بیانیه لوزان هم قوی‌تر از توافق سعدآباد، هم تفاهم سولانا-لاریجانی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، دکتر فواد صادقی در روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی با عنوان «این یک توافق خوب نیست، توافقی عالی است» نوشت:
سرانجام پس از گذشت 16 ماه از توافق ژنو، چارچوب توافق جامع هسته‌ای ایران ونظام بین الملل، که در قالب یک بیانیه مطبوعاتی و فهرست راه حل‌ها منتشر گردیده است، منعقد گردید تا در سه ماه آینده متن نهایی این توافق تدوین گردد. همانگونه که از ابتدای مذاکرات از سوی مقامات ایران وآمریکا مذاکره بویژه رهبرانقلاب تصریح گردید، توافق به هرقیمت یا توافق بد مدنظر هیچ یک از طرفین نبوده و رسیدن توافقی خوب یا به تعبیری برد – برد، این مذاکرات را شکل داده بود، اما اکنون که بیانیه مطبوعاتی وفهرست راه حل‌ها منتشر شده است، باید گفت که برای ایران چارچوب بدست آمده فراتر از یک توافق خوب و در سطح یک توافق عالی است.
برای اثبات این ادعا، باید به هشت سال قبل و مذاکرات سولانا – لاریجانی در بروکسل بازگشت. در آن مذاکرات پیش

نویس توافقی 11 ماده‌ای بین ایران و اتحادیه اروپا بدست آمد که با تایید کلی مقامات ارشد نظام نیز همراه شده بود.
محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت پس از آگاهی از این موضوع و در اعتراض به اینکه چرا در جریان این موضوع قرار نگرفته است، در نماز جمعه روزقدس سال 1386 به افشاگری پرداخت و سپس با فشار دکترعلی لاریجانی دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی را مجبور به استعفا کرد و فرد مدنظر خود سعید جلیلی را جایگزین وی نمود.

اما واقعیت آن بود که توافق لاریجانی – سولانا توافقی خوب برای کشور بود که بدون آنکه کشور را وارد هزینه‌های سنگین تحریم وتهدید شورای امنیت سازمان ملل کند، حقوق اصلی هسته‌ای کشور را حفظ می‌کرد، بنابراین به دلیل آنکه توافق مذکور با کمترین هزینه حداقل حقوق هسته‌ای کشور را حفظ می‌کرد توافقی خوب بشمار می‌آمد وبه همین دلیل مقامات ارشد نظام آن را مورد تایید قرار داده بودند.
مقایسه پیش نویس توافق لاریجانی – سولانا با چارچوب توافق ظریف و 1+5 نشان می‌دهد که توافق اخیر بمراتب در تامین حقوق هسته‌ای کشور و حل معضلات ومحدودیتهای بوجود آمده برای کشور موفق‌تر است.
حتی مقایسه این چارچوب با توافق سعد آباد و پاریس که در دولت اصلاحات منعقد گردید نیز نشان از تامین سطح بسیار بالاتری از حقوق هسته‌ای کشور دارد، سطحی که 13 سال قبل ودر آغاز پرونده هسته‌ای یک آرزو به نظر می‌رسید.

در سال 1381 که گروهک تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) اطلاعات وتصاویر دریافتی از سازمانهای جاسوسی غربی در مورد سایت نطنز را منتشر کرد وبا جنجال زیاد اقدام به افشای فعالیتهای غنی سازی ایران در این مرکز کرد واتهامات بی‌اساسی را به جمهوری اسلامی وارد ساخت، شاید هیچ یک از ناظران وتحلیلگران جهانی تصور نمی‌کردند که نظام بین الملل با محوریت دولت ایالات متحده که حق هیچ گونه فعالیت هسته‌ای را برای ایران قایل نبودند رسما فعالیت بیش از 5هزار سانترفیوژ را در سایت نظنز بپذیرند.

از اواخر دهه نود میلادی بزرگترین پروژه سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا(سیا)، اخلال در فعالیتهای هسته‌ای صلح آمیز ایران که بعنوان پروژه مرلین نامگذاری شده بود،تنهاحدود 15 سال می‌گذرد که دولت آمریکا تاسیس پیشرفته‌ترین راکتور هسته‌ای آب سبک در ایران را رسما می‌پذیرد.
رسمیت بخشیدن به سایت فردو که بعنوان مخفی کاری بزرگ هسته ایران مورد ادعای غرب قرار گرفته بود وپذیرش فعالیت بیش از هزار سانترفیوژ بسیار پیشرفته نسل هشتم که 20 برابر سانترفیوژهای فعلی ایران قابلیت دارند، گوشه‌ای دیگری از دستاوردهای توافق اخیر است.

واقعیت آن است که توافق سوییس نه تنها با دستاوردهای دیپلماتیک دولت احمدی نژاد قابل مقایسه نیست بلکه به مراتب نسبت به موفقیتهای دیپلماسی دولت اصلاحات نیز برتری دارد، و دیری نخواهد پایید که عملکرد دوساله تیم مذاکره‌کننده ایرانی که از شهریور 1392 تا شهریور 1394 توانستند کشور را از سخت‌ترین شرایط تحریم بین‌المللی به موقعیتی با ثبات برسانند بعنوان یک مقوله استادی در آکادمی‌های روابط بین الملل مورد تدریس وتحسین قرار گیرد.
دشواری مذاکره یک کشورمورد تحریم وفشار همه جانبه در برابر 6 قدرت جهانی، استفاده از عنصر زمان و فرسایشی کردن مذاکرات برای تضعیف نگرش منفی و تبلیغات منفی انجام شده علیه ایران وعدم انعطاف در عبور از خطوط قرمز منافع ملی در عین اعتماد سازی از جمله تاکتیکهای موفق تیم مذاکره‌کننده ایرانی در طی 18 ماه گذشته بوده است.
گرچه بررسی جامع چارچوب توافق صورت گرفته که فعلا در قالب یک بیانیه مطبوعاتی وفهرست راه حل‌ها منتشر شده است ودر آینده تبدیل به متن برنامه جامع اقدام مشترک خواهد شد، از حوصله این یاداشت خارج است اما بار دیگر باید به این حقیقت تاکید داشت که دستاوردهای حاصل شده فراتر از انتظار بوده و به همین دلیل این توافق را باید نه تنها توافقی خوب بلکه توافقی عالی دانست.