واقعیت‌های فقر و نابرابری، دستمایه‌ای برای فیلمنامه‌نویسان
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه تصور نادرستی درباره سینمای ایران وجود دارد که فقط قشر خاصی را در آن می‌بینیم، گفت: «در کلیت سینمای ایران تنوع زیادی دیده می‌شود و در دوره‌های مختلف سینمایی، فضای سیاسی و شرایط اجتماعی متفاوت باعث شده که مجموعه فیلم‌های تولید شده در مدت زمان بعد از انقلاب، جریان‌های فکری متعدد موجود در جامعه را بیان کند.»
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، علی ربیعی که در مراسم افتتاحیه جشنواره سخن می‌گفت، سینما را یک رسانه ارتباط جمعی معرفی و بیان کرد: «سینما هم هنر و هم وسیله ارتباط جمعی است که این دو ویژگی باعث شده این هنر را از باقی هنرها متمایز کند.»
وی همچنین افزود: «فیلم تنها هنر-رسانه‌ای است که امکان تجسم تمامی تخیلات بشر که از ابتدای تاریخ در ذهن خود داشته را فراهم کرده و با فیلم، انسان می‌تواند ذهنیات و قوه تخیل خود را به همان صورتی که وجود دارد بیان کند.»
این عضو هیات دولت جمهوری اسلامی ایران با اشاره به اینکه مطالعات بسیاری در زمینه سینما انجام شده است، اظهار کرد: «به دلیل همین مطالعات می‌توان پرسش‌های زیادی از سینمای ایران در مورد جامعه ایران پرسید و با تحلیل فیلم‌های مختلف به پاسخ آن‌ها نزدیک‌تر شد. اگرچه ممکن است کلیت شرایط اجتماعی در یک یا دو فیلم مشخص نباشد، اما با بررسی مجموعه‌ای از فیلم‌ها می‌توان به این شناخت دست پیدا کرد.»
ربیعی یادآور شد: «اگر فیلم را مجموعه‌ای از آگاهی و اطلاعاتی بدانیم که در زمینه‌های مختلف به مخاطب عرضه می‌شود و اگر رفتارهای افراد را متاثر از آگاهی و دانسته‌ها و اعتقادات بدانیم، پس فیلم هم سهم خود را در این رفتارها در سطح فردی و اجتماعی ایفا می‌کند. پس آنچه در فیلم می‌بینیم می‌تواند تا حد زیادی نشان‌دهنده آن چیزهایی باشد که در جامعه وجود دارند.»
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه سخن‌های خود با اشاره به اینکه جریان اصلی سینمای ایران همواره با جامعه در ارتباط بوده و بخش مهمی از سینمای ایران، مسئولیت اجتماعی را پذیرفته و به آن متعهد بوده است، عنوان کرد: «حتی بخش مهمی از سینمای ایران، مسائل اجتماعی و روابط حاصل از تغییرات اجتماعی در ایران را بررسی و نقد می کند.»
وی ادامه داد: «سینمای بعد از انقلاب دلمشغول مسائل و مشکلات مردم زمانه خودش بوده و به همین دلیل برخی این سینما که واقعیت‌ها را بیان می‌کرد و با تصورات‌شان جور در نمی‌آمد را نمی‌توانستند تحمل کنند.»
ربیعی با اشاره به اینکه در یک بازه ۳۰ ساله چند صدایی سینمای ایران را می‌توان دید، عنوان کرد: «کمابیش همه اقشار جامعه و دیدگاه های آن ها در این سینما به تصویر کشیده شده است ولی در جریان آمد و شد دولت‌های مختلف با سیاست‌های فرهنگی متفاوت، نسبت شنیده و دیده شدن صدا و تصویر هر یک از این گروه‌های اجتماعی با زمان‌های دیگر متفاوت بوده است.»
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید اینکه نمی‌توان به هنرمند دستور داد، گفت: «من معتقدم سینمای ایران در نسبت با مسائلی که در جامعه با آن درگیر هستیم می‌تواند بالنده شود؛ واقعیت فقر و نابرابری، بیکاری، زنان سرپرست خانوار، سطح سلامت عمومی و... می‌توانند دستمایه‌های ارزشمندی برای فیلمنامه‌نویسی و قصه‌گویی باشند.»
علی ربیعی سپس خاطرنشان کرد: «تصور نمی‌کنم فیلم‌های بزرگ و تاثیرگذار حتما از دل رخدادهای بزرگ‌زاده شده باشند. اگر مشکلات حرفه‌ای قصه‌گویی سینمای ایران بهبود یابد و رویکرد اجتماعی در سینما پیش گرفته شود، می‌توان از ظرفیت عظیم سینما برای بازگویی واقعیت‌های اجتماعی استفاده کرد.»
انتهای پیام/
