هیچ پیامی در کار نیست

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، «آبه» پیام‌آور نیست و به‌طورکلی هیچ‌کدام از دیپلمات‌های آسیایی یا غربی که در یک ماه اخیر به‌صورت پیداوپنهان به تهران آمده‌اند، پیامی برای ما نداشته‌اند، چرا؟ چون آن‌ها می‌دانند اکنون توپ در زمین آمریکاست و ایران تعیین می‌کند که بازی به کدام سمت بچرخد. پس آن‌ها به‌دنبال دریافت پیام ما هستند؛و پیام ایران چیست؟

در ابتدای جنگ، جمعی از رهبران اسلامی به ایران آمدند تا میان ما و صدام اشغالگر وساطت کنند. آن‌ها به دیدار امام رفتند و امام به معتمدان منطقه‌ای گفتند به‌جای تهران، باید به بغداد بروند. صدام به ایران حمله کرده و تا زمانی‌که جنگ هست، مصالحه‌ای وجود ندارد. موقعیت کنونی ما نیز در چنین شرایطی است؛ پاسخ به واسطه‌گران غربی (ژاپن در کلیت سپهر غرب تعریف می‌شود) آن است که باید اول به واشنگتن رفته و دشمن ما را مجاب کنند تا جنگ اقتصادی‌اش را متوقف سازد و بعد برای تأمین امنیت منطقه‌ای خود و شرکایش، سراغ محور مقاومت بیاید.

هنگامی‌که آمریکا صراحتا براندازی نظام اسلامی را ازطریق اعمال فشار اقتصادی دنبال می‌کند، چرا باید او و همکارانش در آسیای جنوب‌شرقی در آسایش باشند؟ این سیاست باید در همه اجزای دولت (و نه‌فقط گفتارهای شفاف و صریح دستگاه دیپلماسی) به‌جریان بیفتد؛ آن‌چنان‌که در این روزها بازار سرمایه و ارز، به تحولات در امور خارجی واکنش مثبت نشان می‌دهد، به‌نظر می‌رسد رفتار حرفه‌ای و برنامه‌ریزی‌شده در پسِ آن وجود دارد تا اقتصاد را شرطی و کشور را به مذاکره و پذیرش فشار دشمن متقاعد کند.

«آبه» هیچ پیامی برای ما ندارد و تنها پیام این رفت‌وآمدها آن است که عظمت ایران در چشم جهانیان آن‌چنان بزرگ شده که می‌‌خواهند ابتدا او را کنترل کنند و اگر توانستند، به سازش فروپاشی‌اش برسانند؛ امیدی واهی که به‌نتیجه نخواهد رسید.

منبع:صبح‌نو

انتهای پیام/4112/