احمدینژاد بازی میدهد یا بازی میخورد؟/ نگاهی به رابطه اصولگرایان و رئیس دولت قبل در انتخابات آینده
به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا، روزنامه شرق در گزارشی به این موضوع پرداخت و نوشت: میگویند انبان اصولگرایی پر از نامزد است. یک فهرست ٣٠ تا ٣٥نفره در صف انتخابات ریاستجمهوری که از قضا نام محمود احمدینژاد هم در میان آنها دیده میشود؛ تا جاییکه خبرآنلاین مینویسد در محافل سیاسی شنیده میشود رئیس دولتهای نهم و دهم تلاش خود را برای تأیید صلاحیت آغاز کرده است: «براساس این شنیدهها، احمدینژاد از طریق یک رابط، این پیام را برای اصولگرایان فرستاده که چون میتواند در بخشهایی از کشور، رأی مردم را به سود خود جمع کند، اصولگرایان از تخریب وی دست برداشته و به جای آن از او حمایت کنند تا بازار انتخابات به سود این جناح گرم شود. احمدینژاد در پیغام خود به اصولگرایان این نکته را هم افزوده است که در روزهای پایانی نزدیک به انتخابات، به نفع نامزدی که اصولگرایان به او خواهند رسید، کنار خواهد رفت».
اگر این خبر صحت داشته باشد، روی دیگر تحلیلی است که روزنامه «شرق» پیش از این درباره استراتژی انتخاباتی اصولگرایان نوشته بود. تحلیل «شرق» این بود که اصولگرایان به سمت تلفیقی از مدل سال ٨٠ و ٨٤ پیش میروند. آنهم نه فقط برای کاستن از آرای روحانی، بلکه با هدف حذف او. اما روش آنها برخلاف سال ٨٤ سلبی است نه ایجابی؛ زیرا چهره رأیآور ندارند. با توجه به رأی مرزی روحانی در سال ٩٢، همینکه به اندازه کافی از مقبولیت او بکاهند کافی است و میتوانند امیدوار شوند یک اصولگرای معمولی به جای او بنشیند. اما یک نفر هست که میتواند در ایجاد این فضا و شکاف به آنها کمک کند؛ برای همین دو تاکتیک را درپیش گرفتهاند؛ تخریب برنده بالقوه انتخابات آینده، یعنی حسن روحانی، رئیسجمهوری فعلی و فضادادن به احمدینژاد برای بهرهگیری از بدنه حامی او در لحظه موعود. اینجاستکه حتی اگر همه چراغهای سبز را هم به احمدینژاد نشان دهند اما در لحظه آخر او را منصرف یا ردصلاحیت کنند، ضرری نکردهاند. حذف احمدینژاد، لزوما به حذف صددرصدی آرای بدنه حامی او منجر نمیشود؛ بلکه بخش زیادی از آن میتواند وارد سبد یک اصولگرای دیگر شود. اصولگرایی که از بعضی جهات، به احمدینژاد شبیه و تاحدی حامی گفتمان شبهعدالت باشد اما در اصل بهلحاظ تشکیلاتی و فردی توان رأیآوری ندارد. سایه احمدینژاد، آلترناتیو خوبی، هم برای کاستن از آرای حسن روحانی است و هم برای داغکردن تنور انتخابات. اما حالا آنطورکه خبرآنلاین نوشته است، بهجای اینکه اصولگرایان احمدینژاد را هیزم انتخابات سال آینده کنند، خودش پیشنهاد داده تا نقش قربانی فداکار را بازی کند. ایدهای که با توجه به شناخت از شخصیت احمدینژاد، به هیچ عنوان منطقی به نظر نمیرسد. تاجاییکه به قول امیر محبیان، تحلیلگر اصولگرا، احمدینژاد با کارت دیگران بازی میکند اما اجازه بازی با کارت خودش را به دیگران نمیدهد. اگرچه به نوشته خبرآنلاین به نظر میرسد، اقدام احمدینژاد یک ترفند سیاسی برای کسب تأیید صلاحیت با استفاده از اهرم اصولگرایان باشد؛ یعنی وعدهها را بدهد و دست آخر کنار نرود و بازی را به نفع خود تمام کند.
در آن٢ انتخابات چه کردند
نامزدهای شاخص اصولگرایان در انتخابات سال ٨٠، احمد توکلی و عبداله جاسبی بودند. همچنین علی شمخانی- وزیر وقت دفاع- که تا حدی به اصولگرایان نزدیک شمرده میشد، نامزد شده بود. در کنار اینها چند نفر دیگر با شانس رأیآوری پایین نیز نامزد شده بودهاند؛ به گونهای که تعداد نامزدهای ریاستجمهوری به عدد بیسابقه ١٠ نفر رسید. هدف این بود هریک از این نامزدها سهمی از کیک آرا را بگیرند و رئیسجمهور اصلاحطلب با رأی کمتری نسبت به سال ٧٦، رئیسجمهور شود. یکی از تحلیلگران اصولگرا پیشبینی کرده بود اگر آرای احمد توکلی بیشتر شود، یعنی اولویت مردم به سمت اقتصاد میل کرده است؛ اگر آرای جاسبی بیشتر شود، یعنی میل به مدیریت علمی بیشتر است و اگر شمخانی رأی بیشتری کسب کند، یعنی مردم در حوزه امنیت دغدغههایی دارند. اما فاصله آرای مأخوذه مجموع نامزدهای اصولگرایان با رأی خاتمی آنقدر بود که این تحلیلها را بیاثر کرد.
