالعات این فصل خواند و گفت: طراحی به گونه‌ای صورت گرفته است که هیچگونه آسیبی به عرصه تاریخی و منظری این منطقه وارد نشود.
وی تعریف محور گردشگری، تعبیه گالری هایی برای ارائه یافته‌های 7 فصل کاوش باستان‌شناسی و همچنین ارایه 100 سال تحولات باستان‌شناسی منطقه نیشابور از دهه 1300 شمسی و راه‌اندازی سایت اینترنتی پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی فرهنگی نیشابور را از دیگر موضوعات مورد مطالعه برشمرد.
مکرمی فر با اشاره به وسعت 3200 متر مربعی شادیاخ و انجام هفت فصل کاوش در آن که شش فصل آن به سرپرستی رجبعلی لباف خانیکی و فصل هفتم به سرپرستی محمود بختیاری شهری انجام شده افزود: عناصر معماری مشتمل بر صحن، اصطبل، کارگاه عصاره کشی انگور، کارگاه شیشه گری، کارگاه آهنگری، مطبخ، انبار، تالار مرکزی، حمام، هم چنین انواع گچبری‌ها، ظروف سفالی، قطعات شیشه، قطعات فلزی و ... دستاوردهای کاوش در این محوطه تاریخی بوده است.
وی همچنین با اشاره به آسیب‌بخش اعظم سازه سایت باستان‌شناسی شادیاخ در اثر طوفان 93، مرمت و راه‌اندازی آن با اعتباری بالغ بر یک میلیارد ریال را از دیگر اقدامات صورت گرفته در شادیاخ عنوان کرد.
به گفته ابوالفضل مکرمی فر سایت باستان شناسی شادیاخ در حدود 3 کیلومتری جنوب شرقی شهر فعلی نیشابور و در مجاورت آرامگاه عطار که همه ساله بیش از نیم میلیون بازدیدکننده داخلی و خارجی دارد یکی از مناطق مسکونی بوده است که بر اساس شواهد باستان‌شناسی مربوط به دوره طاهریان تا ایلخانیان است.
مدیر پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی - فرهنگی نیشابور افزود: این محوطه که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده یکی از مراکز باستان‌شناسی در نیشابور است که بخشی از بقایای شهر کهن نیشابور را در خود جای داده است.
شادیاخ یا شادی کاخ یا شادی یاخ یکی از محله‌های شهر کهن نیشابور بوده‌است که از اوایل سده سوم هجری مسکونی شده و تا زمین لرزه مخرب 669هجری اهمیت ویژه‌ای داشته است. این محله به سبب کاخی که عبدالله بن طاهر به نام شادیاخ در آن بنا نهاد به این نام شهرت یافت. این مکان یکی از محله‌های اشراف نشین نیشابور در گذشته و محل سکونت و زندگی امیران پادشاهان هنرمندان و نویسندگان بوده است .
کاوش‌های باستان‌شناسی و دستیابی به معماری گسترده که در دوره‌های مختلف مورد استفاده و بازسازی قرار گرفته، سنگفرش‌هایی وسیع، ستون‌ها و آجرها حکایت از وجود بناهایی با شکوه، زیبا و اشرافی دارد که با حمله مغول و زلزله های پی در پی از بین رفته است. کشف اسکلت‌های انسانی در هم و متلاشی شده گویای آن است که امکان دارد زمانی شاید پیش از حمله مغول زلزله‌ای هولناک بخش‌هایی از شادیاخ را از بین برده باشد.
انتهای پیام/
