بانی طرح «سررسیدهای سفید»: بیش از 22 هزار سررسید در سیستان و بلوچستان توزیع شده است

ما سال گذشته برای سیستان و بلوچستان، رایانه جمع می کردیم که یک فردی به من گفت ما در اداره مان حدود 100 تا سررسید بدون استفاده داریم، آن ها را هم می خواهید؟ چون تهیه نوشت افزار برای مردم سیستان و بلوچستان، سخت است من گفتم آن ها را بیاورد. بسیاری از خانواده ها در آنجا با یارانه زندگی می کنند. والدین نمی توانند برای بچه ها، وسیله ای تهیه کنند. من دیدم که یک مداد را برای دو بچه می خرند. ما آن سررسیدها را بردیم و خیلی هم استقبال شد. امسال بر همان مبنا، یک فراخوان دادیم که این سررسیدها از اداره ها جمع بشود. من با همکاری دوستانم، یک کمپین هم راه انداختیم. اصلا انتظارش را نداشتیم که در شهرستان ها هم استقبال شود. ما فقط فکر می کردیم در تهران، تعدادی سررسید جمع شود؛ ولی در عرض 48 ساعت این طرح به صورت خودجوش، به شهرستان ها هم رسید. تا الان سررسیدهای رشت و اصفهان به دست ما رسیده است.

ما 8 سال است که در آنجا با کمک های مردمی، کار فرهنگی می کنیم. امکانات فرهنگی آن مناطق، بسیار کم است. هدف مان این است که کتاب ببریم تا بچه های آنجا، کتاب بخوانند و مطالعه کردن را یاد بگیرند. همانطور که جلو رفتیم، متوجه شدیم مشکلات بچه ها خیلی زیاد است. وسایل ورزشی و نوشت افزار ندارند. خیلی از این بچه ها، کفش ندارند؛ طوری که بدون کفش به مدرسه می آیند! چون تعدد زوجات در آنجا زیاد است، بعضی بچه ها، پدرشان را به دلیل کهولت سن از دست داده اند و با انبوهی از مشکلات با مادران شان زندگی می کنند؛ مثلا یکی دیگر از طرح هایی که داریم، این است که با کمک خیران، از تعدادی از دانش آموزانی که درسخوان هستند به خصوص دختران حمایت مالی کنیم و اسمش را «بورسیه» گذاشتیم.

طرح سررسیدهای سفید از چه تاریخی شروع شد و تا کی ادامه دارد و کی توزیع می شود؟

طرح از اواسط مرداد ماه شروع شده است و در تهران قرار بود اول شهریور در پارک طالقانی، هر کسی هر وسیله ای داشت بیاورد. بعضی از بانک ها، تا 700-600 تا سررسید به ما تحویل دادند. در همان شب، حدود یک کامیون سررسید جمع شد. دوباره در تهران 6 تا 9 شهریور را در منطقه ولی عصر اعلام کردیم برای کسانی که نتوانسته بودند، سررسیدها را بیاورند. در مجموع تا الان22234 سررسید به منطقه فرستادیم و توزیع شده است. ما با کمک افراد محلی و آموزش و پرورش آنجا، از مدیران مدارس آمار می گیریم و سررسید و نوشت افزار و دیگر چیزهایی را که مردم آوردند برای مدیران مدارس می فرستیم تا بین بچه ها توزیع کنند.

بله هر کسی به فراخور خودش هر چند سررسید که توانسته بود، برای ما آورد. حتی کسی با من تماس گرفت و گفت از فامیل شان،200 سررسید جمع کرده است و حالا می خواهد تحویل دهد.

این طرح یکی از فعالیت های جانبی ما در راستای اهداف مان است. ما هر سال با استفاده از فضای مجازی اعلام می کنیم که می خواهیم به سیستان و بلوچستان برویم؛ کسانی که می توانند کمک کنند. ما معمولا با پول هایی که جمع شده است در مدارس، کتابخانه می سازیم. هفته دیگر، 12 هزار جلد کتاب (علمی، داستان و..)، 150 توپ فوتبال، 150 توپ والیبال و شطرنج، ده هزار جلد دفترچه و مداد و پاک کن می گیریم و هر سال در یک منطقه پخش می کنیم. شاید باور نکنید، یکسری از بچه ها زیر پل درس می خوانند. بالای پل، جاده است. فقط یک تخته دارند و روی زمین می نشینند. در ضمن یکی از فاکتورهای مهم، اعتماد مردم است. ما سعی می کنیم در کانال تلگرامی، هر آنچه انجام شده را مستند کنیم و به اطلاع مردم برسانیم تا مردم ببینند که کمک هایشان کجا خرج شده است. اعتماد مردم باعث شده ما با کمک هایشان، در آنجا مدرسه بسازیم. مثلا آقایی که پول ساخت مدرسه را به من داد، من نمی شناسم. خودش تماس گرفت و گفت من 50 میلیون می دهم، در آنجا مدرسه بسازید. بدون این که از من مدرکی بخواهد، فقط بر اساس اعتماد متقابلی که شکل گرفته است.