انجمن اندیشه و قلم برگزار می‌کند؛
نشست «سرخوردگی فعالان اجتماعی؛ ریشه‌ها و پیامدها» با سخنرانی جلایی‌پور
سومین نشست عمومی انجمن اندیشه و قلم، با سخنرانی حمیدرضا جلایی‌پور، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تهران برگزار می‌شود.
به گزارش گروه فرهنگی آنا، در این نشست که با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود، حمیدرضا جلایی‌پور درباره «سرخوردگی فعالان اجتماعی؛ ریشه‌ها و پیامدها» سخنرانی می‌کند.
این مراسم روز یکشنبه 10 مرداد ماه، از ساعت 18 در محل پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، به نشانی پایین‌تر از میدان ولی‌عصر، ابتدای خیابان دمشق، شماره 9، برگزار می‌شود و حضور برای عموم آزاد است.
در برگزاری این نشست، اداره کل مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران نیز با انجمن اندیشه و قلم همکاری می‌کند.
در متن پیش درآمد این نشست که انجمن اندیشه و قلم در اختیار رسانه‌ها قرار داده، آمده است:
آنچنان که «مشارکت و کنشگری اجتماعی» در یک جامعه در حال گذار، شریان حیاتی است برای توسعه همه‌جانبه؛ انزوا و رخوت ناشی از دلزدگی و سرخوردگی اجتماعی نیز می‌تواند بسترساز عقب‌ماندگی‌ها باشد.
مشارکت اجتماعی به عنوان یکی از مؤلفه‌های اساسی سرمایه اجتماعی، با توسعه رابطه مستقیم دارد. کنشگر یا اکتیویست در تلاش است از رهگذر روابط و پیوندهای اجتماعی، راه را برای اصلاح در سامانه اجتماع باز کرده و دولت و مردم را به تغییر ترغیب نماید؛ در نقطه مقابل «انزوای اجتماعی»، ضعف در روابط و پیوندهای اجتماعی افراد با اعضای خانواده، دوستان و خویشاوندان و هم چنین با نهادها و سازمان‌های اجتماعی تعریف می‌شود.
افزایش احساس تعلق به جامعه، به عنوان محصول مشارکت اجتماعی، می‌تواند زمینه‌ساز فداکاری‌ها و گذشت‌های خارق‌العاده اجتماعی باشد و هر عاملی که این احساس تعلق را کاهش دهد، بسترساز رخوت، یأس، دلزدگی و سرخوردگی‌هایی است که به انزوای اجتماعی می‌انجامد.
ـ چه عواملی می‌تواند یک کنشگر اجتماعی را دچار سرخوردگی کرده، و رغبت عمومی را به مشارکت مدنی کاهش دهد؟
ـ سهم وجود فضای باز، احساس امنیت اجتماعی و سطح اعتماد اجتماعی در میزان کنشگری یا انزوای فعالان اجتماعی چقدر است؟
ـ نهادینه شدن وظایف شهروندی چه سهمی در کنشگری اجتماعی دارد؟ اگر فعال اجتماعی بدون نگاه به نتیجه کنشگری، بر اساس یک احساس وظیفه نسبت به اجتماع وارد عمل شود، چه تفاوتی ایجاد خواهد شد؟
ـ سهم شعارهای اتوپیایی و اغراق در میزان اثر فعالیت‌های اجتماعی، در دلزدگی و سرخوردگی اجتماعی چقدر است؟
ـ تجربه‌های تاریخی چه نقشی در ایجاد سرخوردگی اجتماعی ایفا می‌کنند؟
ـ نوع نگاه جامعه و توده‌های مردم به فعالان اجتماعی چه نقشی در این میان دارد؟
ـ نقش رفاه و مسائل اقتصادی در شکل‌گیری نوع نگاه مردم به فعالیت اجتماعی و کنشگران اجتماعی چگونه است؟ آیا رابطه مستقیمی میان این نگاه که «فعالیت اجتماعی را بی‌عقلی و ناشی از بیکاری بدانیم» با فقر مالی و عدم تأمین نیازهای اولیه وجود دارد؟
ـ سرخوردگی و دلزدگی فعالان اجتماعی، چه پیامدهایی برای جامعه به دنبال خواهد داشت؟
انتهای پیام/
