لباس‌های «سقراط» ناپدید شد!

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، حمیدرضا نعیمی در گفت‌وگو با ایسنا با تأیید این مطلب و در حالی که از بیان واژه به سرقت رفتن خودداری می‌کرد درباره این اتفاق توضیح داد: به نظر می‌رسد یک نفر به لباس‌های این نمایش احتیاج داشته و آن‌ها را از خانه‌ای که محل نگهداری لباس‌ها بود برداشته است و ان شاءالله که مشکل او با این لباس‌ها حل شده باشد.

وی که تا چند روز دیگر برای آخرین بار قصد دارد «سقراط» را در تالار وحدت روی صحنه ببرد درباره لباس‌های جدیدی که برای این نمایش آماده می‌شوند، گفت: این اتفاق باعث یک هزینه مضاعف برای ما شده است چون با توجه به هزینه‌ای که اولین‌بار برای آماده شدن لباس‌ها دادیم، الان بیش از ۳۰ میلیون تومان باید برای دوخت دوباره آن‌ها هزینه کنیم.

وی ادامه داد: با این حال با خانم زینلیان (طراح لباس نمایش «سقراط») صحبت کرده‌ام و قرار بر این است که تغییراتی در لباس‌ها بوجود آید که قطعا باعث زیباتر شدن جلوه آن‌ها می‌شود.

نعیمی در پاسخ به اینکه چرا لباس‌ها را در جایی مثل آرشیو لباس تئاتر در مرکز هنرهای نمایشی با جای مطمئن دیگری نگه نداشته است، اظهار کرد: متأسفانه این قضیه هیچ‌گاه جا نیفتاد که لباس‌ها به شکلی خوب در آرشیو لباس نگهداری شوند، ضمن اینکه ممکن است لباس‌هایی که ما برای این نمایش احتیاج داریم و می‌دانستیم که ممکن است قصد تکرار اجرا را داشته باشیم، اگر قرار باشد توسط گروه‌های دیگر مورد استفاده قرار بگیرد مستهلک یا دچار آسیب شود. به همین دلیل بسیاری از گروه‌ها ترجیح می‌دهند لباس‌هایی که قرار است دوباره استفاده کنند و آن‌ها را با مشقت تهیه کرده‌اند در جایی دیگر نگهداری کنند.

وی با اشاره به اینکه در سه سال گذشته برای اجاره سوله‌ای که دکورهای نمایش را در آن نگه دارد ماهی ۲۰۰ هزار تومان هزینه داده‌اند، گفت: تالارهای مولد مثل تئاترشهر، تالار وحدت و تالار سنگلج و مولوی که خودشان می‌توانند سفارش تولید تئاتر دهند باید محلی برای نگهداری لباس‌ها و دکورهای آثار خود را داشته باشند و من نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد و چرا این مسئله جزو برنامه مسئولان نیست تا افراد متخصص و مورد نیاز برای کارگاه‌های این چنینی را در تالارهای مولد داشته باشند.

کارگردان نمایش «ترور» با تأکید بر اینکه تالارهای این چنینی باید صاحب کارگاه دکور و خیاطی باشند، افزود: پیش از این برخی مدیران آنچه را وجود داشت و نیز تئاتر را از تمام تعریف‌هایش دور کردند و ما در شرایطی قرار گرفتیم که اگر در حین اجرا لباس یکی از بازیگران دچار آسیب شود باید خودمان چرخ خیاطی و خیاط داشته باشیم تا آن را برطرف کنیم یا اگر دکور دچار آسیبی شود باید خودمان آن را درست کنیم در حالی که هیچ کجای دنیا به این شکل نیست و به نظر می‌رسد هر چه جهان در این موارد جلوتر می‌رود، وضعیت ما بدتر می‌شود.