در سال ٨٤، اصولگرایان ظاهرا بهعلت نرسیدن به اجماع، باز هم با تعدد نامزد آمدند؛ اما در اصل آمده بودند بازی را ششدانگ ببرند. احمدینژاد نامزدِ در خفای اصولگرایان بود. انتخاب او نشان داد حمایتهای بزرگان و رسانههای اصولگرا در مدت شهرداری او و حتی سخنان دو سال قبل باهنر مبنی بر اینکه او را برای ریاستجمهوری در نظر گرفته بودند، بیراه نبوده است. همزمان با انتخابشدن او به عنوان شهردار تهران، سایت اصلاحطلب رویداد در مطلبی به نقل از منابع نزدیک به شوراهای هماهنگی نیروهای انقلاب، نوشت: «برخی... میکوشند نظر مقامات کشور را به کاندیداتوری احمدینژاد، شهردار تهران، جلب کنند و افرادی مانند علی لاریجانی، علیاکبر ولایتی و حسن روحانی را از عرصه خارج کنند». رویداد در ادامه نوشته بود: «طیف خاصی در شورای هماهنگی نیروهای انقلاب، درصدد است با اقدامات تبلیغی برای پیروزی احمدینژاد بر رقبای احتمالی [ریاستجمهوری] سرمایهگذاری کند».
بازهم اعلام برائت
اما اصولگرایان مشخص است که باوجود برائتجویی در سخنان و گفتههایشان از احمدینژاد، هنوز تکلیف خود را با او مشخص نکردهاند و از او کاملا دست نشستهاند. برای همین یکی از گزینههای فهرست ٣٥نفره آنها، رئیس دولت قبل است. در کنار گوشهچشمی که به احمدینژاد دارند، اما بازهم دیروز دو نفر از اصولگرایان با اماواگرهای زیادی درباره احمدینژاد سخن گفتهاند. غلامرضا مصباحیمقدم سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، با اشاره به تحرکات احمدینژاد در عرصه سیاسی کشور، به تسنیم گفته است: «تجربه هشتساله دولت آقای احمدینژاد برای ما موفقیتآمیز نبوده است؛ البته بیشتر تجربه دولت دوم ایشان. متأسفانه هرچه دلسوزان انقلاب به آقای احمدینژاد درباره تکرویها، اقدامات شتابزده، ناپخته و نسنجیده تذکر دادند و هرچه گفتند این اقدامات آثار کوتاهمدت و بلندمدتی دارد که ممکن است آثار کوتاهمدت آن شیرین باشد اما در بلندمدت کشور را دچار مشکل کند، گوش نداد و برخلاف آن تذکرات عمل کرد و سیاستهای رسمی نظام را پیاده نکرد. آقای احمدینژاد شکافی در میان مجلس و دولت به وجود آورد و مصوبات مجلس را غیرقانونی اعلام کرد و آنچه را خودش میخواست دنبال میکرد و از مجلس میخواست که به دنبال او بیاید. احمدینژاد سرمایههای ملی را برای اهداف فردگرایانه خودش هزینه کرد و درآمد سرشار نفت را در این دوره بهنوعی هزینه کرد که فواید آن برای ملت محسوس نبود». او درباره حمایت اصولگرایان از احمدینژاد هم گفته است: «با وجود این بنده به مصلحت نمیدانم که ایشان به صحنه بیاید و اگر هم به میدان بیاید بعید میدانم که تأیید شود. اگر هم تأیید شود جریانات و شخصیتهای اصولگرا بسیار بعید است که از او حمایت کنند. حتی اگر ما در انتخابات ریاستجمهوری رقیبی جز آقای احمدینژاد نداشته باشیم، معتقد هستم حمایت از ایشان به مصلحت نیست».
حسین نجابت نماینده اصولگرای ادوار مجلس هم دیروز با تأکید بر این نکته که به هزار دلیل بهتر است احمدینژاد برای انتخابات ریاستجمهوری دوازدهم نیاید، گفته است: «به نظرم نمیآید چون احتمال اینکه او صلاحیتش تأیید نشود، وجود دارد. احتمال این اتفاق هم زیاد است». این چهره اصولگرا با اشاره به این نکته که احمدینژاد عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران بود اما به مجردی که انتخاب شد اعلام برائت کرد، گفت: «خوب این کار منطقی نیست. بعد در کابینه اولش از دوستان سنتی که به او رأی نداده بودند، پنج نفر را انتخاب کرد. من هر پنج نفرشان را یقین دارم که به او رأی ندادند و به آقای هاشمی رأی دادند». نجابت درباره دیگر چهرههای اصولگرا هم گفته است: «آقای رضایی فرمودند شرکت نمیکند، از آقای جلیلی و آقای حدادعادل هم نقل شده که نامزد انتخابات ریاستجمهوری نمیشوند». باید منتظر ماند و دید بالاخره چه کسی بازی میدهد و چه کسی بازی میخورد!
انتهای پیام/