«از گورانی‌ها می‌ترسم» منتشر شد/ بلقیس سلیمانی: فضای مطالعه ناامیدکننده است
بلقیس سلیمانی گفت: فضای نشر، امیدوار کننده شده اما آنچه مایه ناامیدی‌ست، فضای نامطلوب مطالعه و پایین بودن تعداد مخاطبان است.
بلقیس سلیمانی که چندی قبل رمان «از گورانی‌ها می‌ترسم» را به همت نشر چشمه روانه بازار کتاب کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی آنا درباره آخرین نوشته‌اش گفت: «شخصیت اول داستانم یک زن است و داستان در همان شهر فرضی داستان‌های من، یعنی «گوران» که شهری در استان کرمان است اتفاق می‌افتد.»
وی ادامه داد: «از گورانی‌ها می‌ترسم، یک رمان پرماجراست و موضوع کلیدی آن، دغدغه‌ها و ترس‌هایی‌ست که انسان امروزی در جامعه دارد.»
این نویسنده توضیح داد: «یکی دیگر از سویه‌های این رمان، تقابل و رویارویی عشق و جنایت است. با این توضیح که عشق می‌تواند به جنایت ختم شود و جنایت به قدری فضا را مبهم می‌کند که انسان باید تمام تلاشش را برای موضع گرفتن در مقابل جنایت به خرج دهد.»
سلیمانی خاطر نشان کرد: « «از گورانی‌ها می‌ترسم» در زمان حال می‌گذرد که با فلش‌بک‌هایی به گذشته همراه می‌شود. همچنین رویکرد خاص و کلیدی این رمان، درواقع نقد سنت است.»
نویسنده رمان‌هایی چون «به هادس خوش آمدید» و «خاله‌بازی» و «سگ‌سالی» در رابطه با شرایط ممیزی در انتشار تازه‌ترین رمانش نیز گفت: «انتشار این رمان با اصلاحیه‌هایی مواجه بود اما فکر نمی‌کنم اعمال کردن آن‌ها به پیکره کلی اثر صدمه‌ای وارد کرده باشد.»
وی در پاسخ به این سوال که فضای کلی نشر کتاب در سال گذشته چطور بوده، اظهار داشت: «به‌نظرم فضای نشر، به فضای امیدوار کننده‌ای بدل شده اما آنچه مایه ناامیدی‌ست، فضای نامطلوب مطالعه و پایین بودن تعداد مخاطبان است.»
نویسنده «بازی عروس و داماد» توضیح داد: «البته شاید دلیل تیراژهای پایین، تعدد ناشران و کتاب‌هایی‌ست که در طول سال منتشر می‌شوند، اما این واقعیت نمی‌تواند نابسامانی میزان مطالعه و بحران مخاطب را توجیه کند.»
سلیمانی سهولت دسترسی به نشر را امری مثبت خواند و گفت: «در حال حاضر تقریبا هر نویسنده‌ای می‌تواند برای خودش ناشری پیدا کرده و آثار خود را منتشر کند. این اتفاق حتی اگر به قیمت تقبل هزینه چاپ توسط نویسنده باشد، اتفاق خوبی‌ست زیرا باعث ایجاد تکثر و دموکراسی ادبی می‌شود.»
وی ضمن بیان این مطلب که تعدد عناوین کتاب‌ها، آسیب نیست، خاطر نشان کرد: «دسترسی آسان به ناشر از یک طرف گلایه‌ها را در مورد انحصار مراکز نشر به نویسندگان قدیمی و صاحب‌نام را کم می‌کند و از طرف دیگر نویسندگان جوان می‌توانند پس از انتشار کتاب‌شان، با بررسی بازخوردها نسبت به ادامه دادن و یا ندادن نویسندگی تصمیم بگیرند.»
انتهای پیام/
